In de stilte van mijn hart

nader ik tot U o Heer,

in de stilte van mijn hart

kniel ik aan Uw voeten neer.

In de stilte van mijn hart

aanbid ik U als Heer

prijs Uw naam, prijs Uw naam

prijs Uw naam steeds weer.

Lied 175 uit Opwekking. Een lied dat we vroeger veel zongen in de samenkomst en wat vandaag zo in mijn hoofd zat. Je kent het wel, een lied dat er niet meer uit gaat. Helemaal niet erg hoor als het om zo mooi lied gaat

Ik was in gedachten en eigenlijk min of meer “in gesprek” met de Here God. Ik had net een telefoongesprek gehad waarin het over verdrietige en moeilijke dingen ging en Ik was aan het bidden en dan, juist in de stiltes die vallen, komen er allerlei gedachten binnen en zo kwam ook dat lied mijn gedachten binnen.

Ik zong de woorden die ik nog ken van vroeger want tegenwoordig worden de “ouwetjes” bijna niet meer gezongen, wel jammer overigens. Maar ik realiseerde me dat het zulke mooie en ware woorden zijn, woorden die ook mijn ervaring beschrijven. Het naderen voor Gods aangezicht, het aan Zijn voeten neerknielen en het spreken met Hem, maar ook het telkens weer beseffen dat Hij het meer dan waard is om alle liefde en alle dank van mijn hart te ontvangen.

Hoe de omstandigheden ook zijn, hoe het soms ook kan stormen in ons eigen leven of in dat van de mensen die we liefhebben, altijd weer zijn er de liefdevolle armen van de Here God waarin we weg mogen schuilen. Een veilige plaats waar we troost, kracht en moed mogen vinden, daar bij die trouwe Vader die zoveel van ons houdt.

Ik wil eindigen zoals ik begonnen ben, met de mooie woorden van een lied dat nog steeds in mijn hoofd klinkt en dat ik met heel mijn hart mee wil zingen!

In de stilte van mijn hart

nader ik tot U o Heer,

in de stilte van mijn hart

kniel ik aan Uw voeten neer.

In de stilte van mijn hart

aanbid ik U als Heer

prijs Uw naam, prijs Uw naam

prijs Uw naam steeds weer.