Dit las ik afgelopen week ergens onder een plaatje: It’s a new day and it’s a new blessing…indeed, God is a way maker, miracle worker, promise keeper.

Ik las deze woorden en vanbinnen bij mij begon er iets te protesteren. Zijn de woorden niet waar? Jazeker wel! Zijn ze op de één of andere manier provocerend? Nee! Zijn ze niet bemoedigend dan? Ja absoluut wel en het zijn ook zeer zeker woorden waar ik achter kan staan!

Maar waarom dan dat gevoel?

Weet je, dat gevoel heeft niet eens zozeer met deze uitspraken te maken, het heeft eerder te maken met dat wat het vanmorgen bij mij losmaakte. Dit soort beeld van God wordt altijd tevoorschijn geroepen als ik in gesprek ben met mensen, en dan heb ik het over de mensen die gelovig zijn, en in principe is daar dus niets mis mee. Maar door de jaren heen is het Godsbeeld ernstig vervormd, Hij wordt veelal afgeschilderd als een soort weke, zoetige God die veel- zo niet alles- wel door de vingers ziet en maar één bezigheid heeft nl. een ieder door de haren strijken…

God is absoluut een liefdevolle Vader, Hij houdt van ieder mensenkind op deze aarde ongeacht wat men/wij in ons leven hebben uitgespookt. Echter, er zijn wel degelijk regels en richtlijnen die Hij ons in Zijn woord geeft. Regels en richtlijnen die dus meer en meer vervagen en op de achtergrond raken waardoor het hele “geloven” soms is verworden tot een schijnvertoning, het contact met God verworden tot het regelmatig oplezen van de klachten cq wensenlijst. Maar hoe zit het dan met de Here God zelf? Heeft Hij geen wensen of verlangens? Zeker wel. Zijn eerste verlangen is het om dat intieme contact, van hart tot hart, met Zijn kinderen te mogen hebben. Hij heeft ons nog zoveel te zeggen, te leren, te laten zien en voelen maar zo dikwijls komt het er niet van.

Weet je, als ik die woorden nou eens opnieuw erbij pak: It’s a new day and it’s a new blessing…indeed, God is a way maker, miracle worker, promise keeper. Dan zijn dit woorden om enorm blij mee- en dankbaar voor- te zijn en hoe heerlijk zou het dan zijn als onze houding in respons hierop zou zijn: Het is een nieuwe dag en een nieuwe kans om U te eren en te danken, ik maak tijd voor U vrij om U te zeggen hoeveel ik van U houd en om met U te spreken, ik wil van U leren en ik wil mij zeer zeker ook houden aan mijn belofte(n) die ik U deed en doe! Ideetje?