Overal zie je ze weer voor de huizen staan, de caravans. De tijd van vakantie breekt weer aan en mensen zijn bezig om schoon te maken, voorraden aan te vullen, slaapzakken en beddengoed in te pakken, kleding, van alles. Samen zoeken ze een vakantiebestemming op en dan op een dag kan de reis beginnen.Fijn, iedereen hoopt dat het mooi weer zal worden, dat de omgeving mooi is en dat er gezellige dingen te doen zijn.

Het is altijd leuk om op reis te gaan en vooral als de vakantie een succes is kun je het reuze naar je zin hebben. Maar onherroepelijk komt er aan iedere vakantie ook weer een einde en begint de weg naar huis. En ik vind zelf dat het toch ook altijd weer fijn is om thuis te komen, er gaat toch niets boven je eigen thuis.

Wij zijn hier op aarde eigenlijk ook maar tijdelijk, we zijn bezig aan een reis, en deze reis heeft ook als einddoel, ons thuis, ons hemels thuis, een eeuwig thuis, een thuis waar Vader op ons wacht, een thuis waar je je eigen plekje mag hebben, heerlijk en vertrouwd. Ook al zijn we er nog niet geweest, het zal tóch een vertrouwd plekje zijn omdat onze Vader daar woont.

Hebr. 13:14 zegt: Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige. Die hemelse stad, die zoeken wij, daarnaar zijn we op reis, en ook al hebben we het hier op aarde nóg zo goed, beter als daar kunnen we het nooit krijgen. Met een verlangend hart mogen we uitzien naar de dag dat we daar aan zullen komen en onze eindbestemming bereikt hebben.

Vroeger zongen we dikwijls een lied dat in Joh.de Heer staat, nr.890, en dat gaat als volgt:

Ieder uur, ied’re stap brengt ons nader
bij de grens van leven en dood,
heeft de Heiland uw paspoort getekend?
met Zijn bloed dat Hij reddend vergoot.

Nog is het tijd, de Heer geeft gena
de toegang is vrij door Golgotha,
Jezus ging voor, Hij wacht aan de grens,
is uw paspoort getekend, o mens?

Ik vind dat zo’n mooie gedachte dat ieder uur en iedere stap ons een stukje dichter bij de eeuwigheid brengt. Een stukje dichter bij huis. Als ik een eindje weggeweest ben, dan ben ik blij als ik op de borden de naam zie staan van een plaats die dicht bij mijn dorpje ligt, want dan weet ik, nog even en we zijn weer thuis. Daar kan ik echt naar uitkijken. Zo mogen we ook uitkijken naar ons hemels huis, en als ons paspoort in orde is, dan is er niets te vrezen, dan is er alleen maar een heerlijk verlangen naar die eindbestemming.