Gij richt voor mij een dis aan voor de ogen van wie mij benauwen. Psalm 23:5a.

Dit is een klein gedeelte van de welbekende Psalm 23. David schreef deze Psalm en zoals gezegd is het een hele bekende Psalm, ik denk dat veel mensen hem vanbuiten kennen. Ikzelf ken hem ook uit mijn hoofd en het mooie van de bijbel vind ik dat ook al ken je sommige gedeelten vanbuiten, je er tóch elke keer weer iets anders uit kunt leren. Zo sprong voor mij dit regeltje er eigenlijk uit vandaag. Ik heb het al zo dikwijls gelezen en mijn idee hierbij was eigenlijk dat wanneer dingen, mensen, of omstandigheden op ons afkomen, de Here “to the rescue” komt aansnellen. Een soort van 112 hulplijn ongeveer, even een belletje en het komt eraan. Maar vandaag zag ik het toch anders. Een dis aanrichten is in gewone woorden een tafel dekken waarop allerlei voedsel staat dat we kunnen eten.

Toen ik daarover nadacht schoot me nog een andere tekst te binnen en die staat in de Spreuken, nl. Spreuken 18:20-21: Van de vrucht van iemands mond wordt zijn binnenste verzadigd; hij verzadigt zich van de opbrengst van zijn lippen. Dood en leven zijn in de macht van de tong, wie aan haar toegeeft zal haar vrucht eten. Wat hier eigenlijk staat is: datgene wat je uitspreekt zál vrucht voortbrengen en met die vrucht zul je vanbinnen gevuld worden, hetzij dus met goede vrucht, dan wel met kwade vrucht. Wat ik hierbij bijzonder vind is dat het normaal zo is dat de dingen die door onze mond naarbinnen gaan ons vullen, terwijl het hier zo is dat juist de dingen die uit onze mond naarbuiten gaan ons vanbinnen zullen verzadigen.

Als ik dan deze twee teksten met elkaar lees krijgt de zin uit Psalm 23 toch een ander gezicht voor mij. Dan lees ik hoe de verantwoordelijkheid bij onszelf ligt. De Here God heeft in feite die tafel al voor ons bereid. Zijn woord is het voedsel dat wij mogen nemen en eten. En uiteraard is het belangrijk dat we dagelijks van dat geestelijke voedsel eten, dat zorgt voor kracht en groei in ons leven, maar ook als wij belaagd worden, als we, voor ons gevoel, met de rug tegen de muur staan of als we geconfronteerd worden met situaties waarin we dreigen te verdrinken is daar Gods woord dat we mogen nemen en waaruit we mogen putten. Voor alles en elke situatie is er wel een bemoediging te vinden in dat woord van God, het geeft houvast en moed. We mogen de beloften die God ons in Zijn woord geeft van die tafel nemen, ze als het ware innemen en in ons hart laten bezinken en ze ons eigen maken, ze vervolgens hardop uitspreken en dan zúllen we de vrucht daarvan eten. Vlak voor de ogen van onze belagers zullen wij ons tegoed doen aan al die kostelijkheden die Gods woord ons geeft en dan zal ons binnenste zich vullen met vrede, met hoop, moed, kracht en rust. Het is allemaal te vinden in dat rijke woord van God. Spreuken 18 zegt dat we ervan “verzadigd” zullen worden en dat vind ik ook zo bijzonder. Als je bijvoorbeeld een microvezeldoekje neemt en dat in een plas water legt dan zal het dat water opnemen tot aan het punt waar het doekje dan verzadigd is van dat water, het kan dan niets meer opnemen, het is vol. Wanneer ons hart verzadigd is van de goede vrucht van onze lippen, van de positieve belijdenis van Gods woord, dan blijft er geen plaats voor de negatieve gevoelens en gedachten die ons willen belagen. Ik vind dat een mooie gedachte. Betekent dit dan dat we nooit meer zorgen, moeiten of problemen zullen hebben? Nee, maar het betekent wél dat we juist temidden van die moeilijke omstandigheden onze rust en ons houvast mogen vinden bij de Here en in Zijn woord.

Gisteren vond ik een kaartje dat ik laatst van iemand kreeg en er staat een tekst op en een klein gedichtje, en daarmee wil ik vandaag eindigen. Het is een van die kostbare stukjes uit Gods woord en misschien mag het jou vandaag bemoedigen.

Deut.33:27: De eeuwige God is u een woning en onder u zijn eeuwige armen.

Onder mij Zijn eeuw’ge armen.
Daarin rust ik dag en nacht.
Dicht bij Jezus ben ik veilig,
van wie ik mijn heil verwacht.
Hij alleen kent al mijn smarten,
kent mijn moeiten en mijn pijn.
Hij wil in Zijn grote liefde
mijn volmaakte Trooster zijn.
G.Fidder