Het kan weleens gebeuren dat je op een kruispunt in je leven terechtkomt. De weg waarop je zó lang gewandeld hebt, komt ineens uit op een kruispunt van wegen en voor je gevoel kun je verschillende kanten op, maar je weet niet welke je moet kiezen.
Tja, en daar sta je dan, je kunt niet verder en dan moet je weleens verplicht stil staan en wachten. Dan zou je het liefste God willen vragen of Hij alle wegen wil afsluiten die niet voor jouj bestemd zijn en of Hij je hand wil pakken en je op de juiste weg wil brengen, want je weet het niet meer. Tenminste, dat zou mijn eerste impuls zijn.

Maar dáár zit nou juist de moeilijkheid, ik kan wel vragen of God alle wegen voor mij
wil afsluiten, maar dan zou het natuurlijk wel heel gemakkelijk worden, oké één weg
open, nou dan is dát mijn weg……………. Maar zo heeft Hij het nooit bedoeld, Hij wil ons zéker wel Zijn leiding geven, in alle dingen, maar hij heeft ons óók de mogelijkheid gegeven om keuzes te maken.

Psalm 32:8 zegt: Ik leer en onderwijs u aangaande de weg die gij gaan moet;
Ik raad u; Mijn oog is op u.

Als je later “verder wilt komen” in het leven, dan zul je al op  jonge leeftijd naar school moeten en daar het onderwijs moeten volgen, je leert daar om goed te luisteren naar wat de juf of de meester zegt en om daarna te doen wat er gezegd is. Hier zegt God: Ik leer en onderwijs u….. ook bij God is het zo dat, willen wij dingen van Hem leren, wij moeten “luisteren” naar wat Hij ons te zeggen heeft. Heel vaak is het zo dat we wél willen praten met Hem, maar om te luisteren hebben we niet zoveel geduld, als we ons zegje gedaan hebben, onze gebeden hebben uitgesproken, dan zijn we alweer weg. Dan zijn we alweer doorgewandeld op de weg van ons leven. Maar als we geen tijd nemen om te luisteren, leren we ook nooit om de stem van God te verstaan, God wil zo graag een echte relatie met ons, Hij houdt zóveel van ons en Hij wil naar ons luisteren, maar Hij wil óók spreken met ons en daartoe moet je weten welke stem bij God hoort, zodat je die stem leert herkennen…….

En daarom is het weleens goed als we gedwongen stil moeten staan en ons moeten
bezinnen welke weg voor ons bestemd is, en wat nou de goede weg is. Welke kies ik? Als God maar één weg open zou laten voor ons, dan zouden we gemakkelijk doordenderen en nóg geen tijd nemen om Hem te laten spreken in ons leven.
Ik heb bij mezelf gemerkt dat het goed is, goed om gewoon eens stil te zijn en Hem te vragen om sámen met mij de wegen te bekijken en ik heb het besluit genomen om
daar een vast uur voor apart te zetten en dan werken we sámen aan onze relatie,
we luisteren én spreken alletwee, en sámen met hem wil ik graag verder, dáárheen waar Hij mij leidt.

      Langs welke weg ik wand’len mag
heeft God nooit kunnen zeggen,
omdat ‘k niet goed heb toegehoord
toen Hij het uit wilde leggen.
Nu wacht ik tot de “Meester” spreekt
en ik luister naar Zijn stem,
dan is het héél stil in mijn hart
en in die stilte “hoor” ik Hem.