Ik ging langs de akker van een luiaard en langs de wijngaard van een verstandeloos mens, en zie, hij was geheel begroeid met distels, met onkruid bedekt, zijn stenen muur was neergehaald. Toen ik dit aanschouwde, nam ik het ter harte, toen ik het zag, trok ik een les daaruit: nog even slapen, nog even sluimeren, nog even liggen met gevouwen handen, daar komt uw armoede aangelopen en uw gebrek als een gewapend man. Spreuken 24:30-34

De wijngaard van een verstandeloos mens, een mens zonder verstand, in spreuken 9 staat: “Het kennen van de Hoogheilige is verstand”. Een verstandeloos mens is dus iemand die God niet kent, bovendien ook nog een “luiaard”, iemand die de moeite niet neemt om God écht te leren kennen. En er wordt hier gesproken over onkruid en distels, dingen die niet thuishoren in een wijngaard, en dan niet zomaar een klein beetje, nee, er staat dat deze wijngaard geheel begroeid was met dit onkruid. Er was dus al lang niets aan gedaan. Ook wordt er gesproken over de stenen muur die neergehaald was, en als je een stukje verder gaat dan staat er “een stad met omvergehaalde muren, zo is iemand die zijn geest niet in bedwang heeft”. Er is geen bescherming, alles kan zomaar binnenkomen, geen muren die indringers buiten houden. “De geest van de mens is een lamp des Heren, doorzoekende al de schuilhoeken van het hart”. Alle verborgen plekjes, waar dat onkruid stiekempjes kan woekeren, totdat het alles overgroeid en verstikt. Nog even slapen en sluimeren, luieren, niks doen……………………..

Ik kom nog uit de tijd dat er gezegd werd, eens gered, altijd gered, één keer je hart
overgeven aan de Here en verder hoef je niets te doen, dan is het allemaal oké…..
Maar inmiddels weet ik wel beter, en ben ik erachter gekomen dat er van mij wel dégelijk iets verwacht wordt, dat ik zélf mijn eigen leven rein en zuiver moet houden en dat dat best wel inspanning van mij vergt, maar dat het nodig is wil ik vrucht kunnen dragen. Als ik lui ben en niet oplet, dan overwoekert dat onkruid al het goede dat óók in mij zijn plekje wil veroveren, en dat alleen maar kan groeien als ik het rúímte gééf in mijn leven en dan is het soms wel nodig om deze ruimte te máken door die verkeerde dingen, die dikwijls zo gemakkelijk kunnen binnendringen, op te zoeken in de schuilhoeken van mijn hart, en ze vervolgens op te ruimen, weg te doen.

De duivel wil niets liever dan ons lekker in slaap sussen en ons wijsmaken dat het allemaal zo’n vaart niet loopt, dat we toch van onszelf niets te verwachten hebben en dat we nou eenmaal zondaars zijn enz……..Maar het zijn leugens, Gods woord roept ons op om de goede strijd te strijden, er staat in Romeinen 13:11-12 : Gij verstaat immers de tijd wel, dat het thans voor u de ure is om uit de slaap te ontwaken. Want het heil is ons nu meer nabij, dan toen wij tot geloof kwamen. De nacht is ver gevorderd, de dag is nabij. Laten wij dan de werken der duisternis afleggen en aandoen de wapenen des lichts!

Dit is duidelijk hè? Niks lekker slapen, maar strijden, want waarvoor heb je anders wapens nodig? We leven in een ernstige tijd en het is belangrijk om wakker en waakzaam te zijn en te blijven.

Wakker zijn, niet slapen meer
dat is wat U ons vraagt,
onkruid ruimen telkens weer
zodat de wijngaard vruchten draagt.
De muur herbouwen steen voor steen
totdat hij er weer staat,
met de wapenen van het licht
blijven strijden tegen het kwaad…………..ook vandaag..