Vandaag nog een laatste verhaal over de Bijbelsmokkel. Als we een reis gingen maken moesten we eerst naar de garage van de basis waar we dan een briefing kregen waar de specifieke dingen van de reis werden uitgelegd. We hadden elke keer andere auto’s dus werd ook elke keer bij een nieuwe auto uitgelegd waar de geheime vakken waren en hoe deze te openen. Dan stonden we daar, de automonteurs, de basisleiding en wij, en dan pakten we voor we op reis gingen elkaars handen vast en baden met elkaar voor de reis die we gingen maken en voor de mensen die we gingen bezoeken. Dat was altijd erg indrukwekkend.

We brachten niet alleen Bijbels, we namen soms ook kleding en speelgoed mee. De Bijbels werden dan verborgen maar de kleding en het speelgoed konden we gewoon openlijk meenemen. Zo gingen we op een keer naar een domineesgezin in Hongarije. Deze mensen hadden 7 of 8 kinderen waarvan de jongste nog een baby was. Ze hadden een klein huisje met maar 1 slaapkamer. Alle kinderen sliepen in die ene slaapkamer en de ouders klapten ‘s avonds de bank uit die in de woonkamer stond en sliepen in de woonkamer. De baby “woonde” in de kinderwagen. We hadden speelgoed bij ons voor de kinderen. Men wist op de basis de leeftijden en het geslacht van de kinderen en daar hadden ze rekening mee gehouden. Ook kleding hadden we bij ons en ook dat was precies op de kinderen aangepast. Bijbels hadden we ook en kindermateriaal voor de kinderdiensten. Wat waren deze mensen blij en dankbaar toen we met de spullen daar aankwamen en de kindertjes waren natuurlijk ook helemaal in de wolken met het speelgoed. De woonsituatie van dit gezin was gewoon eigenlijk ondoenlijk, maar ze waren zo tevreden en ze klaagden ook absoluut niet. Ze waren dankbaar met elkaar en dankbaar voor alles wat ze hadden. Ondanks dat ze het zelf erg arm hadden wilden ze ons toch te eten geven. Dat hebben we trouwens bij alle mensen meegemaakt waar we kwamen. Ze zijn zó ontzettend dankbaar en willen dan zo graag iets terug doen. Eigenlijk vonden we het zo sneu om van de weinige financiën die ze hadden ook nog mee te eten maar als je weigerde waren ze heel erg teleurgesteld, dus bleven we eten. De liefde waarmee het eten werd bereid is hartverwarmend en zelfs het laatste dat ze hadden wilden ze met ons delen. dat is zo ontroerend. We hebben samen met het domineesgezin genoten van het samenzijn en het lekkere eten en soms komen ze nog weleens in mijn gedachten, ruim 35 jaar geleden dat we ze bezochten, hoe zou het ze vergaan zijn?

De dankbaarheid van deze mensen is iets om over na te denken. Wat konden we nou helemaal voor ze doen? Konden we hun levensomstandigheden verbeteren? Nee. Konden we voor vrijheid zorgen? Nee. Konden we de zorg en de angst die toch aanwezig waren wegnemen? Nee. Het enige dat we konden doen was hen het woord van God brengen in hun eigen taal en voor hen bidden. Dat is heel waardevol en daar ben ik me ook van bewust maar ik noem deze zaken met een reden. Wij hebben een gigantisch geschenk gekregen, de Here Jezus is naar ons toe gekomen, naar onze aarde, en Hij heeft Zijn leven geofferd zodat wij in vrijheid mogen leven. Wij zijn niet langer slaven van de zonde, we hoeven er niet langer onder gebukt te gaan want de Here Jezus heeft voor ons de prijs betaald. Door Zijn offer, dat ons zomaar is aangeboden, te aanvaarden heeft het ons bevrijd, het verandert ons hart, onze omstandigheden, en ook onze zorgen en angsten mogen we aan Hem overdragen. Wát een kostbaar en groot gebaar naar ons toe en wát een onuitsprekelijke liefde laat het zien voor ons allemaal… en hoe dankbaar zijn wij nog dagelijks? Hoe uiten wij onze dankbaarheid? En als wij onze dankbaarheid uiten is het dan alleen in woorden of ook in daden? Wat mag het óns kosten? Ook ons laatste centje, ons laatste beetje?

Weet je, mij stemt dit tot nadenken en ik wil vandaag afsluiten met een lied dat mij elke keer tot diep in mijn hart raakt. het is nummer 615 uit Opwekking en vooral die ene zin van het refrein “de hemel gaf ons haar grootste schat”. Wat heb ik veel redenen om te danken!!

Dank U voor het kruis Heer,
dank U dat U stierf voor mij.
U droeg al mijn schuld en pijn;
nu ben ik rein;
Uw liefde wast mij schoon.

Dank U voor Uw offer;
vastgenageld aan het kruis.
Liefdevol vergeeft U mij,
U leeft in mij
en omarmt mij als Uw zoon.

Refrein:
Waardig is het Lam
zittend op de troon.
Zegevierend voor altijd
draagt U de hoogste kroon.

Hoog verheven Heer,
Jezus, Zoon van God.
De hemel gaf ons haar grootste schat.
Waardig is het Lam,
waardig is het Lam.

https://youtu.be/zG_MPKeAnD0