Mijn kind, Ik ken je toch volkomen
Ik weet wat er diep in je leeft,
Ik zie de vragen die jou bestormen
en ‘k voel hoe alles in je beeft.
Ik ervaar hoe de nacht jou wil verzwelgen
hoe dikke duisternis jou belaagt,
Ik zie hoe je valt en hoe je blijft liggen
wétend dat er niemand komt die je draagt.

Ach kind, Ik ben toch heel dicht bij je
en Mijn handen heb Ik uitgestrekt naar jou,
pak ze maar vast en laat je maar leiden
en wéét dat Ik zo heel veel van je hou.
Ik voer je op de weg die leidt naar “hét leven”
een leven zo mooi, zo vredig en goed,
daar waar je nooit meer bezorgd hoeft te wezen
waar geen enkele pijn jou nog krimpen doet.

Ik help je steeds weer en Ik ondersteun je
Ik zorg voor je iedere dag, elk moment,
Ik neem je graag mee op nieuwe wegen
naar plaatsen die jij nog nooit hebt gekend.
Ik help je, ook als ’t leven pijn doet
Ik troost je als de tranen oneindig lijken te zijn,
Ik neem je in Mijn armen om je kou te verdrijven
geef ’t Mij maar, al je last, al je zorg, al je pijn..!