Posts Tagged ‘Vertrouwen’

Wellicht stuit je op deze reis door je innerlijk op dingen die je niet had kunnen vermoeden, dingen die je verbaasd doen staan. Ik ken die momenten en ik heb er in het verleden ooit een gedicht over gemaakt dat ik hier nog eens op wil schrijven. Misschien is het herkenbaar.

Vertrouwen.

Een kamertje, waarvan jezelf ’t bestaan nooit heb vermoed,
’t is als een doos, hermetisch afgesloten.
Het ligt verborgen in de diepte van je hart
waar niemand het kan vinden of het aan kan stoten.
Zo blijft het daar voor vele jaren liggen,
heel stil, bewegingloos en goed verborgen.
Totdat de Here de tijd gekomen vindt
om die pijnlijke inhoud eindelijk te gaan verzorgen.

Hij biedt Zichzelf aan, Hij is werkelijk te vertrouwen,
en voor velen is dat ongeloof’lijk en apart,
Hij geeft je moed om dat deurtje dan te openen,
het vergrendelde deurtje van de kelder van je hart.
En wat je daar voor dingen soms kunt vinden,
enorm veel tranen, ja een wereld vol verdriet,
veel oude wonden die er ooit werden geslagen
want een verzorger voor die wonden, was er destijds niet.

Zo af en toe is ’t nodig, je even terug te trekken,
omdat er óók tijd voor verwerking nodig is,
je kunt niet álles zo in één keer echt verdragen,
’t lijkt een lawine, een ijskoud bad, dat is niet mis.
Soms is het of een deel van je lijkt dichtgevroren,
en daar ontbreekt dan even de emotie en ’t gevoel,
alsof de dingen je niet meer zo interesseren,
je ziet geen uitkomst meer, en hebt geen enkel doel.

Maar Hij zal jou steeds weer Zijn hand aanbieden
om jou omhoog te trekken uit die narigheid,
Hij geeft je warmte die het ijs doet smelten,
Hij geeft je Zijn aandacht, Zijn eerlijkheid en tijd.
En telkens weer komen er dingen bovendrijven
waar je dan zelf met verwondering naar kijkt,
voor een moment beweegt de grond onder je voeten
waardoor je eventjes dan tóch weer wankel lijkt.

Maar Hem mag je de dingen dan vertellen
Hem laten weten wat er zo diep in je leeft,
en nooit zul je genoeg woorden kunnen vinden
om uit te leggen wát een rijkdom Hij jou geeft!

Als je een een aantal voorwerpen in een emmer met water gooit dan kun je die voorwerpen in beweging brengen door met je hand door het water te gaan. Wanneer echter dit water is bevroren dan zijn de voorwerpen die erin zitten niet van hun plaats te krijgen. Ze zitten vast in het ijs. Pas wanneer het water ontdooit zullen de voorwerpen weer boven komen drijven. Zo kan het in ons innerlijk ook zijn. Maar de liefde die de Here God voor ons heeft is warm en koesterend en één van die mooie dingen die er in Psalm 139 staan is vers 5-6: Gij omgeeft mij van achteren en van voren en Gij legt uw hand op mij.  Het begrijpen is mij te wonderbaar, te verheven, ik kan er niet bij. 

Als een warme deken omsluit Hij ons met Zijn liefde, ik bid je toe dat je je er vandaag in mag koesteren en dat het je hart mag verwarmen.

Ik dacht dat het goed was om vandaag een beetje rust in te bouwen. Tijd om alles een beetje te laten bezinken, en dan morgen nog een stapje verder.

Spreuken 29:25 Vrees voor mensen spant een strik, maar wie op de Here vertrouwt, is onaantastbaar.

We leven in een spannende tijd. In deze wereld zien we de profetieën uit de bijbel realiteit worden. Oorlogen, opstanden, rampen, en het neemt vooralsnog geen einde. Veel mensen worden er bang van. Als je nog jonge kinderen hebt dan kun je bezorgd zijn over hun toekomst. ALs we nu die vreselijke rampen in Japan zien, en we horen dat de straling van die kernreactoren al in Californië is gemeten dan zijn dat angstige dingen. Nog wonen we in een redelijk veilig land maar hoelang zal dat nog zo blijven? We weten het niet en als ik dan bovenstaande tekst uit de Spreuken lees, dan vind ik daar een houvast in, een belofte die de Here God in ZIjn woord heeft laten optekenen. Wie op de Here vertrouwt is onaantastbaar. Dan denk ik aan Daniël, hij werd in een leeuwenkuil geworpen maar de leeuwen mochten hem niets doen en hij kwam ongeschonden weer uit die kuil tevoorschijn. Ook Abraham vertrouwde op God toen hij zijn zoon moest gaan offeren, Hij was bereid om in gehoorzaamheid te doen wat de Here God hem gevraagd had, maar had tegelijk een volledig vertrouwen dat God hem, samen met zijn zoon, zou doen terugkeren  bij de knechten die op hen  wachtten. En ook Abraham werd niet beschaamd in zijn vertrouwen. David dan, hij was op de vlucht voor Saul, maar Saul kon hem niets doen. Ook tijdens zijn woedeaanvallen, waarbij hij dan een speer in de richting van David wierp, bleef deze ongeschonden. En toen hij tegenover Goliath stond was het ook niet Goliath die David versloeg, maar juist andersom. Het zijn mannen die op de Here vertrouwden en de bescherming van Hem aan den lijve mochten ondervinden. Wanneer we dan nu in een tijd vol gevaren en narigheid leven, mogen deze mannen ons tot voorbeeld dienen. Zij vertrouwden op de Here. David zelf zegt in Psalm 27:1- 3. De Here is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrezen? De Here is mijns levens veste, voor wie zou ik vervaard zijn? Toen boosdoeners op mij afkwamen om mijn vlees te eten – mijn tegenstanders en mijn vijanden – zijn zij zelf gestruikeld en gevallen. Al legert zich een leger tegen mij, mijn hart vreest niet; al verheft zich een krijg tegen mij, nochtans blijf ik vertrouwen.

Als we de bijbel lezen dan weten we ook dat David niet alleen mooie woorden sprak, maar ook grote daden deed. Hij handelde in vertrouwen op de Here zijn God met als gevolg dat de Here God hem heeft beschermd en bewaard. Soms is het moeilijk om gewoon zomaar te vertrouwen. Je kunt zelf niets bijdragen aan de situatie, je kunt er niets aan helpen of veranderen en om dan zomaar stil af te wachten lijkt de weg van de minste weerstand. Niets is echter minder waar. Het vraagt veel meer kracht om niets te doen, dan om wel iets te doen. Ik hoor dan ook dikwijls dat wij moeten doen wat wij kunnen, en daar waar we niet verder kunnen zal dan de Here wel verdergaan. Voor mij werkt zo’n uitspraak niet, ik ben het er niet mee eens. Oké, natuurlijk moeten wij in ons eigen leven ook zelf handelen en aktie ondernemen in bepaalde zaken. Maar het is niet nodig om altijd maar weer netzolang door te gaan en onze krachten uit te putten tót we uiteindelijk dan met onze rug, of erger nog, met ons hoofd tegen de muur lopen. Dat is geen gedrag voor volwassenen, dat is kindergedrag. Een kind zal telkens weer proberen tot het uiterste te gaan en door schade en schande wijs moeten worden. Volwassenen wéten waar de grenzen liggen.

Vertrouwen is: je geloof in werking stellen door ervoor te kiezen om zelf absoluut niets te doen, maar het probleem, de situatie, bij de Here God te brengen en het daar ook te laten, ongeacht de uitkomst. Wetende dat álles wat God doet goed is! Bijbelkennis, relatie met de Here God, dat zijn de cruciale zaken die nodig zijn om te bouwen aan een vertrouwensband met Hem. Wat zegt David nog meer in die Psalm 27? Eén ding heb ik van de Here gevraagd, dit zoek ik: te verblijven in het huis des Heren al de dagen van mijn leven, om de liefelijkheid des Heren te aanschouwen, en om te onderzoeken in zijn tempel. (vers 4).David was verlangend naar de Here en naar ZIjn woord en dat was de basis van zijn vertrouwen. Hij wilde graag tijd doorbrengen met de Here God, en ook voor ons is dat van cruciaal belang, dat we tijd apart zetten voor Hem, dat we tijd nemen om stil te zijn en te luisteren naar wat Hij ons wil zeggen. Dat we de tijd nemen om te lezen in Zijn woord, het is alles een kwestie van keuzes maken.

Wat mij treft is dat David hier zegt: Eén ding heb ik van de Here gevraagd, en dan spreekt hij het verlangen uit om “al de dagen van zijn leven” te verblijven in het huis des Heren. Wat een geweldig verlangen. Hij vroeg niet, zoals wij dat vaak gewend zijn, om honderd en één zaken, hij vroeg niet om rijkdom of macht, hij vroeg niet om bezittingen of een hoge positie. Hij had niet gevraagd om koning te worden, Gód had hem ervoor uitgekozen. Het was God die hem gezien had in het veld bij zijn schapen en het was God die daar, waar geen ander mens hem ooit zag, had gezien hoe dapper David was en hoe trouw. Eigenschappen die de Here God waardeert.

Aan het einde van Psalm 27 zegt David in vers 13-14: O, als ik niet had geloofd des Heren goedheid te zullen zien in het land der levenden! Wacht op de Here, wees sterk, uw hart zij onversaagd; ja wacht op de Here.

David had éérst zijn tijd in de stilte doorgebracht, daar was hij sterk geworden, daar had hij gewerkt aan zijn relatie met de Here God, en daar had God hem gezien. Is dat ook de plaats waar God ons kan vinden?