Posts Tagged ‘Joyce Meyer’
Oordeel of liefde. (2)
Vandaag verder met waar we gisteren gebleven zijn.
Momenteel is er veel te doen over die EHEC bacterie. Men doet onderzoek naar de bron van deze bacterie en veel mensen eten al dagenlang geen rauwe groenten meer uit angst er ziek van te worden. Inmiddels zijn er al een aantal mensen overleden als gevolg van deze bacterie. Het is heel logisch dat, wanneer men waarschuwt voor bepaald voedsel als zijnde ziekmakend of zelfs dodelijk, men dat dan niet eet. Maar waarom is dit in geestelijk opzicht dan niet zo? Er wordt zoveel gif geconsumeerd door de mensen. Als je ziet hoeveel negatieviteit er via tv, computer, kranten en boeken enz. wordt verslonden door de mensen dan kán dat toch niet anders dan dat het zijn uitwerking heeft in onze levens? Want ja, óók de christenen nemen veel te veel van dit verkeerde voedsel in. Het zaad van de negativiteit wordt in het hart gezaaid, kun je daar dan pósitieve vruchten van verwachten? Dan ligt daar dus al de bron, daar zou het moeten veranderen.
God heeft ons niet geroepen om te veroordelen, het oordeel komt Hem alleen toe. Hij heeft ons geroepen om te zegenen en lief te hebben. Wist je dat alle criminaliteit, alle negativiteit, alle oorlog en geweld, gewoon een gebrek, een tekort, aan liefde is? De prediker Cees Schrage, had zo’n poster met daarop de woorden “Love never Fails”. Romeinen 13:10 zegt: De liefde doet de naaste geen kwaad; daarom is de liefde de vervulling der wet. In de bijbel staat er een hoofdstukje gewijd speciaal aan de liefde en erboven staat: De wet der liefde. Maar tot u die Mij hoort, zeg Ik: Hebt uw vijanden lief, doet wel degenen, die u haten; zegent wie u vervloeken; bidt voor wie u smadelijk behandelen. Slaar iemand u op uw wang, keer hem ook de andere toe, neemt iemand uw mantel af, laat hem ook het hemd nemen. Vraagt iemand iets van u, geef het hem; neemt iemand het uwe, vraag het niet terug. En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun evenzo. Lucas 6:27-31. Ik vind het zo mooi dat er boven dit stukje staat dat het “de wet” der liefde is. Een wet is een regel die gehoorzaand dient te worden en deze wet wordt ons door de Here Jezus zelf voorgehouden én voorgeleefd, het is aan ons om dit dan ook na te volgen.
Wij mogen, ja moeten zelfs, ons voeden met het Levende woord van God, en ons daarmee verzadigen, want als je verzadigd bent heb je geen behoefte meer aan junkfood. Dit is in de eerste plaats een vereiste om een rein en positief leven te kúnnen leiden. Het is belangrijk om onszelf meer bewust te worden van onze gedachten, gevoelens en woorden, want pas als wij ons daarvan bewust worden kunnen wij ook veranderen. Ik ben daar voor mezelf echt op aan het letten en dan moet ik eerlijk zeggen dat het mij veel leert over mezelf 🙂 En wat dan te doen als je zo’n veroordelende gedachte hebt over iemand? en mag je nu niemand meer kritisch bekijken? Soms is het toch juist nodig dat wij kritisch kijken opdat we niet meegaan met verkeerde dingen? Jawel, het is goed om heel kritisch te zijn en dan vooral in de eerste plaats waar het onze eigen hanel en wandel betreft, en mochten wij in anderen verkeerde dingen ontdekken dan horen wij daar inderdaad niet in mee te gaan, maar het is niet zo dat we dan die ánder erom mogen veroordelen. Als er één ding is dat ik geleerd heb, dan is het wel dat de dingen soms heel anders kunnen zijn dan wij weten en dat mensen er vanbinnen heel anders uit kunnen zien dan dat wij aan de buitenkant kunnen beoordelen. Neem bijvoorbeeld Joyce Meyer, een wereldwijd bekend spreekster, voor velen tot een grote zegen door haar boeken en haar spreken. Zij vertelde dat toen zij pas tot geloof gekomen was zij, in een huiskring, het woord van God deelde, gekleed in een korte broek, afgetrapte slippers en een sigaret in haar ene- en een bijbel in haar andere hand. Door mensen veroordeeld om hoe zij eruitzag, maar God ziet het hart der mensen aan en Hij zag zoveel mogelijkheden in deze vrouw. Hij zag haar liefde voor Hem en de oprechtheid van haar hart. Dan denk ik, wie zijn wij mensen dat wij ons een oordeel over een ander aanmatigen?
Voor vandaag wil ik hier even mee eindigen en morgen nog een laatste gedeelte eraan toevoegen. Ik zou eenieder die dit leest willen vragen om vandaag (en eigenlijk alle dagen) eens heel bewust op te gaan letten wat er in je gedachten en gevoel gebeurt bij alles wat je door de dag heen hoort, leest, ziet en meemaakt.
Mijn gebed voor jou!
Mijn plekje
Als ik het erover heb dat ik af en toe al lekker buiten zit, dan is dat dus hier, dit is een plaatje wat in de zomer is genomen, het is dus nog niet helemaal zo dichtgegroeid, maar het zit er alweer aan te komen en dan ben ik echt helemaal ingesloten door al dat moois. Je kunt bij wijze van spreken zo uit bed naar buiten zonder door iemand gestoord of gezien te worden. Zeg ik dan teveel als ik dit een paradijsje vind? Dan kan ik daar soms zo heerlijk wegdromen, aan allerlei dingen denken, en tegelijk ook de Here God danken voor zoveel moois. Wat ook nog zo geweldig is, dat is dat er een balkon boven mijn zitplaatsje is waardoor ik het hele seizoen gewoon al mijn kussens en tuinstoelen kan laten staan zonder dat het ooit nat wordt door een regenbuitje ofzo. Ook zit ik in de zomer zelf graag buiten als het regent, dan komen de heerlijkste geuren vrij en ook dat is genieten. Ja, ik ben wel een echt buitenmens hoor, zodra het kan zit ik buiten:-)
Ruim drie jaar geleden ben ik in dit huis komen wonen, eind November was dat en dat eerste voorjaar zag ik vanalles naar boven komen in de tuin waarvan ik me afvroeg wat het zou worden. Blij verrast was ik met alles wat er tevoorschijn kwam. Uiteraard zijn er een paar planten die je wel kent, maar er waren ook dingen die ik niet kende. Zo kwamen er vanuit het niets ineens een paar stelen omhoog, donkerrode dikke stelen met knoppen die wel wat van de vorm van een tulp weghadden. Ik had geen idee wat het was en elke dag zag ik ze een stukje groeien. Totdat uiteindelijk bleek dat het schitterende donkerrode pioenrozen waren. Enorm groot en mooi en ieder jaar komen ze opnieuw vanuit het niets zo naar boven. Op dit moment is er alweer een stukje van te zien. Zo waren er meer dingen, er stond een stronk hout die dood leek, maar in het voorjaar begonnen er allemaal nieuwe takjes uit te botten en later bleek het een prachtige vlinderstruik te zijn.
Het is toch bijzonder hoe mooi God alles geschapen heeft, maar dat geldt ook voor de mensen. Soms kun je naar mensen kijken en je afvragen wat er ooit van terecht moet komen, maar dan opeens komt er vanuit het (schijnbare) niets, iets heel moois naar boven.
Haha, dan moet ik aan een verhaal denken wat Joyce Meyer zelf heeft verteld, en nou weet ik niet meer of ik het in een boek van haar heb gelezen of dat ik het in een preek van haar heb gehoord, maar ze vertelde dat zij, toen ze pas tot geloof was gekomen, dit zo graag wilde delen met anderen, dat ze begon in haar eigen huis met een groepje mensen die ze dan vanuit de bijbel dingen wilde laten zien. Ze was vol enthousiasme en ze had zo’n blijdschap. Daarbij had ze dan, zoals ze dat zo grappig kan vertellen, een (veel te) kort broekje aan, een paar afgetrapte slippers, en een sigaret tussen haar vingers. En zo onderwees ze de mensen uit Gods woord. Fout? Welnee, helemaal niet, de mensen werden gezegend en het waren zeer vruchtbare bijeenkomsten. Toch heeft ze later geleerd dat er wel ruimte voor verbetering was en heeft ze haar kleding en houding wel aangepast, oude dingen afgelegd en nieuwe dingen geleerd, en als je haar hoort dan is ze nog steeds bezig om aan zichzelf te werken, zoals ook wij allemaal, toch?. Weet je, wij mensen zijn zo snel geneigd om elkander af te schieten (figuurlijk dan hè :-)) wanneer er dingen zijn die in ónze ogen niet gepast zijn. Maar God kijkt met hele andere ogen naar de mensen, Hij kent ons volkomen, Hij kent onze gedachten, onze vragen, onze problemen of ons verdriet, Hij kent ook onze blijdschap en onze dankbaarheid en Hij weet als geen ander wat er uit ons voort kan komen, welke schoonheid en pracht er nog vanbinnen zit die met Zijn hulp zichtbaar mag worden. Ik vind het altijd weer zo treffend om de schoonheid van de natuur te zien en me dan te bedenken dat diezelfde scheppende, creatieve Geest, ook ons gemaakt heeft, dat maakt ons toch heel bijzonder hè?
Toch weet ik dat er ook momenten kunnen zijn dat we ons helemaal niet stralend voelen maar dat we ons zelfs onnuttig kunnen voelen, of vol van pijn. Dat we ons misschien wel minderwaardig voelen of eenzaam in ons verdriet. Dan wil ik als bemoediging zeggen dat niemand voor God onzichtbaar is, Hij ziet ons, waar we ook zijn en wat we ook doen of denken, en voor eenieder wil ik vandaag, als bemoediging, een gedicht van de cd plaatsen, die ik heb opgenomen met Evert ten Ham. Hijzelf leest eerst een bijbelgedeelte en daarna heb ik het gedicht ingesproken. Het is mijn gebed voor jou!