Posts Tagged ‘Abraham’

vriend of vijand?

Elia, de profeet, boodschapper van God. Profeten werden door God aangewezen, zij werden uitgekozen om als bemiddelaar te dienen tussen God en het volk. Zo brachten ze dus de boodschappen over die God tot het volk sprak, maar anderzijds bemiddelden ze ook tussen het volk en God.

Elia had, in opdracht van God, tegen Achab gezegd dat het niet meer zou regenen, zelfs geen dauwdruppeltje zou er meer zijn. Moet je je voorstellen, meer dan 2 jaar lang, hoe vreselijk. We kennen ook het verhaal, wat zich in deze zelfde periode afspeelde, van de weduwe te Sarefat. Hij werd daar door God heengezonden en vond een weduwe die net het laatste restje meel wilde gebruiken om een koek te maken voor zichzelf en haar zoon, waarna ze zouden sterven omdat er geen eten meer was. door de droogte.

Droge grond.

God echter zorgde ervoor dat het meel en de olie niet op raakten en zo kwamen zij door die verschrikkelijke periode heen. Dan wordt ook de zoon nog ziek en sterft, en dan gaat Elia pleiten bij God, hij wijst God erop dat deze weduwe hem gevoed heeft en onderdak gegeven en eigenlijk zegt hij dat God het niet kan maken om dan nu haar zoon weg te nemen, en hij pleit bij God om de ziel in het kind terug te brengen. God hoort naar hem en laat de ziel in het kind terugkeren zodat het weer levend wordt. Dit is slechts het verhaal van één vrouw met haar zoon maar hoevelen zijn er in die periode gestorven? Dat moeten er velen geweest zijn.

Het doet me denken aan Noach, ook hij had een boodschap voor het volk, God zou de aarde verwoesten door een zondvloed, maar er was niemand die het ernstig nam en uiteindelijk wórdt ook alles vernietigd, óók vanwege de zonde van de mensen die de aarde bewoonden. Sodom en Gomorra dan, steden die van zonde aan elkaar hingen en God waarschuwde dat hij de steden ging vernietigen en alhoewel Abraham pleitte voor die steden, zijn alleen Lot en zijn twee dochters ontkomen aan de totale verwoesting. En dan is er nog Jona, hij werd naar Ninevé gezonden om ook daar de boodschap te brengen dat God Ninevé zou vernietigen vanwege de zonde. In tegenstelling tot de andere verhalen wilden de mensen in Ninevé wél luisteren en zij bekeerden zich onmiddellijk van hun verkeerde wegen en tonen berouw, waarop God de stad spaart.

Het lijkt erop dat God heftig reageert op zonde. Toch is het niet God die het oordeel over de mensen brengt, het zijn de mensen zélf die het over zich heen halen door te zondigen. Zoals het Adam en Eva zelf waren die ervoor zorgden dat zij de Hof van Eden moesten verlaten. God had duidelijk gezegd wat ze wel- en niet mochten doen en als zij gewoon geluisterd hadden dan was er niets aan de hand geweest. God had Zijn regels aan de mensen bekend gemaakt en óók de gevolgen van ongehoorxsmheid. Het was de keuze van de mens om niet te luisteren. Abraham had gepleit maar er werden geen rechtvaardigen gevonden in de steden van Sodom en Gomorra, hoe triest. Ook bij de Ark van Noach meldde zich niemand die inzag dat het misschien wel eens waar kon zijn dat ze zondigden. Blind en doof waren deze mensen. Net zoals ook Achab en het volk van Israël.

Als je doorleest in I Kon.19 dan zie je daar dat uiteindelijk ook het volk van Israël uitgeroeid wordt, op zevenduizend mensen na. Dit waren de mensen die niet geknield hadden voor de Baäl en die het beeld niet gekust hadden. Mij valt die kus op, het was Judas die met een kus de Here Jezus veraadde, en hier verraadt het volk God door een afgod te kussen. Ik heb eerder weleens verteld dat “aanbidden” betekent “buigen en kussen”. Eenieder die dus een afgod aanbidt buigt zich daarvoor en kust hem en dat is verraad tegenover God……….

Misschien even genoeg om vandaag over na te denken. Morgen wil ik er nog iets meer over vertellen.

Spreuken 29:25 Vrees voor mensen spant een strik, maar wie op de Here vertrouwt, is onaantastbaar.

We leven in een spannende tijd. In deze wereld zien we de profetieën uit de bijbel realiteit worden. Oorlogen, opstanden, rampen, en het neemt vooralsnog geen einde. Veel mensen worden er bang van. Als je nog jonge kinderen hebt dan kun je bezorgd zijn over hun toekomst. ALs we nu die vreselijke rampen in Japan zien, en we horen dat de straling van die kernreactoren al in Californië is gemeten dan zijn dat angstige dingen. Nog wonen we in een redelijk veilig land maar hoelang zal dat nog zo blijven? We weten het niet en als ik dan bovenstaande tekst uit de Spreuken lees, dan vind ik daar een houvast in, een belofte die de Here God in ZIjn woord heeft laten optekenen. Wie op de Here vertrouwt is onaantastbaar. Dan denk ik aan Daniël, hij werd in een leeuwenkuil geworpen maar de leeuwen mochten hem niets doen en hij kwam ongeschonden weer uit die kuil tevoorschijn. Ook Abraham vertrouwde op God toen hij zijn zoon moest gaan offeren, Hij was bereid om in gehoorzaamheid te doen wat de Here God hem gevraagd had, maar had tegelijk een volledig vertrouwen dat God hem, samen met zijn zoon, zou doen terugkeren  bij de knechten die op hen  wachtten. En ook Abraham werd niet beschaamd in zijn vertrouwen. David dan, hij was op de vlucht voor Saul, maar Saul kon hem niets doen. Ook tijdens zijn woedeaanvallen, waarbij hij dan een speer in de richting van David wierp, bleef deze ongeschonden. En toen hij tegenover Goliath stond was het ook niet Goliath die David versloeg, maar juist andersom. Het zijn mannen die op de Here vertrouwden en de bescherming van Hem aan den lijve mochten ondervinden. Wanneer we dan nu in een tijd vol gevaren en narigheid leven, mogen deze mannen ons tot voorbeeld dienen. Zij vertrouwden op de Here. David zelf zegt in Psalm 27:1- 3. De Here is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrezen? De Here is mijns levens veste, voor wie zou ik vervaard zijn? Toen boosdoeners op mij afkwamen om mijn vlees te eten – mijn tegenstanders en mijn vijanden – zijn zij zelf gestruikeld en gevallen. Al legert zich een leger tegen mij, mijn hart vreest niet; al verheft zich een krijg tegen mij, nochtans blijf ik vertrouwen.

Als we de bijbel lezen dan weten we ook dat David niet alleen mooie woorden sprak, maar ook grote daden deed. Hij handelde in vertrouwen op de Here zijn God met als gevolg dat de Here God hem heeft beschermd en bewaard. Soms is het moeilijk om gewoon zomaar te vertrouwen. Je kunt zelf niets bijdragen aan de situatie, je kunt er niets aan helpen of veranderen en om dan zomaar stil af te wachten lijkt de weg van de minste weerstand. Niets is echter minder waar. Het vraagt veel meer kracht om niets te doen, dan om wel iets te doen. Ik hoor dan ook dikwijls dat wij moeten doen wat wij kunnen, en daar waar we niet verder kunnen zal dan de Here wel verdergaan. Voor mij werkt zo’n uitspraak niet, ik ben het er niet mee eens. Oké, natuurlijk moeten wij in ons eigen leven ook zelf handelen en aktie ondernemen in bepaalde zaken. Maar het is niet nodig om altijd maar weer netzolang door te gaan en onze krachten uit te putten tót we uiteindelijk dan met onze rug, of erger nog, met ons hoofd tegen de muur lopen. Dat is geen gedrag voor volwassenen, dat is kindergedrag. Een kind zal telkens weer proberen tot het uiterste te gaan en door schade en schande wijs moeten worden. Volwassenen wéten waar de grenzen liggen.

Vertrouwen is: je geloof in werking stellen door ervoor te kiezen om zelf absoluut niets te doen, maar het probleem, de situatie, bij de Here God te brengen en het daar ook te laten, ongeacht de uitkomst. Wetende dat álles wat God doet goed is! Bijbelkennis, relatie met de Here God, dat zijn de cruciale zaken die nodig zijn om te bouwen aan een vertrouwensband met Hem. Wat zegt David nog meer in die Psalm 27? Eén ding heb ik van de Here gevraagd, dit zoek ik: te verblijven in het huis des Heren al de dagen van mijn leven, om de liefelijkheid des Heren te aanschouwen, en om te onderzoeken in zijn tempel. (vers 4).David was verlangend naar de Here en naar ZIjn woord en dat was de basis van zijn vertrouwen. Hij wilde graag tijd doorbrengen met de Here God, en ook voor ons is dat van cruciaal belang, dat we tijd apart zetten voor Hem, dat we tijd nemen om stil te zijn en te luisteren naar wat Hij ons wil zeggen. Dat we de tijd nemen om te lezen in Zijn woord, het is alles een kwestie van keuzes maken.

Wat mij treft is dat David hier zegt: Eén ding heb ik van de Here gevraagd, en dan spreekt hij het verlangen uit om “al de dagen van zijn leven” te verblijven in het huis des Heren. Wat een geweldig verlangen. Hij vroeg niet, zoals wij dat vaak gewend zijn, om honderd en één zaken, hij vroeg niet om rijkdom of macht, hij vroeg niet om bezittingen of een hoge positie. Hij had niet gevraagd om koning te worden, Gód had hem ervoor uitgekozen. Het was God die hem gezien had in het veld bij zijn schapen en het was God die daar, waar geen ander mens hem ooit zag, had gezien hoe dapper David was en hoe trouw. Eigenschappen die de Here God waardeert.

Aan het einde van Psalm 27 zegt David in vers 13-14: O, als ik niet had geloofd des Heren goedheid te zullen zien in het land der levenden! Wacht op de Here, wees sterk, uw hart zij onversaagd; ja wacht op de Here.

David had éérst zijn tijd in de stilte doorgebracht, daar was hij sterk geworden, daar had hij gewerkt aan zijn relatie met de Here God, en daar had God hem gezien. Is dat ook de plaats waar God ons kan vinden?