Willekeurige bemoediging
  • 18 december 2005
    Enkele dagen geleden had ik de auto van mijn zus geleend. Ik moest weer voor een gesprek (over werk) naar …
Recente reacties
Archief
CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Kerstvervolgverhaal (7)

Een ongeluk.

Gaya kan inmiddels al aardig fietsen en als Simone haar fiets uit de schuur haalt zegt ze: “alleen?” Tot nu toe is Simone er naast gebleven als Gaya fietste, zo kon ze haar eventueel opvangen als er iets misging, maar Gaya kan het al zo goed dat Simone het wel aandurft om haar alleen te laten fietsen. Trots stapt Gaya op de fiets, ze wil de andere meisjes ook tonen hoe goed ze het al kan. Alles gaat goed, één rondje over het plein, twee rondjes over het plein, drie rondjes… maar dan schiet ineens het hele voorwiel onder de fiets vandaan waardoor Gaya met een grote smak op de straat belandt en roerloos blijft liggen. “Gaya, Gaya!!” roept Simone bang, “snel ga hulp halen!!” roept ze. Ariël rent al, ze loopt luid roepend de tuin van Simone in. Simones moeder komt kijken wat er aan de hand is en vliegensvlug rent ze met de geschrokken Ariël mee naar het plein. Gaya ligt daar nog steeds roerloos en net als mama bij haar neerknielt opent ze haar ogen. “Niet aanraken, laten liggen!” commandeert mama. “Ze kan iets gebroken hebben en dan móét je haar laten liggen. Leg maar even jouw jas onder haar hoofd Simone en trek zelf binnen een andere aan. Breng meteen mijn telefoon mee en de fleecedeken van de bank”. Simone haast zich om te doen wat mama haar vraagt en even later is ze terug met het gevraagde. Mama dekt Gaya toe met de deken en belt ondertussen 112. Binnen enkele minuten is er hulp, Gaya wordt snel onderzocht en dan op een plank gebonden en op de brancard gelegd. Ze wordt naar het ziekenhuis in de stad gebracht. Mama gaat papa waarschuwen en ze gaat met Simone samen naar de sporthal om de moeder van Gaya te waarschuwen. Gelukkig is er een tolk aanwezig die kan helpen en die ook bereid is om mee te gaan naar het ziekenhuis. Met z’n vieren gaan ze op weg naar het ziekenhuis. De moeder van Gaya is heel erg geschrokken en zit stilletjes en bleek achterin de auto. Hoe erg zal het zijn?

Niet veel later rijden ze het grote parkeerterrein van het ziekenhuis op. Ze zoeken gehaast een plekje en dan gaan ze snel naar de spoedeisende hulp afdeling. Ze horen dat Gaya nog onderzocht wordt en de verpleegster zegt dat ze in de gang mogen wachten. Simone zit er kleintjes en in elkaar gedoken bij, ze snapt niet hoe dit kon gebeuren, haar fiets was toch in orde geweest? Hij is nog geen jaar oud en heeft nog nooit kuren gehad. Ze piekert zich suf, probeert zich te herinneren of ze zelf iets had gemerkt toen ze er op weg was geweest van de week, maar ze kan zich niets herinneren. Oh ze hoopt toch zo dat Gaya niets ernstigs heeft. De moeder van Gaya ziet bleek, ze heeft de handen ineen geklemd op haar schoot liggen en kijkt met bange ogen naar de deur waaruit de dokter moet komen. Eindelijk komt hij de gang in, hij kijkt ernstig en vraagt wie de moeder van Gaya is. De tolk geeft antwoord en wijst haar aan. De dokter spreekt met behulp van de tolk met de moeder van Gaya. Simone en haar moeder luisteren stil mee naar wat de dokter te zeggen heeft. Gaya heeft een zware hersenschudding, een gebroken arm en 2 gekneusde ribben. Ze heeft veel pijn maar ze is gelukkig niet in levensgevaar. Met rust zal het allemaal wel genezen. Haar arm zit in het gips en de ribben worden enigszins gesteund door een stevig verband. Ze moet wel nog blijven in het ziekenhuis om te zien of de hersenschudding niet voor problemen zorgt. Ze willen haar eventjes in de gaten houden. De moeder van Gaya mag bij haar en als zij geweest is mag Simone ook nog even 5 minuutjes bij haar. Gaya is blij haar te zien, ze heeft pijn en ze ziet er beschadigd uit, maar ze pakt Simones hand en legt hem op haar hart. We zijn vriendinnen, betekent dat. Simone geeft Gaya een kus en laat haar dan alleen. Gaya moet vooral rust hebben nu. Ze brengen de moeder van Gaya weer terug naar de sporthal en dan gaan Simone en haar moeder ook snel naar huis. Als ze thuis zijn belt Simone eerst haar twee vriendinnen op die erbij waren toen het ongeluk gebeurde, ook zij hebben met Gaya te doen, zo sneu.

Ondertussen heeft Job de fiets van Simone van het pleintje gehaald en hem bekeken. Beide bouten die in het voorwiel horen te zitten zijn weg. Hij snapt er niets van, hoe kunnen die nou zomaar los zijn geraakt? En waar zijn ze? Hij heeft het hele pleintje afgezocht maar ze niet kunnen vinden. Enfin, dan maar een paar nieuwe kopen en erop draaien. Vreemd is het wel..

Wordt vervolgd…


+ 7 = 8