Emma maakt schoon schip.

De andere morgen is Emma een stuk opgeknapt. Het heeft haar duidelijk goed gedaan dat ze haar geheim heeft verteld. Het schuldgevoel is nog niet weg maar ze heeft nu weer een beetje hoop en rust gekregen en ze heeft het vaste besluit genomen om zelf eerlijk aan Gaya en haar moeder, en aan haar vriendinnen, te vertellen wat ze gedaan heeft. Oh, ze ziet er erg tegenop maar ze weet dat ze het moet doen en dat haar moeder erbij zal zijn en dat geeft haar toch een stukje rust. Het liefste zou ze diezelfde dag nog gegaan zijn maar dat mag absoluut niet, ze moet eerst weer sterker worden. Emma begrijpt dat wel maar elke minuut uitstel zorgt toch weer voor meer onrust in haar hart en mama ziet dat. Emma slaapt nog veel en als ze aan het einde van de middag een poosje wakker is begint mama er zelf over. “Je hebt er geen rust van hè Emma?” vraagt ze, en Emma, die meteen begrijpt waar mama op doelt schudt haar hoofd. “Nee mama, ik vind het heel eng om alles eerlijk te vertellen maar ik zal ook zó blij zijn als ik het gedaan heb, kon ik maar meteen gaan”. Wanhopig kijkt ze haar moeder aan. Mama, die er al over nagedacht had hoe ze Emma hiermee kon helpen komt met een idee: “Wat denk je ervan als ik morgen de meiden en de mama van Gaya hier uitnodig? Dan kun je hier met hen praten en alles vertellen. Papa kan Gaya en haar moeder ophalen, want ook Gaya moet nog wat voorzichtig zijn, en de meiden kunnen uit school hierheen komen, ik zal Simone bellen en dan komt het wel goed”. Emma kijkt haar moeder dankbaar aan, “Oh mama, als dát kan dan zou ik dat zó fijn vinden”. “Ik ga ervoor zorgen vrouwtje, het komt goed hoor. Rust vandaag maar goed verder uit zodat je morgen een beetje fit bent”. Ze geeft Emma een kus en pakt dan haar telefoon om alles te regelen.

De andere middag gaat papa, die vrij heeft genomen, Gaya en haar moeder halen. Gaya loopt heel voorzichtig over het tuinpad en haar moeder komt achter haar aan. Niet veel later komen de vriendinnen uit school en is iedereen compleet. Emma zit zenuwachtig in de gemakkelijke stoel van papa, ze heeft rode blosjes op haar wangen en mama kijkt er een beetje bezorgd naar. De anderen kijken verwachtingsvol, waarom zouden ze hier gevraagd zijn? Ze weten alleen dat Emma hen iets wilde vertellen maar wat dat is weten ze niet. Als iedereen iets te drinken heeft gekregen steekt Emma van wal. Stotterend begint ze haar verhaal maar al snel barst ze in snikken uit en kan ze niet verder vertellen. Mama heeft te doen met haar meisje en neemt het van haar over. Ze vertelt wat er gebeurd is, wat Emma gedaan heeft en hoe jaloers ze was. Ze vertelt ook hoeveel spijt Emma ervan heeft en hoe dapper ze het vindt dat ze nu zelf hier zit en alles eigenlijk zelf wilde vertellen. De andere meisjes luisteren stil, ze hebben te doen met Emma. Gaya, die al behoorlijk veel begrijpt van het Nederlands, vertaalt het voor haar moeder. Emma zit met neergeslagen ogen in de stoel en durft niemand aan te kijken. Dan voelt ze opeens twee armen om zich heen en hoort ze een stem die heel lief iets zegt wat ze niet kan verstaan. Het is de moeder van Gaya die zo’n medelijden heeft met het verdrietige meisje. Jaloezie is erg en ze is dankbaar dat Emma heeft ingezien dat ze fout gehandeld heeft. Gaya komt er ook bij en heel voorzichtig, vanwege haar zere ribben, knielt ze bij de stoel van Emma en geeft haar een kus. “Wij vergeven jou” zegt ze. “Zo heeft de Here Jezus het ons toch geleerd?” vraagt ze. Emma kijkt verrast op, “De Here Jezus?” vraagt ze, “weet jij dan wie dat is?” “Jazeker!”, knikt Gaya stralend, en dan begint ze te vertellen.

Wordt vervolgd…