Een grote schok…

Als het hele schoolplein leeg is en alle kinderen en leerkrachten naar huis zijn neemt de grote man plaats tegenover de politieman en de directeur van de school. “De anderen komen zo” zegt hij en dan drinken de mannen zwijgend hun koffie die de directeur net gehaald heeft. Even later wordt er aan de deur gebeld en er komen twee mannen binnen, een blonde en een donkere man, de blonde heeft een opvallende ring aan zijn vinger, het zijn Steven en Gerard… maar wat doen die hier?

Nu het groepje compleet is neemt “de baas” de leiding, hij vraagt Steven en Gerard hun verhaal te doen en dan wordt er ineens veel duidelijk. Steven en Gerard zijn helemaal geen boswachters, het zijn undercover agenten, agenten die net doen alsof ze iemand anders zijn. Ze hebben gewacht op Ferdinand omdat “de baas” die in werkelijkheid commissaris van politie is, een tip had gekregen dat er plannen waren om een kind te ontvoeren. De vader van Anco wordt gezocht door de politie, hij is een berucht misdadiger en enkele jaren geleden gevlucht. Niemand wist waar hij nu woonde en eigenlijk bij toeval is het de baas ter ore gekomen dat hij iemand wilde inhuren om zijn zoontje te laten ontvoeren en bij zich te laten brengen. Uiteraard wilde de politie niet dat dat zou gebeuren maar ze wilden het ook niet voorkomen omdat ze hopen op deze manier op het spoor van Anco’s vader te komen. De baas heeft zich voorgedaan als iemand die een belangrijk crimineel is en hij heeft een ontmoeting met Ferdinand geregeld en hem toen verteld dat hij wel “een paar mannetjes” wist die hem met deze klus konden helpen. De bedoeling was dat Gerard en Steven dan met Ferdinand samen zouden werken, op die manier het adres van de vader van Anco zouden kunnen uitvissen en tegelijkertijd Anco zouden kunnen beschermen. Maar nu was die geslepen Ferdinand hen allemaal te slim af geweest en had in zijn eentje de jongen meegenomen. Wat nu gedaan.

De baas heeft inmiddels van de politieman vernomen dat de drie musketiers heel wat informatie hadden verzameld en eigenlijk wil hij zelf wel graag even met deze kinderen praten. Gerard en Steven kennen het adres van de kinderen en de baas besluit er samen met hen heen te gaan.

Bart heeft aan tafel in geuren en kleuren verteld wat er op het schoolplein gebeurd is en ook wat hij en de meisjes de afgelopen dagen allemaal mee hadden gemaakt. Papa en mama zijn geschrokken, “maar Bart, dat was toch veel te gevaarlijk allemaal?” zegt papa, maar Bart legt uit dat ze écht heel voorzichtig geweest zijn. Met z’n allen hebben ze erover verder gepraat en samen hebben ze ook gebeden voor Anco en zijn moeder. Wat zullen ze een angst hebben.

Ze worden opgeschrikt door de bel, “ik doe wel even open” zegt Bart, en meteen loopt hij naar de deur. Hij deinst verschrikt achteruit als hij ziet wie er voor de deur staan, hij wordt lijkwit en rent meteen de kamer weer in. “papa, ddddat zzzijn die mannen” stottert hij en papa ziet wel aan hem dat er iets aan de hand is. Hij loopt naar de deur en kijkt de mannen onderzoekend aan. De baas glimlacht en stelt zichzelf voor als commissaris van politie en Gerard en Steven stellen zichzelf ook voor als rechercheurs. Papa nodigt de mannen vriendelijk uit binnen te komen. Hij begrijpt dat dit iets te maken moet hebben met het verhaal dat Bart net gedaan heeft.

Ondertussen heeft Marieke thuis ook alles verteld en ze kijken haar met grote ogen aan. Joëlle en Anne vinden het superspannend maar papa en mama zijn ook hier erg geschrokken. Dan komt er een telefoontje, het is de vader van Bart die aan Marco vraagt of hij weet wat er de afgelopen dagen gebeurd is. Marco zegt dat Marieke net het hele verhaal gedaan heeft en dan vertelt de vader van Bart dat de politiemannen er zijn en dat ze gevraagd hebben of Marieke er ook bij wil zijn om eventueel nog iets aan het verhaal te kunnen toevoegen. Marco besluit om met haar mee te gaan en zo gaan ze samen naar het huis van Bart.

Ook Marieke deinst verschrikt achteruit als ze Gerard en Steven ziet, maar Bart stelt haar meteen gerust. “Ze zijn van de politie Mariek” fluistert hij zachtjes. Marieke snapt er niks van en ook Bart en Janneke begrijpen nog niet goed hoe de vork in de steel zit, maar dan begint de commissaris te vertellen hoe alles in zijn werk gegaan is. Hij vraagt de drie kinderen om nogmaals, en dan heel zorgvuldig, hun verhaal te doen. Gerard en Steven kijken toch wel wat benauwd naar hun baas als de kinderen vertellen hoe ze hen afgeluisterd hebben en hoe ze hen in de gaten hadden achter die bomen. Oei, wat een blunders…Maar gelukkig gaat de baas daar niet verder op in. “Hmm, interessant, maar veel verder helpt het ons op dit moment niet vrees ik” zegt hij. Ze blijven nog een poosje bij elkaar zitten en bespreken nu met z’n allen de situatie. Dan besluiten de agenten om weg te gaan en ook Marieke en haar vader gaan naar huis. Het is al laat en ruim bedtijd voor de kinderen.

Wordt vervolgd…