Immanuël
Immanuel 3 jr.
Je bent mijn eigen kleine jongen
van nog maar net drie jaren oud
en elke dag zijn er wel momenten
dat ik zeg, oh, wat doe je toch stout.
Wij hebben ook jou van de Here gekregen
en oh, wat waren we blij,
wij hebben Hem gedankt voor die grote zegen
wij kregen een zoon erbij.
Je bent een lieve, kleine jongen
met ogen onschuldig en rein,
en soms ben ik boos om je stoute dingen
maar ach, je bent nog zo klein.
Soms ben je aan’t zeuren en aan het huilen
en dan kom je even bij me staan,
je vraagt mij vol vertrouwen: “mam, ben ik lief?”
en dan kijk ik je eventjes aan.
Ik zie dan een heel klein mannetje
nog wat verdrietig bij m’n stoel,
je ogen met de traantjes nog erin
en een hartje dat ‘k onrustig kloppen voel.
Ik neem je bij me en houd je vast
en jij slaakt een diepe zucht,
ik vertel je dat ik je heel erg lief vind
en ‘k zie dat je bent opgelucht.
Jouw blauwe oogjes, ze kunnen zo stralen
als je blij bent en je hebt ’t naar je zin,
jouw blonde koppie is dan één grote lach
jouw blije mondje met kleine tandjes erin.
Wij vinden je lief, ook al doe je soms stout
wij willen je nooit meer kwijt
en al doe je de dingen goed of fout,
wij houden van je, voor altijd.