’t Is avond geworden en binnen in huis is het stil,
buiten loeit de wind en rukt aan alle huizen
je voelt de warmte gaan door de verwarmingsbuizen
en binnen, in huis, is het stil.

’t Is avond geworden en buiten is kabaal,
de storm giert om de hoeken van de straten,
er zijn geen mensen die je buiten nog hoort praten
nee, er is niemand die naar buiten wil,
maar binnen, in huis, is het stil.

’t Is avond geworden en buiten zwiepen alle bomen,
afgebroken takken worden door een rukwind meegenomen.
Ik kijk naar buiten , daar regent het en is het kil,
maar binnen, in huis, is alles stil.

’t Is avond geworden en juist in deze stilte
wil mijn Vader met mij spreken,
Hij slaat Zijn armen om mij heen
en ondanks al mijn fouten en gebreken
heeft Hij me lief en zegt:” jij bent het die ‘K gebruiken wil”
en daarvan word ik toch wel stil.

Hij zegt:” jijzelf bent ook een boom
waar soms de stormwind aan wil rukken,
maar als je vastgeworteld staat
dan zal het zeker niet gelukken
jou weg te blazen van die plaats waar Ik je hebben wil,
dan spreek je slechts één woord “zwijg”
en alles wordt weer stil.

Wanneer je in Mijn weg wilt gaan
dan zal Ik altijd naast je staan,
Mijn Geest zal je geleiden
en Ikzelf zal voor je strijden.
Ik draag jouw lasten en Ik heel jouw pijn
en jij mag stille zijn.

Ik wil je maken tot een bron, een springende fontein,
een helper in Mijn Koninkrijk, al voel je je soms klein.
Mijn liefde is ’t die ik door jou heen
aan and’ren tonen wil,
weer maar niet bang, Ik doe het werk,
blijf jij maar rustig, stil”.

Oh Heer, wilt U mij in Uw dienst gebruiken meer en meer
en wilt U mij door alles heen toch heel standvastig maken
zodat, wanneer er stormwind komt, geen takje zelfs zal kraken.
En als de boze mij belaagt en mij verbreken wil,
ik steeds mag weten, buiten stormt’t, maar binnenin mij…………..
is het stil.