Lucas 6:31: En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hen evenzo.

Ik bedacht me dat veel mensen toch vaak wel een houding hebben van: nou hij doet niks voor mij, hij hoeft óók niet bij mij aan te kloppen hoor. Of: laat híj nou eerst maar eens over de brug komen, en dán zal ik weleens zien óf ik misschien, eventueel bereid zou zijn om iets terug te doen. Een houding die je bij niet christenen tegenkomt maar toch ook nog weleens bij mensen die wel christen zijn. Maar dit bijbelvers moedigt ons aan om de actie éérst vanuit onszelf te laten komen, dus bijv. als ik heel graag liefdevol behandeld wil worden, dan is het zaak om in de eerste plaats liefdevol te zijn naar die ánder toe. Als ik respect wil hebben van een ander, dan zal ik eerst zélf die ander met respect tegemoet moeten treden.

We leven in een tijd waarvan we weleens kunnen verzuchten: waar moet het met deze wereld naartoe, zóveel narigheid waar we mee worden geconfronteerd, zoveel pijn die wij, als mensen, elkaar kunnen aandoen. Maar wij kunnen, ieder op onze eigen plaats, werken aan een beter leefklimaat, we kunnen beginnen met dátgene te doen waartoe dit Bijbelgedeelte ons oproept, gewoon in ons eigen gezin, onze eigen familie, onze eigen vriendenkring,  onze eigen woonomgeving.

En weet je wat mijn ervaring is? Als ik iets doe waarmee ik een ander blij kan maken, dan word ik daar zelf ook blij van. Vele harten zijn verkild, beschadigd door de jaren heen, wat is er mooier dan Gods warmte en liefde, als een balsem in deze harten te mogen brengen en zo het ijs dat zich daar gevormd heeft, te doen smelten? Wat fijn als we daar vandaag een begin mee zouden maken, goede voornemens zijn heel dikwijls pas voor morgen, maar “morgen” blijft altijd één dag van ons verwijderd en komt nooit dichterbij!

Een zonnestraaltje mogen brengen
in een koud, beschadigd hart,
een beetje warmte en ontferming
daar waar mensen zijn verstard.
Dat wat ‘k zélf zo graag zou willen
weggeven met gulle hand,
op mijn eigen kleine plekje
werken aan een beter land!