Gisteren zat ik oog in oog met een grote griezel brrrrrr. Ik zat in de auto op weg naar de Aldi en omdat het best warm was had ik lekker alle raampjes open gedraaid. Tja, ik heb geen airco maar ARKO (Alle Raampjes Kunnen Open). Ik kwam bij de brug over het kanaal en ik zag dat de lichten op rood stonden dus ik reed al tamelijk langzaam richting de verkeerslichten toen ik vanuit mijn ooghoek “iets” zag bewegen. Ik draaide mijn hoofd naar links en daar zat een keigrote spin die mij recht aankeek!!! (tenminste, dat denk ik, ‘k kon zijn ogen niet zien echt een uit de kluiten gewassen ding. Hij had een web geweven en zat daar middenin te deinen. Ik kwam tot stilstand en ging met mijn vinger voorzichtig richting raampje om te voelen of hij nou búiten of binnen mijn raampje hing toen ik me ineens bedacht dat ik het raampje gewoon open had staan…ehhh de leeftijd misschien? Ik dacht vliegensvlug na hoe ik dat onding zo snel mogelijk weg kon werken en zag naast mij een nog opgevouwen big shopper liggen. Ik pakte de tas en sloeg naar de spin in zijn web in de hoop dat hij een eind van de auto weg zou vliegen door de klap. Dom, dom, dom, dat web kleefde natuurlijk aan de tas vast en inplaats van het beest weg te zwiepen trok ik het mee naar binnen. Paniek, paniek, maar het licht ging op groen en ik moest verder rijden terwijl ik wist dat die spin dus nu ergens in mijn auto was. Eerst voelde ik iets aan mijn been kriebelen, ik pakte mijn rok en zwaaide hem wild over mijn been heen en weer terwijl ik kreten van afschuw mompelde, daarna voelde ik iets in mijn haar en met woeste bewegingen graaide ik door mijn haar maar voelde niets, daarna weer mijn been en overal voelde ik “de spin”. Bij de Aldi aangekomen heb ik heeeeeel voorzichtig de tas uit elkaar gevouwen om te zien of de spin daarin zat, ik heb de hele auto grondig geïnspecteerd, ik heb echt overal gekeken maar kon hem niet vinden. Nou ja, dan maar mijn boodschappen doen. Toen ik terugkwam heb ik eerst wéér heel de auto doorzocht en ik zag dat de brutale aap notabene al verschillende draden door mijn auto gesponnen had maar hijzelf bleef onvindbaar. Ik ging voorzichtig zitten en keek nógmaals rond en jawel, hij zat bij de greep boven de deur aan de passagierskant. Ik onmiddellijk weer uitgestapt, een zakdoekje uit mijn tas gezocht en nog eentje erbij en toen pakte ik de spin maar hij ontsnapte. Gelukkig liep hij niet ver en bij de tweede poging had ik hem te pakken en heb hem buiten in een prullenbak gegooid. Ik was blij dat hij ontdekt en geëlimineerd was, die kon mij niets meer doen, haha. Tja, zo maak je altijd wel iets mee hè?

Toch zit ook in zoiets wel weer een leermomentje. Zo’n spin voorziet in zijn maaltijden door een web te weven waarin dan kleine beestjes vast komen te zitten die vervolgens door de spin verorberd worden. En hoewel spinnen ook nuttig schijnen te zijn hoeven ze dat nut niet in mijn huis of mijn auto te bewijzen hoor. Maar ik moest eraan denken dat in ons geestelijk leven het de duivel is die probeert om op allerlei manieren binnen te dringen. Dat kan op hele kleine subtiele manieren gebeuren. Om een klein voorbeeldje te noemen: dan neem ik maar iets uit mijn eigen leven. Een paar jaar terug had ik een probleem met de belastingdienst, erklopte iets niet en ik had geprobeerd een antwoord op mijn vraag te krijgen. Ik had verschillende malen gebeld, een aantal keren geschreven en uiteindelijk een aangetekende brief verzonden en ook daar geen enkel antwoord op gekregen. Ze beloven keer op keer om terug te bellen en de zaak te bekijken, maar niks hoor. Toen heb ik dan een klachtenformulier gedownload en uitgeprint en die de deur uitgedaan. Dit zijn dingen die mij dan hogelijk kunnen irriteren. Ik word er soms best boos om, je krijgt elke keer mensen aan de telefoon die niets weten maar als je dan vraagt om doorverbonden te worden dan mogen ze dat niet doen. Dan krijg je de belofte dat je teruggebeld wordt maar ook dat gebeurt niet. Op zo’n moment komt er een hele hoop irritatie en boosheid naar binnen waar je dus de belastingdienst de schuld van geeft. Je hebt in eerste instantie niet in de gaten dat de duivel hier handig gebruik van maakt om die irritatie bijna ongemerkt nog breder te maken, je gaat je aan alles irriteren, aan de buurman die aan het boren is, aan die automobilist die een foutje maakt, aan die kapster die je haar wéér niet zo heeft geknipt als jij wilde, en je voelt je helemaal niet fijn, maar je doet er niets mee want ach, het zal wel weer overgaan. Toch is dat niet zo want er hoeft maar dát te gebeuren en al die frustratie en irritatie is weer terug. Het is een web dat geweven wordt waarin alle vrede en blijdschap vast komt te zitten en verslonden wordt. Pas als je je ervan bewust wordt kun je dit in gebed brengen, de irritatie loslaten en de vrede terug in je hart laten. (Om dit verhaal nou nog even af te maken, uiteindelijk heb ik van de belastingdienst excuses en zélfs een bos bloemen gekregen, happy end dus. (na 2 jaar!)

Het is belangrijk om gewoon heel alert te zijn op hoe wij ons voelen want vaak zijn we ons dat niet zozeer bewust. We vóélen het ergens wel maar we kunnen het gevoel niet echt een naam geven. Toch is dat belangrijk, ga op zoek waar dat nare, slechte gevoel vandaan komt en “dood” het, breng het in gebed en kies er bewust voor om het los te laten, het de rug toe te keren. Psalm 25:15 zegt: Mijn ogen zijn bestendig op de Here, want Hij voert mijn voeten uit het net. 

Je ziet dat er hier ook gesproken wordt over het ergens in vastzitten, blijven hangen en niet verder kunnen. En de psalmist zegt dan dat we onze blik op de Here mogen houden, door dat te doen kunnen we door Hem uit dat net, uit dat web, loskomen, een goede raad!

*  *  *  *  *  *  *

Trouwens, even geheel terzijde nog een klein nadenkertje als afsluiting: alle internetadressen beginnen met www, zo wordt het internet genoemd: world wide web…