Willekeurige bemoediging
  • Wie is er verhuisd?
    God “zoeken”…?! Twee woorden die we regelmatig gebruiken. Als we spreken over onze stille tijd, dan zijn we bezig om …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Zo’n kleine jongen toch.

Regelmatig stond ik de afgelopen maanden bij de school waar drie van mijn kleinkinderen op zitten. Mijn dochter moest tijdelijk voor iemand invallen op het werk waardoor ze veel uren maakte. Nu is de collega die zij verving weer terug en zijn haar uren weer verminderd zodat ze zelf weer meer bij de kinderen kan zijn. Het is leuk om te zien hoe de kinderen altijd blij naar je toe komen rennen als ze je zien.

Dit keer ging het om de kleinkinderen die hier in de buurt wonen maar terwijl ik dan zo voor het hek stond te wachten tot de kinderen naar buiten kwamen gingen mijn gedachten ook terug naar al die keren dat ik op dat andere schoolplein stond te wachten. Dat schoolplein ruim een uur hier vandaan waar ik wachtte op mijn twee andere kleinkinderen. Twee kleine mensen met een veel te grote rugzak voor hun jonge leventjes. Als ze naar buiten kwamen waren ze blij me te zien en dan gingen  we gedrieën naar hun huis waar we gezellig spelletjes deden, iets lekkers dronken en aten en het gezellig maakten met elkaar hoewel dat grote verdriet zo vers en zo aanwezig was…

Van de week was mijn dochter met haar vriend en de kinderen hier onverwacht op bezoek. Boaz, mijn kleinzoon was erbij en Rachel, het kleine meisje van mijn dochters vriend. Noa was ergens anders aan het logeren dus die was er niet bij. Ik was blij verrast en mijn kleinzoon kwam op me afrennen en omklemde me zowat. Hij wilde naast me zitten, bij me zitten, bij mij blijven en kwam steeds even knuffelen. Heerlijk mannetje! Inmiddels is hij al 8 jaar en een hele kerel aan het worden en ik geniet ervan als ik zie dat hij zoveel blijer is als een poos terug.

Een tijdje geleden had mijn dochter de kinderen in bed gelegd en zij had ze welterusten gezegd en was naar beneden gegaan terwijl haar vriend nog even met mijn kleinzoon aan het praten was. Opeens begon de kleine man alles te vertellen wat hem al zo lang bezwaard had. Toen mijn schoonzoon overleed bleken er mensen geweest te zijn die tegen hem hadden gezegd dat hij goed voor zijn moeder moest zorgen (tegen een kind van 4!) en hij had dat heel serieus opgevat en hij vertelde hoe verdrietig hij was als mama verdrietig was, en hoe hij een keer gehoord had dat zijn mama boos was over een rekening. Hij was toen naar zijn moeder gegaan met zijn spaarcentjes om haar te helpen. Zij heeft toen natuurlijk gezegd dat dat niet hoefde maar het lag hem nu nog zwaar op het hart. En zo waren er nog veel meer dingen waar hij zich blijkbaar in de afgelopen jaren zorgen over had gemaakt. De vriend van mijn dochter had moeite zich groot te houden, zijn hart huilde. Toen heeft hij de kleine Boaz aangekeken en gezegd: “Boaz, ik vind dat je het heel goed gedaan hebt allemaal. Maar nu ben ik er en ik werk en als mama dan een rekening krijgt kan ik dat betalen en ik wil ook graag voor mama en voor jullie zorgen. Mag ik het nu van je overnemen?” Boaz keek hem ernstig aan en dacht er even over na en zei toen met een zucht: “Ja, jij mag het overnemen”. Zo’n kleine jongen toch.

Ik vond het zo wijs van mijn dochter’s vriend, hij nam het Boaz niet af, hij vroeg of Bo het over wilde dragen en dat deed hij. Sindsdien is Boaz veranderd, hij is weer meer kind, lacht veel meer, is blij en niet bij zijn grote vriend weg te slaan. Zo leuk als je die twee ziet.

Soms kunnen wij ook, net als Boaz, bedrukt zijn, het gevoel hebben dat er een last op onze schouders drukt die eigenlijk te zwaar is voor ons. Maar dan komt de Here Jezus die aan ons vraagt: “Mag Ik het van je overnemen? Mag Ik voor je zorgen?” Hij pakt het ons niet af, Hij wil dat wij het “overdragen” aan Hem en dat we bewust zelf de keuze maken om onze zorgen en problemen los te laten. Het is als een paar zware tassen, je sjouwt ze mee, het geeft striemen in je handen en trekt je naar beneden. Maar op het moment dat je de tassen loslaat kunnen ze je niet langer naar beneden trekken en geen striemen meer in je handen veroorzaken. Die handen, die die tassen hebben losgelaten mogen we opheffen naar de Here en Hem vragen ons hart en onze handen te vullen met Zijn liefde, Zijn blijdschap en Zijn vrede.

I Petrus 5:7: Werpt al uw bekommernis op Hem want Hij zorgt voor u.

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


+ 2 = 10