Steeds meer hoor je het in je omgeving, mensen die door alles wat er in hun leven gebeurd is, beschadigd zijn, mensen die getraumatiseerd zijn, zoveel mensen met pijn lopen er rond, pijn die ze dikwijls niet kwijt kunnen maar die ondertussen nog meer schade aanricht in hun binnenste.

Vandaag wil ik dit gedicht plaatsen en tegen die mensen die door moeiten, zorg of pijn gaan, zeggen dat de Here God jouw situatie kent, jouw pijn en verdriet, maar ook je verlangens en gevoelens. Hij wil je zo graag helpen en Hij houdt van jou!

Voor jou…………

Jij mensenkind bent zo bijzonder,
je bent zo dapper in je strijd,
voor jou is ’t leven niet eenvoudig
en dat duurt nu al zo’n tijd.

—

Je bent zo moe van al het denken
en zoveel wonden doen nog zeer
je wilt het liefst alles vergeten,
maar dat kun je nu niet meer.

—

Je kunt de dingen niet verdringen
ze eisen allemaal hun plek,
de een nog sterker dan de ander
en af en toe maakt dat je gek.

—

Toch mag je weten dat de Here
jouw nood en eenzaamheid wel kent,
Hij ziet de pijn, de radeloosheid,
weet dat je kostbaar voor Hem bent.

—

Hij wil tot in de diepte reiken,
daar waar geen ander mens van weet,
ja Hij wil wonden heel gaan maken
waar ooit de vijand ze openreet.

—

Nu is de pijn soms niet te dragen,
de nood te hoog, het dal te diep,
maar Vader wil je handen nemen
Hij, die jou eens tot leven riep.

—

Hij maakte jou, zo heel bijzonder,
en vol van liefde is Zijn blik
wanneer Zijn ogen jou vertellen:
kom maar, Mijn kind, hier ben Ik.

—

Psalm 40:1-4: Vurig verwachtte ik de Here; toen neigde Hij Zich tot mij en hoorde mijn hulpgeroep, Hij trok mij op uit de kuil van het verderf, uit het slijk van de modderpoel; Hij stelde mijn voeten op een rots, mijn schreden maakte Hij vast, Hij gaf mij een nieuw lied in de mond, een lofzang aan onze God. Mogen velen het zien en vrezen, en op de Here vertrouwen.

Naam

Mail (wordt niet getoond)

Klein sommetje om ongewenste reacties te voorkomen :-) +
4 + 8 =