Liefde… Wie heeft het níét nodig van tijd tot tijd? Iedereen wel.

Nou in de bijbel staat er een hoofdstukje gewijd speciaal aan de liefde en erboven staat: “De wet der liefde” Lucas 6:27-31: Maar tot u die Mij hoort, zeg Ik: Hebt uw vijanden lief, doet wel degenen, die u haten; zegent wie u vervloeken; bidt voor wie u smadelijk behandelen. Slaat iemand u op uw wang, keer hem ook de andere toe, neemt iemand uw mantel af, laat hem ook het hemd nemen. Vraagt iemand iets van u, geef het hem; neemt iemand het uwe, vraag het niet terug. En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun evenzo.

Ja… Maar zó bedoelen we het eigenlijk niet… Toch? Als je over liefde spreekt, dan bedoel je liefde die je zélf mag ontvangen, liefde die een ander je geeft en waarin je je kunt koesteren, liefde is een positief woord waar een positief gevoel aan vast zit, en als ik nou dit bijbelgedeelte lees, dan vind ik dat eigenlijk helemaal niet positief.

Het is de Here Jezus zelf, die deze woorden hier spreekt en als je dit dan eens goed leest, dan zie je dat Hij er eigenlijk al bij voorbaat vanuit gaat dat ons leven nou niet bepaald over rozen zal gaan en dat we in ons leven ook wel de nodige moeilijkheden tegen zullen komen. Hij spreekt hier over vijanden, over mensen die ons haten en zelfs vervloeken, over mensen die ons slaan, die ons beroven enz.

En dan geeft Hij ons de opdracht om dit kwade níét met kwaad te vergelden, maar dit juist te beantwoorden met daden van liefde. Liefhebben en zegenen, al diegenen die ons kwaad doen, nou dat is niet niks!!

Maar de Here Jezus geeft zélf het allerbeste voorbeeld, want een poosje later zien we dat Hij gemarteld en gekruisigd wordt, een daad van álles omvattende liefde, en Hij deed het voor mensen die Hem haatten, die Hem vervloekten, die Hem álles afnamen en zelfs om zijn mantel nog dobbelden, Hij deed het voor jou en voor mij! Hij gaf zichzelf volkomen, en Hij deed het uit liefde voor ieder mensenkind.

En als er dan boven dit stukje staat dat dit “de wet” der liefde is, dan wil dat zeggen dat het iets is waar wij ons aan te houden hebben, een wet is er om gehoorzaamd te worden en wat ik dan zo opmerkelijk vind is, dat ieder excuus wat wij maar zouden kúnnen bedenken om ons er niet aan te houden, bij voorbaat al ontkracht is.

Want hoe vaak hoor je niet zeggen, ja, ik kán die ander niet liefhebben want ze hebben mij zóveel onrecht gedaan, (zegent wie u vervloeken, bidt voor wie u smadelijk behandelen…) of, die ander heeft mij zoveel pijn gedaan (als je geslagen wordt, ook de andere wang toekeren) of, ja hij vraagt dit van mij, maar de vorige keer heeft hij me ook niet terugbetaald (geven zónder terug te vragen) Met andere woorden, er is geen énkel excuus om níét aan deze wet der liefde, te gehoorzamen.

En dan staat daar nog iets, heel fijntjes staat daar dat wij die ander zó moeten behandelen zoals we zélf behandeld zouden willen worden. En eigenlijk is dat een zeer psychologisch verantwoord gegeven, want weet je, iedere keer als wij ook maar het geringste hebben aan te merken op iemand anders, dan wil dat zeggen dat wij het zelf véél beter weten, want die ander doet het fout en wij zullen dan wel even zeggen hoe het wél zou moeten. Oké zegt de Here Jezus, dóé het dan maar zoals jij vindt dat het moet, dóé het nou maar eens zó zoals jij het graag voor jezelf zou willen. Maar dan wél bij die ander, ga dáár nou maar eens beginnen, en dan is de conclusie dat deze “wet der liefde” in de éérste plaats een wet is om liefde te géven, en pas daarná zoveel brengt dat het óók voor onszelf positief uitwerkt en dat kun je lezen in ditzelfde stukje in vers 36-38: Weest barmhartig, gelijk uw Vader barmhartig is. En oordeelt niet en gij zult niet geoordeeld worden. En veroordeelt niet en gij zult niet veroordeeld worden; laat los en gij zult losgelaten worden. Geeft en u zal gegeven worden: een goede, gedrukte, geschudde, overlopende maat zal men in uw schoot geven. Want met de maat, waarmede gij meet, zal u wedergemeten worden.

Éérst actie, vanuit onszelf, en daarná de réactie van God uit naar ons toe!