Het bewuste schilderij.

Als Lynette (5) hier komt dan probeert ze altijd of haar hand al op de grootste hand past van een schilderdoekje dat ik ooit op mijn verjaardag van haar en haar zussen kreeg. Ze hadden alle drie een handafdruk op het schilderij gezet en dat schilderij hangt in mijn gang. Ze is dan heel verbaasd dat dat kleine handje ooit van haar geweest is Grappig, dat verbaasde snuitje. Het hele verhaal van die verjaardag was trouwens grappig.

Mijn dochter kwam ’s middags alvast met haar drie meiden, haar man moest werken en hij zou later komen. Ik kreeg van de oudste twee een mooie tekening en van alle drie dus dat schilderij met een afdruk van hun handjes. Elise, de middelste, had ook nog een klein rond houten doosje, beplakt met allemaal mooie gekleurde en glimmende stickertjes, ingepakt. Ze was er heel trots op en ik zei haar ook dat ik het prachtig vond. Toen ze ’s avonds weer naar huis gingen zei ze zachtjes tegen me: oma, ik vind dat doosje eigenlijk zelf ook zo mooi, ik wil het graag weer mee naar huis nemen. Haar moeder zei: maar dat kan toch niet Elise, je hebt het toch aan oma gegeven? Ja maar mama, dan kan ik het weer aan iemand anders geven en dan neem ik het óók weer mee naar huis en als je dan weer jarig bent (dit tegen mij) dan geef ik het je weer en dán mag je het houden. Schitterend! Ze ging naar huis met haar mooie schat in haar armpjes geklemd. Wat een heerlijk kind

Want, waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn. Matth.6:21

Het deed me aan iets denken, zo dikwijls gebeurt het dat we bijv. in een samenkomst zijn en zingen: Heer ik geef mijzelf volkomen, of ik geef álles aan U Here, of ook in onze gebeden komt het voor dat we die totale overgave onder woorden brengen. Maar heel vaak gebeurt het toch dat we weer stukjes terugnemen van wat we aan de Here hebben gegeven omdat we het tóch eigenlijk nog niet helemaal kunnen missen en we iets willen overhouden voor onszelf. Het gaat vaak zo gemakkelijk om deze woorden te zingen of te spreken, maar in hoeverre maken we het ook waar? Waar liggen onze schatten, of is de Here God écht onze grootste schat? Weet jij het? Wist je dat je daar heel gemakkelijk achter kunt komen? Je hoeft alleen maar op te letten waar je gedachten mee bezig zijn, ’s morgens als je wakker wordt, als je bezig bent, gewoon de hele dag door. Zijn het allemaal andere dingen die je bezig houden of is de Here God de rode draad die door je gedachten loopt? Betrek je Hem in- en bij alles wat je doet? Ons hart, onze gedachten, ze vertellen ons waar onze schat werkelijk ligt…

Psalm 139:23-24: Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten; zie, of bij mij een heilloze weg is, en leid mij op de eeuwige weg. Een mooi Bijbelvers om mee af te sluiten voor vandaag.