herfstavonden.

Toen ik gisteravond met Simon buiten liep viel het me op hoe vroeg het alweer donker is. Het was kwart over acht toen ik deze foto nam in het parkje achter mijn huis. Ergens wel jammer dat het alweer zo vroeg donker is, aan de andere kant ook wel weer gezellig, de tijd van de open haard en de kaarsjes komt er weer aan en dat heeft toch ook wel iets gezelligs. Ik ben echt wel iemand van de seizoenen. Ik houd van alle jaargetijden, allemaal hebben ze hun eigen specifieke mooie dingen.

Prediker spreekt eigenlijk ook over de jaargetijden in ons leven:

Prediker 3:1-8 (uit Het Boek) : Voor alles bestaat een bepaalde tijd: Een tijd om te worden geboren en een tijd om te sterven; een tijd om te planten en een tijd om te oogsten; een tijd om te doden en een tijd om te genezen; een tijd om te verwoesten en een tijd om te herbouwen; een tijd om te huilen en een tijd om te lachen; een tijd om te treuren en een tijd om te dansen; een tijd om stenen weg te gooien en een tijd om stenen bij elkaar te zoeken; een tijd om te omhelzen en een tijd om niet te omhelzen; een tijd om te vinden en een tijd om te verliezen; een tijd om iets te houden en een tijd om iets weg te gooien; een tijd om te scheuren en een tijd om te herstellen; een tijd om stil te zijn en een tijd om te spreken; een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten; een tijd van oorlog en een tijd van vrede.

Prediker zegt, voor alles is een tijd, een paar wil ik eruit lichten, bijv. “een tijd om te planten en een tijd om te oogsten”, daar zit óók nog een tijd tussen, namelijk de tijd om te “groeien” het zaad dat God in ons hart plant heeft tijd nodig om te groeien en dan zal het vrucht gaan dragen en kan er geoogst worden…“een tijd om te verwoesten en een tijd om te herbouwen” al wat er in ons leven is opgebouwd aan dingen die niets met God te maken hebben, zullen stuk voor stuk door ons zelf afgebroken, ja verwoest moeten worden, maar voordat je dan kunt gaan herbouwen is daar tijd nodig om al dat puin weg te ruimen…“een tijd om stenen weg te gooien en een tijd om stenen bij elkaar te zoeken” Stenen worden gebruikt als bouwmateriaal, en de bijbel leert ons dat we alle dingen moeten onderzoeken en het goede moeten behouden. Wanneer ons dus dingen worden aangeboden die ons zouden moeten opbouwen, is het aan ons om alles te toetsen en te zien of het goed is of niet. De verkeerde stenen moeten we weggooien en de goede moeten we bij elkaar verzamelen en daar ons geloof mee opbouwen, maar het uitzoeken van die twee, kost tijd…“een tijd om stil te zijn en een tijd om te spreken” Een tijd om stil te zijn, om onze mond eens dicht te houden, te luisteren naar Gods stem en dán kunnen we gaan spreken, Zijn woorden van kracht uitspreken die we hebben gehoord in die stilte. Tijd, tijd, tijd, seizoenen die ingesteld zijn door God zelf, seizoenen die nodig zijn om ons sterk te maken, ouderwets sterk. Kijk eens naar al die machtige mannen Gods, Abraham, Mozes, David, Paulus en zo zijn er nog veel meer, en kijk dan eens naar vandaag, waar vind je zulke mensen nog? Ze zijn zeldzaam geworden en helaas zijn vele christenen nog slechts een zielig aftreksel van datgene wat God ooit bedoeld had. Waarom? Omdat er vaak geen tijd genomen wordt om te groeien, mensen moeten/willen meteen “grote mensendingen” gaan doen en goedbedoeld en vol enthousiasme gaat men aan de slag, ze lijken een heleboel aan te kunnen, maar hun benen zijn zwak en ze zullen spoedig hun hoofd laten hangen. Dikwijls neemt men geen tijd om puin te ruimen, de nieuwe dingen worden bovenop de brokstukken van het verleden gebouwd en zullen instorten. Alle stenen, goed of slecht, worden aaneengebouwd, waardoor er gaten, bressen, in de muur zullen vallen. En tijd om stil te zijn? die tijd wordt overschreeuwd door van alles en nog wat. Gods stem, bescheiden en zacht, wordt veelal niet gehoord, niet gekend, niet herkend, niet verstaan. Begrijp me goed, ik wil hier niet iedereen over één kam scheren hoor want ik weet ook dat er wel degelijk nog mannen en vrouwen Gods zijn die er echt voor gaan en oprecht bezig zijn Gods hart te zoeken.

Er zijn twee dingen, die aan het einde van dit stukje staan waar ik extra de aandacht op wil vestigen “er is een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten” God heeft ons de tijd gegeven om allerlei dingen in ons leven lief te hebben, dat mag, maar er zijn óók zoveel dingen die wij eigenlijk min of meer “gedogen”, en nú is het tijd om een haat te ontwikkelen tegen alles wat ook maar enigszins tegen Gods wil indruist. Een absolute, volkomen haat, we moeten ervan gruwen, er ziek van worden, het letterlijk uitspugen! En dan staat er aan het einde van dat stukje “een tijd van oorlog en een tijd van vrede”. Ik vertel je niks nieuws als ik zeg dat je alléén vrede kunt krijgen als de oorlog ten einde is, als je gestreden hebt en overwonnen. Die absolute, volkomen vrede moet nog komen, die zál er ook komen, straks zal er een duizendjarig vrederijk komen, maar voordat we daar mogen leven moeten we nú nog oorlog voeren, alles wat de vijand probeert om op onze weg te plaatsen moeten we gaan herkennen en er oorlog tegen voeren, oorlog tegen verkeerde gedachten, tegen verkeerde gevoelens, tegen ons vlees, ook al is dat nóg zo moeilijk. Nú is de tijd van oorlog er, de bijbel leert ons dat wij “de goede strijd des geloofs” moeten strijden, het is nodig om daar alle tijd voor uit te trekken die we daarvoor nodig hebben. God vraagt sterke kinderen, kinderen die willen en zúllen strijden om straks dat rijk van vrede te mogen binnengaan. Maar vóór alles is het belangrijk om Zijn stem te verstaan, zodat we Zijn aanwijzingen kunnen volgen, néém daar alle tijd voor, wees stil en luister…Zelf ben ik de eerste die uit deze dingen een les trekt, ik heb nog veel te leren maar ik dank de Here God dat Hij mij hierin steeds weer onderwijst, dit zijn de dingen waarvan ik (en ook jij?) mag groeien.