Het is weer zover, ik moet vandaag weer richting het Oogziekenhuis voor een nieuwe operatie. De afgelopen jaren ben ik daar zoveel en zo vaak geweest dat ik de meeste dokters, verpleegkundigen, afdelingen en kamertjes wel gezien heb en het is absoluut niet mijn favoriete dagje uit moet ik zeggen. Toch ga ik er alleen maar heen voor mijn eigen bestwil. De artsen daar doen hun best mij zo goed mogelijk te helpen en daar heb ik alle waardering voor! De behandeling op zichzelf trekt me absolúút niet aan maar ik hoop er wel beter van te worden

Zo hebben we allemaal wel van die dingen waar we tegenop zien, dingen die we niet graag willen doen maar die we gewoon móéten doen, dingen waar we doorheen moeten. 

Ik heb geleerd dat ik op zulke momenten twee dingen kan doen: óf ik laat me in een negatieve gedachtenspiraal naar beneden trekken, (en zonder dat je er erg in hebt gebeurt dat als eerste) óf ik kan heel bewust een andere keuze maken nl. om alles bij de Here God te brengen, om de dingen te bespreken met Hem en alles over te dragen in Zijn handen. Hij kent mij immers? Hij weet wat ik denk, wat ik voel en Hij is als geen ander in staat om mij te helpen. Al zo dikwijls heb ik dit mogen ervaren, en dan kan ik alleen maar zeggen, net als de psalmist in Psalm 46:2: God is ons een toevlucht en sterkte, ten zeerste bevonden is, een hulp in benauwdheden.

Wat ik op zo’n moment ervaar als ik ervoor kies om naar de Here God te gaan is heel verschillend, maar het is altijd bemoedigend en ik voel hoe Gods rust en liefde in mijn hart komt en dan komen er allerlei dingen in mijn gedachten waar ik dankbaar voor ben. Ik ga als het ware automatisch mijn zegeningen tellen en daar word ik blij van. En dan realiseer ik me dat er zóveel is om blij mee te zijn en dankbaar voor te zijn en dan is het niet zo dat het de confrontatie die ik op zo’n moment moet aangaan en de zorg of de angst die dat met zich meebrengt gebagatelliseerd wordt, nee want ook dat mág ik gewoon voelen. Maar het is zo dat het voor mij, in mijn beleving, dan toch veel kleiner wordt, veel minder belangrijk is. Het is een kwestie van focus. Was mijn blik eerst gericht op de problemen, zorgen of nare dingen, door mijn blik op te heffen naar de Here God wordt hij afgewend van de problemen en ga ik de zegeningen zien. En zo ben ik met een dankbaar hart op stap gaan want ik weet dat de Here God over mij waakt en dat Zijn oog, ook vandaag, op mij is.

Zoals ik het nu opschrijf klinkt het heel gemakkelijk hè? Maar zo gemakkelijk is het niet om je bewust los te rukken van de moeilijkheden, het is altijd weer een strijd, maar desondanks wéét ik dat dit het beste is dat ik kan doen.

Want Hij is onze vrede! Ef. 2:14

Misschien heb jij, die dit nu leest, ook wel zorgen, problemen, pijn of verdriet, dan kan ik je alleen maar aanraden om ook alles bij de Here God te brengen, het met Hem te bespreken en het in Zijn handen los te laten. God veegt je zorgen niet van tafel, Hij helpt juist mee dragen en daardoor wordt je hart lichter. Zelfs 2 x lichter, want de zwaarte gaat er wat vanaf en het zonnetje komt er weer doorheen.

Ik wens je een mooie dag!