We leven in roerige tijden. Wat een leed, wat een ellende, wat een misdaad, wat wordt de wereld om ons heen toch donker. En wat is dan onze rol in dit alles? Hébben wij überhaupt een rol? Wat kunnen wij nog betekenen?

Gij zijt het zout der aarde; indien nu het zout zijn kracht verliest, waarmede zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer toe dan om weggeworpen en door de mensen vertreden te worden. Gij zijt het licht der wereld. Een stad die op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Ook steekt men geen lamp aan en zet haar onder de korenmaat, maar op de standaard, en zij schijnt voor allen die in het huis zijn. Laat zo uw licht schijnen voor de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader, die in de hemelen is, verheerlijken. Matth.5:13-16.

Het licht der wereld, dat zegt wel wat als we dat afzetten tegen de tijd waarin we leven. Een wereld die steeds donkerder wordt en dan de boodschap dat wij het licht der wereld zouden moeten zijn. Ik heb zelf gordijnen die elk streepje licht uitbannen en als ik dan het licht bij het naar bed gaan uitdoe is het echt aardedonker. Dat vind ik overigens niet prettig, ik heb het liefst in ieder geval een klein beetje schemering zodat als ik ’s nachts naar het toilet moet, ik in ieder geval iets kan zien. Daarom doe ik mijn slaapkamergordijnen altijd een piepklein kiertje open en dan heb ik een streepje licht in mijn slaapkamer. Toch is dat een gegeven, dat het licht altijd sterker is dan de duisternis, want daar waar licht verschijnt is de duisternis verdwenen. Als je in een volledig donkere kamer een klein lichtje aanmaakt dan is er geen duisternis meer te bekennen.  Andersom kan niet, je kunt niet in een verlichte kamer een stukje duisternis binnenbrengen en daar die hele kamer donker mee maken. Het wordt pas donker als ik het licht uitdoe. Als we dus concluderen met elkaar dat deze wereld steeds donkerder wordt, én tegelijkertijd weten dat wij het licht der wereld zijn, dan is er toch wel het één en ander aan licht uitgegaan in de afgelopen decennia? Ach, het is ook eigenlijk niet verwonderlijk, eerder heb ik al eens iets geschreven over het feit dat we (de christenen) in de loop der jaren zo’n beetje onze eigen bijbel hebben geschreven. Veel van de regels die God in Zijn woord liet optekenen worden niet meer zo letterlijk genomen, of naar eigen believen ingevuld, veel grenzen zijn vervaagd of zelfs helemaal verdwenen, en daarmee is ook veel van het licht gedoofd.

In Openbaringen 3:15-16 kunnen we lezen hoe de mensen uit de gemeente van Laodicea gewaarschuwd werden omdat ze lauw geworden waren. God zegt daar:  Ik weet uw werken, dat gij noch koud zijt, noch heet. Waart gij maar koud of heet! Zo dan, omdat gij lauw zijt en noch heet, noch koud, zal Ik u uit Mijn mond spuwen. .Ze hadden het hete en het koude vermengd en waren lauw geworden, een beetje van God en een beetje van de vijand. Zou Gods gevoel over deze dingen nu anders zijn als toen? Nee, absoluut niet! Maar helaas, ook veel van de kinderen Gods van vandaag hebben het licht van God vermengd met de werken der duisternis en zo aan alle kanten de lampen uit laten gaan. Doet dit je ergens aan denken? Een gelijkenis wellicht? Jawel, de gelijkenis van de wijze en de dwaze maagden.

Maar wat moeten we dan doen om ons licht in deze donkere wereld te laten schijnen? Wat moeten we doen om duidelijk zichtbaar te zijn? Hoe kunnen wij een verschil maken?

Ik denk dat het verstandig is om morgen nog even hierop door te gaan, anders wordt het teveel in één keer. Toch is het zo verhelderend om diep over deze dingen na te denken, vooral ook in combinatie met een stukje zelfonderzoek. Ik wil dat graag doen vandaag en er dan morgen nog even op terug komen.