Vrijdagavond rond een uur of half 11 belde mijn jongste dochter mij op. “Mam, mag ik bij jou slapen vannacht? En kom je me dan halen?” Ik zei dat dat uiteraard mocht en dat ik haar kwam halen maar vroeg ook hoe het zo kwam dat ze op dit tijdstip opeens op het idee kwam om bij mij te slapen. Het bleek dat haar oplaadsnoertje van de telefoon kapot was en de batterij bijna leeg. Ze vond het geen fijn idee om dan zo te gaan slapen want mócht er ’s nachts iets zijn dan kon ze niemand bereiken als haar telefoon leeg was. Nou, dat begreep ik wel, ze woont helemaal alleen en het is ook niet prettig als je dan zonder telefoon zit. Dus ik ben haar gaan halen. Ze heeft een pyjama en een tandenborstel ingepakt en zo kwam ze mee.

Op de terugweg zijn we nog even gezellig langs mijn moeder geweest die nooit vroeg naar bed gaat en die het ook nog wel even leuk vond. Daarna naar huis en daar kon ze lekker in een schoon bedje op haar oude kamer. “Kom je nog even bij me zitten mam”. Ik ging op de rand van haar bed zitten en zo hebben we nog een hele poos met elkaar gepraat. Het is fijn om zo met je kinderen te kunnen praten over allerlei dingen en ook over de dingen van God.

Toen ik dan uiteindelijk naar bed ging was het al behoorlijk laat geworden en toen ik er echt in lag was het half 3. Ik keek op de klok en dacht: Oei, morgenochtend om 7 uur gaat de wekker weer, en heel even overwoog ik om hem voor één keertje uit te zetten. Het was maar één voorbijgaand moment dat ik dit dacht want meteen daarna verwierp ik die gedachte. Nee, de Here God verwacht mij, en ik weet echt wel dat Hij niet boos zal worden als ik een keer wat later ben, maar ikzelf wil dat niet, ik houd van Hem en ik verlang net zo naar dat uurtje met Hem als dat Hij naar mij uitziet elke morgen. Ik heb uit vrije wil die afspraak met Hem gemaakt dat dát specifieke uur voor Hem is en aan die afspraak houd ik mij, dat uur is van ons samen en dat is mij heilig. Ik heb dus de wekker lekker laten staan, heb gebeden of de Here mijn uurtjes slaap wilde zegenen en ben heel snel in slaap gevallen. Toen dan de wekker ging om 7 uur had ik geen enkel gevoel van dat ik niet uitgeslapen was, of dat ik nog even wilde blijven liggen, ik ben er meteen uit gegaan en heb met een blij hart mijn Here goedemorgen gewenst.

Weet je, dit zijn dingen die ik voor mijzelf heel serieus neem, en ik geloof ook dat de Here God dit serieus neemt. Wat heeft Hij eraan als ik telkens weer opnieuw beloften doe en ze nooit waar maak? Als ik telkens weer dingen ertussen laat komen zodat mijn tijd met Hem verstoord wordt of zelfs helemaal erbij in schiet? Hoe zou het geweest zijn als de Here Jezus gezegd had, nou, voordat ik aan dat kruis ga wil ik nog eerst even dit of dat doen, of ik ga nog even wat familie bezoeken, of ik heb het wel afgesproken maar er is nu iets anders tussen gekomen dus ik verschuif mijn kruisiging even. En van lieverlee zou het er helemaal bij ingeschoten zijn? Waar zouden we dan nu staan? Hoe zou onze toekomst er dan uitzien? Ik moet er niet aan denken.

Maar net zo goed als Hij Zijn beloften heeft waargemaakt verlangt Hij dat van ons ook. Wij kunnen dikwijls bidden: “Here, daar waar wij ontrouw zijn bent U de getrouwe”. Weleens gebeden? Ik wel hoor. Maar het zegt eigenlijk: “Here, gelukkig hoeven we de dingen niet zo zwaar op te nemen, het komt toch wel goed omdat U zo liefdevol en geduldig bent!”

Stel je voor, je bent verliefd en degene die je met hart en ziel liefhebt spreekt met je af om samen te gaan eten. Hij (we nemen voor het gemak een “hij” maar het kan ook een “zij” zijn hoor) zegt dat hij je om half 7 thuis komt ophalen. Je zorgt dat je klaarstaat, je drentelt wat heen en weer, je wacht en wacht en wacht, de tijd gaat voorbij, maar hij komt maar niet. Uiteindelijk krijg je een berichtje dat er iets tussengekomen is en dat hij je dan morgen wel komt halen om te gaan eten. Teleurgesteld ga je naar bed maar de andere dag ben je opnieuw vol verwachting. Je staat ruim van te voren klaar en weer wacht je tevergeefs. Je gaat dan maar zelf even weg, en terwijl je op weg bent om bij je moeder koffie te gaan drinken zie je je geliefde in geanimeerd gesprek met iemand anders. Hij ziet je niet eens, hij heeft je totaal niet in de gaten en jij loopt verdrietig voorbij… Hoe zou jij je voelen? Ik zou me vreselijk voelen.

Ik heb me dat gerealiseerd en ook dat wij, Gods kinderen, Hem waarschijnlijk met z’n allen al zóveel beloften hebben gedaan die we niet gehouden hebben. Dat moet Hem verdriet doen, en als ik daar dan over nadenk dan heb ik Hem al té dikwijls verdriet gedaan en teleurgesteld…

Ik zeg tegen de Here God dat ik van Hem houd, en dat doe ik ook. Met hart en ziel houd ik van Hem en net zoals Hij mij Zijn trouw en liefde keer op keer bewijst en al Zijn beloften waarmaakt, wil ik dat op mijn beurt ook doen. Ik wil mijn liefde aan Hem echt laten zien in de daden die ik doe en door mijn beloften serieus te nemen. En weet je wat? Daar word je blij van!