Soms gebeuren er toch dingen die we absoluut niet begrijpen. De afgelopen dagen blijft dat gezinnetje maar in mijn gedachten. Drie jaar geleden uitgegaan als zendelingen naar Kenia en nu is de man en vader van het gezin door rovers doodgeschoten en de vrouw is ook nog op gruwelijke wijze verkracht, 36 en 34 jaar oud, en alles voor de ogen van hun jonge kinderen. Voor zoiets afschuwelijks heb je geen woorden, daar kun je alleen maar om huilen. Zoals gezegd zijn ze al dagen in mijn gedachten en dan bid je voor die vrouw, die kinderen, en voor alle familie eromheen, maar telkens als ik eraan denk komen weer de tranen.

Dit zijn van die onbegrijpelijke dingen, waar was God? hoe kan dit gebeuren, waarom heeft God hen niet beschermd? Ze doen toch juist zulk goed werk voor Hem?………………… Vragen waar wij hier, in dit leven, nooit een antwoord op zullen krijgen, vragen die ik ook om mij heen hoor, onbegrip dat heerst in de harten van veel mensen. Logisch, het is ook niet te bevatten.

Heeft God hier gefaald? Is Hij tekortgeschoten? Nee, zo kun je, en mag je dit niet zien, maar hoe dan wel? Ik heb er geen antwoord op, ik weet alleen dat de Here God net zo hard huilt als wij allen, dat Zijn hart kapot is van verdriet om dit soort dingen, want dit is niet zomaar een incident, het gebeurt dagelijks. Kijk maar eens in de kranten, luister maar eens wat er in de journaals gezegd wordt. Ellende, moord, mishandeling, verkrachtingen, het is aan de orde van de dag en voor God is ieder mensenkind een door Hemzelf gemaakt en gekoesterde geliefde. Hij is degene die ons heeft vastgehouden in de moederschoot, Hij is degene die ons stuk voor stuk heeft gemaakt, gewenst en gewild. Ieder mens is voor Hem kostbaar en om ieder kapot leven huilt Zijn Vaderhart. Ach voor ons is het soms erg ver van ons bed. Als er weer ergens een crimineel wordt vermoord, nou ja, hoelang blijft het in onze gedachten? Natuurlijk zijn er wel dingen die dan weer wat dichterbij komen maar voor ons is er toch een verschil in het beleven hiervan. Dit, van dat gezin in Kenia, grijpt ons erg aan, maar dat is lang niet bij alles zo. Voor God is er geen verschil, Hij houdt van ieder mens zo immens veel, daar kunnen wij nog geen greintje van begrijpen. Hij heeft dit nooit zo gewild, en eenmaal zal het ook weer allemaal anders worden maar in de tussentijd leven wij in een wereld die kapot is, gebroken, bewust kapotgemaakt door de vijand van God, de satan. Hij is degene tegen wie wij de strijd moeten voeren, en het is zaak dat we ons veel en veel meer bewust worden van het feit dat God dagelijks ontelbare kinderen voorgoed verliest………..dat Hij inwendig verscheurd wordt door pijn en verdriet, en dat de enigen die dáár wat aan kunnen doen, wijzelf zijn. Wij hebben de taak om te bidden voor al die mensen die Hem nog niet kennen en die voor eeuwig verloren dreigen te gaan, wij hebben de taak om de mensen om ons heen te vertellen dat Vader God zó verlangt naar Zijn lievelingen. We mogen niet langer aan de zijlijn blijven staan, we mógen niet langer toekijken hoe de één na de ander verloren gaat. Het is tijd om wakker te worden en ons te realiseren dat we een enorme verantwoording hebben tegenover God én onze medemens.

Laat het niet zo zijn dat het Gód is die ons straks de namen voorhoudt van hen die verloren zijn gegaan omdat wij onze mond niet hebben opengedaan. Laat het niet zo zijn dat Hij ons moet vragen: Waar was jij……..?

Deze zendeling, Ebel, mag bij Vader God thuis zijn, maar zijn vrouw, zijn kinderen, zijn familie en vrienden moeten verder met al het gruwelijke dat er gebeurd is, laat ons gebed alsjeblieft voor deze mensen zijn!