De bijbel spreekt erover dat we het woord van God moeten “horen” en er daarna ook iets mee moeten “doen”. Dat willen we ook graag, maar soms is dat weleens moeilijk. We krijgen via de bijbel, via de prediking en in onze stille tijd, vaak veel informatie en die willen we “opbergen” maar het lijkt weleens alsof er geen plaatsje te vinden is om al deze kennis op te slaan. Er móét ergens een plek zijn waar dat kan, maar we kunnen het handeltje of knopje om die ruimte te openen, niet vinden.

Joh.12:23 : Indien iemand Mij liefheeft zal hij Mijn woord bewaren en Mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen. Hier zien we dus dat we het woord niet alleen moeten hóren, doch dat we het óók moeten “bewaren”.

Dan is de volgende vraag natuurlijk, wáár moet ik dat bewaren?  Psalm 119:11 zegt : Ik berg Uw woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige.

De plaats om het woord van God te bewaren is dus het hart. Onze vroegere voorganger had altijd een tas vol attributen bij zich als hij ergens ging prediken. Dat was altijd heel erg duidelijk en goed te begrijpen en omdat het zo mooi uitgebeeld werd, kon je het ook zo goed onthouden. Één van de dingen die me is bijgebleven was een deurkruk die hij uit zijn tas haalde. Het was slechts één kruk. Hij hield de kruk in de hoogte en haalde een tekst aan, nl. Openb.3:20 : Zie, Ik sta aan de deur en ik klop. Indien iemand naar Mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij. 

Als wij Gods woorden in ons hart bergen, dan mogen we, samen met de Here Jezus, ze eruit halen en ze nuttigen, maaltijd houden met Hem, opdat we groeien. Het is zo belangrijk om in de gaten te houden wát we allemaal in ons hart binnenlaten, want er wordt ons van alle kanten vuiligheid aangeboden, en dán is het zaak om de deur gesloten te houden, want van deze dingen wordt je (letterlijk) ziek. Het goede voedsel, het levende woord, dát is wat wij nodig hebben. Als we maar één ding vasthouden, letterlijk en figuurlijk, dat is de deurkruk. Opdat we mét de Psalmist kunnen zeggen dat wij Gods woord in ons hart bergen, opdat wij niet zondigen.