Laatst was ik zo weer eens aan het neuzen tussen de kaarten. Ik mag dat graag doen, ik vind het leuk als er pakkende teksten op kaarten staan die je dan voor bijzondere gelegenheden kunt versturen. En zo zag ik een kaart die over vriendschap ging en de tekst ervan heb ik even overgenomen omdat ik hem zo treffend vond. Er stond op deze kaart:  

“Vriendschap dat is geven zonder nemen,
vriendschap dat is helpen als het kan.
Vriendschap dat is meer dan woorden kunnen zeggen,
vriendschap dat is heel veel houden van….”

Mooi is dat, ik denk dat dit wel kenmerken zijn van échte vriendschap. En ik dacht aan een tekst uit Joh.15:15 waar de Here Jezus zegt: Ik noem u niet meer slaven, want de slaaf weet niet wat zijn heer doet; maar u heb Ik vrienden genoemd, omdat Ik alles, wat Ik van Mijn Vader gehoord heb, u heb bekend gemaakt.

De Here Jezus zegt dat tegen een ieder van ons persoonlijk, dat wij Zijn vrienden mogen zijn en dat Hij op Zijn beurt, ónze vriend wil zijn. “Welk een vriend is onze Jezus” we hebben het vroeger dikwijls gezongen. De Here Jezus is absoluut zo’n vriend voor ons, ieder woord van die tekst maakt Hij waar. Hij geeft en geeft en neemt niets terug hoewel Hij wel verlangend is naar onze onverdeelde liefde voor Hem. Hij helpt waar Hij maar kan, Hij ging zelfs zó ver dat Hij Zijn leven voor ons gaf. Hij zweeg in Zijn liefde, Hij deed Zijn mond niet open, Hij mopperde niet, hij klaagde niet, doch Hij ging geheel vrijwillig de weg van pijn en onbegrijpelijke ellende, omdat Hij zo onnoemelijk veel van ons houdt…

Toch, als ik dan de tekst van dat kaartje lees, dan denk ik dat ik het voor mijzelf nog veel te vaak zou kunnen vertalen met:

“Vriendschap is nemen zonder geven,
vriendschap is telkens weer hulp vragen.
Vriendschap is zeuren en mopperen met héél veel woorden
vriendschap is houden van heel veel ándere dingen….”

Eerlijk is eerlijk, hoevaak is het niet zo dat we wél heel graag willen ontvangen, meer en meer en meer, het is nooit genoeg. Maar als het gaat om “geven”, het geven van onze tijd, ons geld, onze aardse bezittingen, ons eigen ik, onze gedachten en verlangens, dan zijn we heel erg terughoudend. We vragen voortdurend de hulp en de steun van de Heer, maar als Hij op Zijn beurt óns vraagt om iets voor Hem te doen, dan zijn we al gauw geneigd om het uit te stellen, of we kiezen ervoor om niet eens te luisteren. net als de Israëlieten in de woestijn, mopperen, klagen: waaróm doet U niets, waaróm overkomt mij dit, waaróm krijg ik nou niet waar ik al zo kang om vraag? En dan is het uiteindelijk óók nog zo dat we er andere liefdes op na houden, liefde voor de wereld en haar verleidingen. Oh, het hoeft heus niet zo opzienbarend of spraakmakend te zijn, het kan juist in van die hele kleine geniepige dingen zitten, maar het is er wel, de liefde voor allerlei dingen waar we zoveel van onze tijd en aandacht in steken.

Weet je, ik hoef alleen mezelf maar te beoordelen, en ieder mens heeft voor zichzelf de verantwoording. Er zullen heus mensen zijn die wél een echte en oprechte vriendschaps en liefdesrelatie hebben met de Here die zich hier misschien niet in herkennen, en dat is geweldig!! En hoewel ik die zelf óók heb sluipen er toch nog zo vaak dingen naar binnen die ik niet toe zou moeten laten. En zo zijn er plenty mensen die hetzelfde ervaren, niet kwaad bedoeld, absoluut niet, doch ook dikwijls ongemerkt erin geslopen. Daarom zet ik tot slot nog één keer dat tekstje van dat kaartje hieronder neer en dan daag ik je uit om voor jezelf de balans op te maken en aan de hand van deze dingen de vraag te beantwoorden die ik mijzelf én ook jou stel vandaag: ben ik, ben jij, écht, tot in het diepst van je wezen een vriend van de Here Jezus? En zo niet, wat doen we ermee…?

“Vriendschap dat is geven zonder nemen,
vriendschap dat is helpen als het kan.
Vriendschap dat is meer dan woorden kunnen zeggen,
vriendschap dat is heel veel houden van….”