Vandaag wil ik nog even verder gaan op het stukje van gisteren. We hebben het gehad over de Here Jezus die aan de deur staat en klopt, en erop wacht dat wij Hem opendoen. Hij wil dan maaltijd met ons houden. Zoals gezegd gaat dit over nu. Als we dat laatste vers van gisteren er nog even bijpakken, Lucas 12:37 : Zalig die slaven, die de heer bij zijn komst wakende zal aantreffen. Voorwaar, Ik zeg u, hij zal zich omgorden en hen aan tafel nodigen, en bij hen komen om hen te bedienen.

Ik heb gisteren iets gezegd over dat “omgord” zijn met de waarheid, en hier in dit vers staat dat die heer zich óók zal omgorden. Dit is een gelijkenis die vooruitblikt, en in Jesaja 11 wordt gesproken over de Messias en het vrederijk. Dan staat van Hem gesproken in vers 5 : Gerechtigheid zal de gordel Zijner lendenen zijn en trouw de gordel Zijner heupen.

Over gerechtigheid staat het volgende geschreven in Jac.3:18 : Maar gerechtigheid is een vrucht, die in vrede wordt gezaaid, voor hen die vrede stichten.

Best een moeilijke zin, vind je niet? Ik heb er eens over nagedacht, gerechtigheid wordt dus gezaaid en de voedingsbodem is vrede. Vredestichters zijn mensen die proberen om tussen 2 tegengestelden vrede te brengen, daar waar geen vrede is. En waar is dat nou? Dat is in beginsel in ons eigen hart. Daar zijn twee kampen, we hebben het offer van de Here Jezus aanvaard en willen naar Zijn woord leven, maar aan de andere kant is daar de duivel die ons probeert in de val te lokken. Paulus zegt van zichzelf : “als ik het goede wil doen, dan is het kwade mij nabij”. Hij was zich dus heel erg bewust van die tweedeling in zijn leven. Deze twee dingen botsen met elkaar, en wij mogen vredestichters zijn in ons eigen leven, dat wil zeggen dat we, óm die vrede te kunnen bewerkstelligen, eerst oorlog moeten voeren. Oorlog tegen al die verkeerde gedachten, gevoelens, gewoonten, enz. Als je bijv. een groepje mensen hebt dan zit er vaak wel iemand tussen die de boel verstoort of in de war gooit, zo iemand kun je dan de keuze geven, óf hij/zij verdwijnt, óf men past zich aan. Wij weten dat de duivel geenszins van plan is om zich aan te passen aan de dingen die God van ons vraagt, dus blijft er alleen over om hem eruit te gooien. Oorlog voeren in je eigen leven, in je eigen hart. Het leeg maken van alle foute invloeden. Het is het moeilijkste wat er is, oorlog voeren tegen jezelf en tegen dátgene waarmee jij vertrouwd bent geworden in de loop der tijd. Het voelt als een verloochening van jezelf. Maar het is nodig, want anders verloochenen we de Here Jezus en alles wat Hij voor ons gedaan heeft.

Oké, vredestichten doen we in ons eigen hart, dáár wordt vervolgens dat zaad van gerechtigheid gezaaid en dat komt op, dat wordt groot in ons leven. En middenin die gerechtigheid is de Here Jezus te vinden. Hij is dus zowel om ons heen, alsook in ons. Dat klopt ook wel, want op een andere plaats zegt de Here Jezus: “blijft gij in Mij, dan blijf Ik in u”.

Die Here zal komen en ons bedienen, met andere woorden, Hij biedt ons het voedsel aan, Hij leerde ons een gebed, waarin Hij aan Zijn Vader vraagt: “geef ons heden ons dagelijks brood”. Dit geeft aan dat we er geen moeite voor hoeven te doen, we mogen het zomaar aannemen. In Genesis kun je lezen hoe God tegen Adam en Eva zegt dat zij “in het zweet hun’s aanschijns” brood zouden eten. Zij moesten zwoegen om aan voedsel te komen. Maar wij leven in de genadetijd, wij krijgen het zomaar aangeboden van de Here. Dit brood wil Hij met ons delen, Hij wil het vermenigvuldigen en er zoveel van maken dat we er totaal vol van raken, tot overvloeiens toe. Zodat ook wij niet meer kunnen zwijgen en de boodschap aan een ieder doorgeven. (nieuwe vruchten voortbrengen).

Dus we maken ons leeg, en dat is goed.. Een leeg gevoel maakt dat je honger krijgt en gaat zoeken naar voedsel, wij mogen ons verzadigen met het voedsel wat de Here met ons wil delen. De dingen van deze wereld geven misschien voor een paar momenten bevrediging, maar uiteindelijk kunnen ze niet verzadigen.

De dingen van God kunnen wél verzadigen en vroeger had ik eigenlijk helemaal niet zo’n “honger” naar het woord van God, ik luisterde wel naar de prediking maar ik had niet zo’n behoefte om zelf in mijn bijbel te lezen. Toen ik begonnen ben om Gods woord echt te onderzoeken, kreeg ik steeds meer honger naar de dingen van Hem.

Er staat zo’n mooie tekst ook in de zaligsprekingen, Matth.5:6 : Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.