“Vol” verwachting?
Psalm 25:9b : maar wie de Here verwachten, zij zullen het land beërven….
Verwachten, in verwachting zijn… als bijv. een vrouw in verwachting is van een kindje, dan is het kindje al aanwezig, je wéét dat het er al is, maar je moet nog wachten totdat het geboren wordt, de moeder moet het kindje binnenin zich dragen, maandenlang, voordat je het ook daadwerkelijk kunt zien. De vrucht van de schoot wordt zo’n ongeboren kindje ook wel genoemd.
De Here Jezus vertelt in Lucas 8, vanaf vers 4-15, de gelijkenis van de zaaier, en dan vertelt Hij hoe de zaaier zaait, en hoe er maar een klein gedeelte van het gezaaide opkomt, omdat dát in goede aarde valt en dan staat er in vers 15 : Dat in goede aarde, dat zijn zij, die met een goed en vroom hart het woord gehoord hebbende, dat vasthouden en vrucht dragen in volharding. Een stukje terug, zegt de Here Jezus:” Het zaad, is het woord Gods”. en de bedoeling is dus dat het woord van God, dat in onze harten gezaaid wordt, in goede aarde zal vallen, aarde die bewerkt is, waar iets mee gedaan is. Voordat je in een stuk grond bijvoorbeeld gras kunt gaan zaaien, moet die grond eerst schoongemaakt worden, alle oude rommel moet eruit en dan moet de grond goed los en fijn gemaakt worden, want als dat zaad gaat ontkiemen en groeien, dan zijn de worteltjes in het begin natuurlijk heel erg fijntjes en hebben nog niet zoveel kracht. En als dan die grond zo hard en grof is, kunnen die worteltjes nergens heen en dan zal er weinig van terecht komen.
Hebr.3:12-14 : Ziet toe, broeders, dat bij niemand uwer een boos, ongelovig hart zij, door af te vallen van de levende God, maar vermaant elkander dagelijks, zolang men nog van een heden kan spreken, opdat niemand van u zich verharde door de misleiding der zonde; want wij hebben deel gekregen aan Christus, mits wij het begin van onze verzekerdheid tot het einde onverwrikt vasthouden. Door zonde kan ons hart zich verharden, waardoor de woorden van God, het zaad dat gezaaid wordt, niet kan ontkiemen en niet tot bloei kan komen in ons leven, en waardoor we zelfs kunnen afvallen van de levende God. Eigenlijk is dit een ernstige waarschuwing, om toch vooral op te blijven passen en er wordt hier zelfs gezegd dat we elkander “dagelijks” moeten vermanen, telkens weer die grond los en fijn houden, zodat elk woord van God in die “goede” aarde terecht komt, en dan mogen we het vasthouden en vrucht dragen. Leven in verwachting…
De Here Jezus zelf, geeft in Marcus zo’n mooie definitie van verwachting Marcus 11:24 :Daarom zeg Ik u, al wat gij bidt en begeert, gelooft, dat gij het hebt ontvangen, en het zal geschieden.
Eerst geloven dat je het al hébt ontvangen en pas daarná zal het geschieden. Verwachten dus, wéten dat het er al is, ook al zie je nog niets ervan, maar binnenin je hart mag deze belofte zich gaan ontkiemen en wortelen en groeien en zoals een ongeboren kindje steeds meer de moederschoot opvult, zó zal ook het woord Gods een steeds grotere plaats in ons hart gaan innemen en dan zul je het gaan voelen, gaan merken en uiteindelijk gaan zien.
Wanneer Gods woord in mij gezaaid wordt
valt het dan in “goede” grond?
is die aarde rul en fijntjes
en de bodem mooi gezond?
Kán dat woord in mij ontkiemen
en groeien in grootte en in kracht?
mijn hart wordt vol van de belofte
wanneer ik dáár mijn Heer verwacht!