“Jij bent prachtig”, bij deze woorden denken we dan al gauw aan uiterlijke schoonheid. Daar is op zich niets mis mee, maar er is veel meer dan alleen die buitenkant, er is ook nog een heel andere schoonheid, een innerlijke schoonheid. Toch zijn we vaak niet tevreden met onszelf hè? Wanneer er dan wordt gezegd dat je “prachtig” bent dan kun je het gevoel hebben dat dat misschien op alle anderen van toepassing is, maar dan toch zeker niet op jou…..

Ik moest hierbij ineens denken aan mijn jongste dochter Joyce. Zij had vroeger altijd een poppetje waarmee ze knuffelde. Het was altijd bij haar, in bed en overal waar we naartoe gingen. Dit poppetje was alles voor haar. Het was van parachutestof en op een gegeven moment zag het er niet meer uit. Die kleine kinderhandjes hadden dat poppetje zó hard geknuffeld dat’ie al een been kwijt was, de oortjes uitgepluisd waren en dat het helemaal vies eruit zag. Ik heb destijds meerdere keren geprobeerd om haar een ander knuffeltje aan te smeren maar nee hoor zij wilde alleen deze en als hij een keer zoek was en we hadden hem teruggevonden dan klemde ze hem met een kreet van blijdschap in haar armpjes. Zij hield van dat poppetje en het kon haar totaal niet schelen hoe zwart of vies het was, en of hij nou ledematen miste maakte ook totaal niet uit. En weet je, zo is het ook bij de Here God, Hij houdt van ons met een onvoorwaardelijke liefde. Ook voor Hem maakt het niet uit of er weleens dingen mis gaan in ons leven, of dat we misschien scherven hebben gemaakt. Hij heeft ons zó lief en het doet Hem alleen maar verdriet wanneer wij ons door schuldgevoelens op een afstand zouden houden. Hij is net als mijn kleine dochter, ook Hij klemt ons met enorme blijdschap in Zijn armen wanneer wij bij Hem komen. Het komt bij Hem op het hart aan, Hij ziet wanneer dat oprecht is en open, en bereid om schuld te erkennen en te belijden als dat nodig is, Hij ziet de liefde die er voor Hem in ons hart is en Hij zal ons niet afwijzen of een ander in onze plaats willen. Wij zijn kostbaar in Zijn ogen, dat is toch heerlijk om te weten?

Ik heb destijds een gedichtje gemaakt over dat poppetje en een klein stukje van dit gedicht wil ik hier opschrijven, gewoon als een bemoediging voor vandaag.

Een poppetje, afzichtelijk, heel oud en half vergaan
met uitgekauwde oren, slechts één been om op te staan,
zó vaak geknuffeld, dat’ie nu kapot is, vies en zwart,
maar mijn meisje heeft dat popje lief, met heel haar kleine hart.

Het maakt niet uit, al is dat popje vies en kapot,
zij heeft het lief, en is dat óók niet zo bij God?
Je mag bij Hem komen, precies zoals je bent,
Hij heeft je lief, terwijl Hij alles van je kent.
En lijkt de buitenkant wel aardig, is ’t vanbinnen vaak zo zwart,
juist dán heeft Hij je lief, uit het diepste van Zijn hart.

Bewaar het maar in je hart, Jij bent prachtig!