Willekeurige bemoediging
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Very high tea!

Rotterdam,_Euromast_foto3_2009-08-23_09.49[1]

Vandaag een heeeel vroeg blogje. Om half zeven vertrek ik met Joyce, de jongste dochter, naar Stefanie, de middelste dochter. Waarom? Dat zal ik vertellen.

Ik heb zelf een verzekering waar ik heel erg tevreden mee ben en toen heb ik vorig jaar Stefanie ook als klant geworven voor de zelfde verzekering. Omdat zij via mij klant is geworden kreeg ik een voucher voor een high tea voor twee personen. In eerste instantie hadden we afgesproken om dan samen te gaan maar omdat de afstand best groot is en Stefanie natuurlijk ook nog rekening moet houden met de kinderen en de schooltijden werd dat best lastig. Ik heb toen het hele pakketje aan haar gegeven en gezegd dat ze er maar met een vriend(in) van moest gaan genieten. Uiteindelijk is het er bij haar ook niet van gekomen en nu belde ze me vrijdag op dat vandaag de uiterste datum is om er gebruik van te maken. Omdat Joyce vandaag naar Schiphol moest om mijn zus op te halen die drie maanden in Zuid Afrika is geweest, was het gemakkelijk dat ik dan meteen mee zou rijden. Dus hebben we voor vandaag afgesproken en Stefanie heeft alvast de high tea geboekt in de Euromast. Echt leuk, ik heb er zin in, dat zal heel bijzonder zijn om van een hoogte over de stad uit te kijken waar ik geboren ben.

Ik ben weleens eerder op een gebouw of flat geweest met veel verdiepingen en als je dan uit het raam kijkt dan heb je zo’n mooi overzicht over de wijken en de huizen en gebouwen. Je ziet het van bovenaf en je kunt in één keer overzien waar de straten lopen en waar de huizen(blokken) zich bevinden. Heel anders is het als je gewoon door die straten zelf rijdt of loopt. Dan kijk je tegen de huizen en flats aan en zie je hooguit de straat waarin je loopt maar je hebt niet zo’n mooi overzicht. Ik heb vandeweek verteld hoe mijn vader altijd feilloos de weg voor mij kon beschrijven, maar eenmaal in de desbetreffende stad aangekomen moest ik vaak menig keer de weg vragen omdat ik mijn bestemming niet kon vinden. Had ik nou zo’n mooi overzicht van bovenaf gehad was het wellicht makkelijker geweest.

Vanmorgen werd ik opnieuw sterk bepaald bij Psalm 121, een vrij bekende Psalm en vooral de eerste twee verzen zijn zó veelzeggend. In vers 1 zegt de psalmdichter: Ik hef mijn ogen op naar de bergen; vanwaar zal mijn hulp komen? Uit deze regels kun je opmaken dat hij zich in een dal bevindt, immers, hij moet zijn ogen opheffen om naar de bergen te kunnen kijken. Zoals het beschreven staat kun je aannemen dat hij zich te midden van bergen bevond en de situatie vrij (letterlijk) uitzichtloos was. En het gebeurt ons allemaal weleens dat we ons in een dal bevinden en op zulke momenten kunnen we het heel moeilijk hebben en kan alles donker en uitzichtloos lijken en hoewel het vrij wanhopig klinkt, deze kreet van de psalmdichter, heeft hij op dat moment wél de juiste keuze gemaakt, hij heeft zijn ogen afgewend van de grond, van alles wat hem daar benauwde, en hij hief zijn ogen óp, en dan in vers 2  wéét hij het ineens weer, daar zegt hij vol overtuiging: Mijn hulp is van de Here, die hemel en aarde gemaakt heeft. Heel deze Psalm door lees je hoe de Psalmdichter als het ware de zekerheden die hij in de loop der tijd, wellicht door overlevering in combinatie met ervaring, heeft opgedaan, als een proclamatie opsomt. Als je dan de inhoud van die Psalm bekijkt is hij erg mooi, bemoedigend en sprekend van een enorm, aan zekerheid grenzend, vertrouwen.

“Vertrouwen” kun je vergelijken met een kind in een korenveld, als een kind daar midden tussen die korenaren loopt, dan ziet het alleen die halmen, overal om zich heen en het zal zelf geen weg kunnen vinden om eruit te komen. Het enige dat het kind kan doen is, zijn blik en zijn handen omhoog heffen in de hoop dat er een volwassene is die zijn handen pakt en hem feilloos uit dat doolhof weet te leiden omdat die volwassene veel groter is en boven dat korenveld uit kan kijken….. als wij onze blik en onze handen omhoog heffen, dan mogen we er zéker van zijn dat de Here, die véél groter is dan wij,  en die precies onze levensweg kan bezien van boven, onze handen zal pakken en ons uit dat dal, dat doolhof, zal leiden!

Wie God bewaart, is wél bewaard

Psalm 121

1 Een bedevaartslied.

 

Ik hef mijn ogen op naar de bergen:

vanwaar zal mijn hulp komen?

2 Mijn hulp is van de HERE,

die hemel en aarde gemaakt heeft.

3 Hij zal niet toelaten, dat uw voet wankelt,

uw Bewaarder zal niet sluimeren.

4 Zie, de Bewaarder van Israël

sluimert noch slaapt.

5 De HERE is uw Bewaarder,

de HERE is uw schaduw aan uw rechterhand.

6 De zon zal u des daags niet steken,

noch de maan des nachts.

7 De HERE zal u bewaren voor alle kwaad,

Hij zal uw ziel bewaren.

8 De HERE zal uw uitgang en uw ingang bewaren

van nu aan tot in eeuwigheid.

psalm121_01

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


8 + 6 =