Verwachting.
Vandaag is het de 1e adventszondag. Misschien heb ik het weleens verteld maar vroeger hadden we bij ons thuis in de laatste weken van het jaar altijd een adventshuisje staan. En dat was een huisje met een theelichtje erin en dat had allemaal raampjes en als je die opendeed zat er rood papier achter en dat scheen dan zo gezellig en iedere dag ging er een raampje open en daar stond dan een Bijbeltekst in en dan was er ook nog een deurtje en dat ging dan open op kerstavond.
Voor ons was de kersttijd altijd de mooiste tijd van het jaar, mijn moeder is van Duitse afkomst en in Duitsland kennen ze natuurlijk geen sinterklaas maar wel kerstfeest en bij ons thuis werd dat ook altijd gevierd, en ook waren er altijd wel gasten en uiteraard vonden wij dat als kinderen natuurlijk heel erg gezellig. En vantevoren waren daar altijd de voorbereidingen en ook dat was voor ons altijd al feest op zich, tegenwoordig worden er al weken vantevoren kerstbomen gezet en allerhande versieringen opgehangen, maar bij ons werd pas op de allerlaatste middag, de middag van de 24e december, de kamer versierd en alles extra gezellig gemaakt. Op die allerlaatste middag moesten wij altijd naar bed, ten eerste omdat het dan een verrassing was als we ’s avonds de versierde kamer zagen, en ten tweede zodat we het ’s avonds uit konden houden zonder al te veel slaap te krijgen. En dan lag je daar in bed en dan kon je haast niet slapen van blijdschap en verwachting om alles wat komen ging, maar uiteindelijk won de slaap het toch en dan aan het einde van de middag werden we wakker gemaakt en dan mochten we onze feestkleren aan en dan gingen we allemaal tegelijk de kamer binnen waar alles klaar stond, kaarsjes aan, mooie muziek en alles zo warm en mooi, en ieder jaar opnieuw was dat een geweldig moment.
En terwijl ik daar zo over aan het denken was, werd ik er zo bij bepaald dat we nu ook in de kersttijd leven maar tegelijkertijd ook in een tijd waar we de wederkomst van de Here Jezus spoedig kunnen verwachten. En iedere dag lees ik in Zijn woord, en het is, net als vroeger, of er iedere dag een raampje opengaat met een speciaal woord voor die dag, en het is een tijd waarin we met verlangen en verwachting mogen uitzien naar die dag dat de Here Jezus ons zal komen halen. De dag dat voor hen die bij Hem horen, de deuren van Zijn hemels huis wagenwijd open zullen gaan. Dan mogen we ook onze feestkleren aan en ik denk dat als we daar aankomen, onze mond ook wel van bewondering en verwondering, open zal vallen.
Er is alleen één ding waar we voor op moeten passen, net als vroeger is er iemand die ons graag in slaap wil sussen, die ons zoetjesaan onze ogen dicht wil laten vallen, en niet met goede, maar juist met kwade bedoelingen en daarom is het verstandig om wakker te blijven en waakzaam te zijn.
In Marcus 13:35-37 daar staat: Waakt dan, want gij weet niet, wanneer de heer des huizes komen zal, laat in de avond of te middernacht,bij het hanengekraai of des morgens vroeg, opdat hij niet, als hij plotseling komt, u slapende vinde. Wat ik u zeg, zeg ik allen: Waakt!
leef ik samen met mijn Heer,
elke dag voedt mij Zijn woord
en het versterkt mij keer op keer.
Maar binnenin mij groeit ’t verlangen
naar die dag die komt, weldra,
dat Hij Zijn kind’ren op zal halen
en ik door Zijn deur naar binnen ga.