Verleiding dus. Eerst eens een vraag: Heb jij veel last van verleidingen? Is het de oorzaak van veel strijd in je leven? Hoeveel keren per dag heb jij het gevoel dat er verleidingen op je af komen? Geef er voor jezelf eens een antwoord op………………………en als je nu op de eerste 2 vragen “nee” antwoordt, en op de laatste vraag “niet zo vaak”, dan is het tijd om je VERSCHRIKKELIJKE ZORGEN te maken! Denk nou niet dat het een goede zaak is als je geen, of niet zoveel last, hebt van verleidingen. Je kunt nóg zo vroom en goed (denken te) leven, dit zal er nooit voor zorgen dat de verleidingen, die de duivel op je afstuurt, minder worden. Geenszins. Hoe dichter je bij God leeft, hoe meer verleidingen er op je weg komen!  Als er ooit één persoon geweest is die dicht bij God leefde, die voortdurend met Hem verbonden- en in gesprek- was, dan was dat de Here Jezus wel, en heeft de duivel op Hem geen verleidingen afgestuurd? Zeker wel. Dus, een “heilig” leven is geen remedie tegen verleidingen, ze blijven komen. Je komt dus nooit van de verleidingen af, máár…….hoewel de Here Jezus ook te maken kreeg met verzoeking en verleiding, kon Hij er absoluut de baas over blijven en dát is nu juist het punt waar voor ons winst te behalen valt. En dáár ben ik naar op zoek de afgelopen tijd.

Efeze 6 (stukje van gisteren) leert ons dat we niet te strijden hebben tegen vlees en bloed maar tegen de geestelijke vijanden, en dat we de wapenrusting nodig hebben om stand te houden én weestand te bieden. Hier wordt dus gesproken over een strijd. Een strijd waar wij iedere dag mee te maken hebben en waarin wij moeten participeren. We kunnen het ons niet veroorloven om achterover te gaan zitten en zelfgenoegzaam te denken dat het ons niet kan deren.

Oké, wát is dan verleiding? Je kunt allerlei vormen en soorten van verleiding opnoemen maar wat is nou de definitie van het woord? Verleiding is: de poging van de duivel om jouw blik te krijgen in de richting van iets dat voor jou aantrekkelijk is, iets dat aantrekkingskracht heeft, iets waar heel je hart JA op roept Dat kan een beeld (iets dat je daadwerkelijk ziet) zijn, een gedachte of een gevoel. De bedoeling is dat jouw aandacht erop gevestigd wordt en wanneer dat gelukt is heeft hij al 50 procent gewonnen. Neem Adam en Eva, ze mochten van God de Hof bewonen, ze mochten alles eten wat er te vinden was, behalve van één boom. Ze hadden volkomen vrijheid en het was er heerlijk. Dan komt de duivel en gaat eerst een praatje maken met Eva, hij vertelt haar alle voordelen die er zijn als ze wél van de verboden boom eet, hij maakt ook de Here God zwart, door te vertellen dat God niet wil dat de mens net zo wijs wordt als Hij, en zo praat hij op haar in. Dan toont hij haar de heerlijke, mooi uitziende, vruchten en Eva is om en eet van de vrucht. Weet je, de duivel heeft wel degelijk zijn huiswerk gedaan en weet precies waar- en hoe- hij jou en mij het beste kan pakken en zoals we weten is hij daar nogal succesvol in. Het is dus aan ons om nu eens te gaan onderzoeken hoe zijn strategieën zijn en wat wij daar tegenover kunnen stellen zodat wij “gepantserd” zijn tegen wat hij onderneemt. Als je bijvoorbeeld kijkt naar voetbalteams, dan gaan ze, vóór ze de wedstrijd aanvangen, eerst elkaars tactiek bekijken, en ze bespreken de ervaringen die ze in het verleden met elkaar gemaakt hebben, en aan de hand daarvan maken ze hun plan. Dat is wijs, en ook voor ons is het belangrijk om dat te doen.

Verleiding is vaak verworden tot een vaag begrip, er wordt veel te weinig bewust bij stil gestaan. Natuurlijk zijn er gelukkig nog wel mensen die van de Here God houden die zich wel bewust zijn van de verleidingen. En als het gaat om de overduidelijke dingen, zoals verslavingen, dan is men zich ook wel bewust van de verleiding, en dat is uiteraard mooi. Maar hoe zit het met al die andere dingen? In de reacties op het vorige stukje werd bijvoorbeeld roddelen genoemd, verkeerde tv programma’s, boosheid in bepaalde situatie’s, ik denk bijv. ook aan dat “leugentje om beswil”, het gereedschapje dat je van je baas “leent”, het veroordelen of vernederen van iemand, toch kiezen voor de tv inplaats van je stille tijd, halve waarheden, een beetje sjoemelen met de belastingaangifte, een paar kilometertjes meer opgeven als je reiskosten declareert, zijn dat nog dingen waartegen wij strijd voeren? Of merken we het niet eens meer? Halen we de schouders op met het idee dat iedereen weleens een foutje maakt?

Hoe ernstig nemen wij de dingen eigenlijk nog? Ik zou willen vragen om er vandaag eens bewust op te letten. Morgen wil ik er wat dieper op ingaan en misschien is het een troost om dit te weten: Hebr.4:15: Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medevoelen met onze zwakheden, maar een, die in alle dingen op gelijke wijze (als wij) is verzocht geweest, doch zonder te zondigen.