Verlangen naar de hemel.
Vanavond heb ik weer gekeken naar de Homecoming. Een muziekprogramma met Bill en Gloria Gaither en vele, vele vrienden. Doordat ik een schotel heb kan ik christelijke zenders ontvangen en één daarvan is een Duitse zender; Bibel TV, en iedere woensdagavond kijk ik naar deze Homecoming programma’s van kwart over acht tot kwart over tien. Geweldig!!!
Menig keer zit ik met tranen in mijn ogen van ontroering te kijken en te luisteren. De passie en de liefde voor de Here God straalt van de gezichten en je voelt dat deze mensen met hun hele hart zingen en het raakt je gewoon diep in je hart. Menig keer ook zit heel die zaal waar ze zingen, met tranen in de ogen.
Vanavond zag ik op een gegeven moment twee oudere heren, ze zaten samen op het randje van het podium te zingen, heel mooi en heel gevoelig. George Younce en Glen Payne. Ze zongen van hun verlangen naar de Here God en de één legde zijn arm om de ander heen en zo zaten ze daar te zingen. Zó prachtig, wát een diepe beleving.
Doordat ik deze programma’s al jaren bekijk weet ik ook dat deze twee mannen al bij de Here God mogen zijn. Beiden zijn inmiddels overleden en als je dan met die wetenschap naar deze prachtige kinderen van God zit te kijken heeft het nog meer impact en ik kan je zeggen dat het ook bij mij die diepe liefde en dat verlangen naar de ontmoeting met de Here God zó intens maakt.
Hebr.13:14 zegt: Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige. Vroeger zongen wij vaak een lied dat zei: “Wij zijn op reis naar huis”. Wat heb ik dat vaak gezongen, en het is zo waar, wij zijn hier slechts voor een korte tijd op deze aarde en het einddoel van onze reis is ons hemels thuis. Daar waar Vader God op ons wacht. daar waar Hijzelf elke traan van onze ogen zal afwissen, daar waar we onze geliefden opnieuw mogen ontmoeten en we voor eeuwig mogen blijven in een heerlijkheid waar we ons nu nog geen voorstelling van kunnen maken. Wat een heerlijk vooruitzicht is dat toch, wat een rust dat we dat nu al mogen weten en ernaartoe mogen leven. Ik heb weleens zelf een lied geschreven vanuit de liefde van mijn hart, en daar wil ik vandaag mee eindigen.
Die momenten zo heel dicht aan Uw voeten Heer,
die momenten zo kostbaar en zo goed,
die momenten dat ik mij realiseer,
dat’k gered ben door Uw kostbaar, dierbaar bloed.
Die momenten dat’k Uw arm om mijn schouder voel
dat Uw warmte heel mijn kilte zacht verdrijft,
die momenten dat Uw liefde mij totaal vervult
en Uw vrede in mijn hart komt en daar blijft.
Die momenten zijn de mooiste van mijn leven
die momenten wil ik nooit nee nooit meer kwijt
al het and’re wil ik U graag overgeven
maar Uw liefde wil ik houden voor altijd.
Die momenten dat ‘k mijn zorgen aan Uw voeten breng
en ik dan aan U mijn lege handen toon,
die momenten dat ik voel dat U dichtbij mij bent
en ik sta daar zo vol liefde voor Uw troon
Ja dan voel ik hoe Uw heerlijkheid mijn hart vervult
hoe Uw vreugde mij doorstroomt met blijde gloed,
oh dan weet ik van geluk niets meer te zeggen Heer
maar bij U is juist die stilte mooi en goed.
Die momenten dat ik zwijgend in Uw ogen kijk
en ik zie Uw grote liefde Heer, voor mij
dan wil ik dat de tijd voor altijd stil blijft staan
maar die momenten gaan vaak veel te snel voorbij.
En toch weet ik, die momenten komen meer en meer
en vol tederheid neemt U mijn liefde aan
ja ik mag in Uw nabijheid komen telkens weer
tot de dag komt dat ik nooit meer weg zal gaan.
Dát moment, dat wordt het mooiste van mijn leven
als mijn tijd op aarde is voorbijgegaan,
en ik U mijn liefde eind’lijk zelf mag geven
op dat moment dat ‘k oog in oog met U zal staan.
Ingrid, waar staat in de bijbel dat we onze geliefden weer zullen zien en herkennen?
Ik heb een keer een bijbelstudie van Henk Binnendijk gezien en die stelde dat hij dacht dat er geen herkenning zou zijn omdat er in de hemel géén verdriet zal zijn en als we dan geliefden missen zou dat verdriet geven en wie ik er ook naar vroeg niemand wist of er herkenning zou zijn , dat staat immers nergens in de bijbel?
Ben benieuwd of jij dat antwoord weet.
groeten Henny
Hoi Henny,
Als je Lucas 16:19-31 leest, dan vind je daar een gelijkenis die de Here Jezus aan Zijn discipelen vertelt. Deze gelijkenis gaat over de rijke man en de arme Lazarus. Daar zegt de Here Jezus dat de rijke man vanuit het dodenrijk Lazarus zag in Abrahams schoot. Hij herkende dus duidelijk Lazarus. En aangezien de Here Jezus zelf dit vertelt, en wie weet er beter hoe het in de hemel toegaat dan Hij? denk ik dat we onze geliefden zullen herkennen. Het zal alleen niet meer zo zijn dat we daar man en vrouw of vader, moeder, oma enz. zullen zijn maar huisgenoten Gods, Zijn geliefde kinderen. Maar daarbij zeg ik gelijk dat dit gewoon mijn idee erover is en dat ik uiteraard niet met zekerheid weet hoe het allemaal zal zijn, maar één ding ben ik van overtuigd, het zal heerlijk zijn!
Groetjes, ook aan Dolf,
Liefs, Ingrid.
Hai Ingrid.
Dat gedaaelte waar jij op doelde gaat over de rijke man die NIET in de hemel was maar in de hel.
en van daar uit had hij zicht op de hemel.
volgens mij is dit wel iets anders.
Maar…..hoe het ook zij, het is vast veel mooier dan wij zouden kunnen bedenken.
groeten Henny
Ik kijk wel eens naar ‘Spoorloos’. Het weerzien van de familieleden die elkaar vele jaren niet hadden gezien emotioneert mij – zelfs als wildvreemde toeschouwer – enorm! Hoe is het mogelijk, ik ken die mensen niet eens! Het is dus niet moeilijk voor te stellen hoe groot de vreugde van een vader of moeder is, wanneer hun kinderen elkaar terugvinden. Na de veelbelovende videoboodschap wordt het vol ongeduld uitzien naar de hereniging bijna even ondraaglijk als opwindend en als het moment eindelijk daar is… Dat gevoel kan niet eens omschreven worden!
Veel mensen kunnen het bij het zien van die beelden niet meer drooghouden. Dat is niet zo raar, want iedereen herkent dit, omdat het in de natuur van mensen is gelegd; het ‘bij elkaar horen’.
Het is een fundamentele behoefte van ieder mens, jong of oud, om bij iemand te horen, je thuis/welkom/vertrouwd te voelen.
Op sommige vragen die wij hebben is weliswaar niet altijd een antwoord te vinden in de bijbel, maar daarmee is niet alles gezegd.
De bijbel staat vol met voorbeelden van God’s voorliefde voor relatie, Zijn verlangen om een relatie met Zijn kinderen te hebben.
In Jeremia 3:19 verzucht God dat Hij tegen beter weten had gehoopt dat Zijn kinderen hem zouden ‘(h)erkennen’ als zijnde hun vader. Zijn verlangen hiernaar was zo groot dat het pijn deed.
Ook in het verhaal van de verloren zoon (lucas 15:12)schetst de Here Jezus een ontroostbare vader, die dag en nacht uitziet naar zijn zoon. Het vooruitzicht van een mogelijk weerzien geeft de vader moed en houdt hem op de been.
Het verdriet van de vader in de gelijkenis kon niet worden weggenomen door zijn geheugen uit te wissen. Het was de kracht van het weerzien, voorafgegaan door de pijn van het gemis, wat ervoor zorgde dat de vreugde onbeschrijflijk was!
God heeft ons naar zijn beeld geschapen, we hebben Zíjn aanleg om emoties te voelen, om lief te hebben. De diepste emoties die mensen kunnen beleven, hebben bovendien altijd te maken met relaties! (en dan met name die van ouder-kind, kind-ouder, broer-zus)
God schiep de mens om relatie met ons te hebben.
Heel opvallend is ook dat, ondanks dat Adam God had en dus eigenlijk meer niet nodig had, het God was die besloot dat het ‘niet goed was’ als de mens alleen zou zijn.
Eventueel argument dat we elkaar niet meer nodig zouden hebben, omdat we dan God al kennen, is dan niet consistent met de eerste verzen van de bijbel
De bijbel zegt ons niet of er herkenning zal zijn in de hemel, dat is waar… Maar we mogen met gerustheid vaststellen dat we een God hebben die de fundamentele behoefte aan herkenning, relatie, liefde, thuiskomen niet alleen begrijpt, maar zelf in ons heeft gelegd.
Ik ben vader van 4 kinderen. Ik zou het wel weten als ik mocht kiezen
Zou onze Hemelse Vader, wiens goede gaven die van ons als aardse ouders oneindig overtreffen, ons de vreugde van het weerzien onthouden?
Niemand kan het antwoord met zekerheid geven, dus is de beste oplossing om God’s vaderhart iedere dag een beetje beter te leren kennen!
P.s. Lees eens Johannes 17:
24 Vader, u hebt hen aan mij geschonken, laat hen dan zijn waar ik ben. Dan zullen zij de grootheid zien die u mij gegeven hebt omdat u mij al liefhad voordat de wereld gegrondvest werd.
Jezus zegt hier min of meer: Vader, zij horen bij mij, want u hebt hen aan mij gegeven. Wat zou het leuk zijn als zij daar zouden komen waar ik ben en mij (eindelijk echt) zouden herkennen