Ik heb weleens vaker gezegd dat ik heel sterk merk, hoe we leven in de tijd waar Openbaring over spreekt, nl. Openb. 22:11-12 : Wie onrecht doet, hij doe nog meer onrecht; wie vuil is, hij worde nog vuiler; wie rechtvaardig is, hij bewijze nog meer rechtvaardigheid; wie heilig is, hij worde nog meer geheiligd. Zie, Ik kom spoedig em Mijn loon is bij Mij om een ieder te vergelden naardat zijn werk is.

Één van de dingen die me in dit stukje opvalt is, dat er staat: “Zie, Ik kom spoedig em Mijn loon is bij Mij om een ieder te vergelden naardat zijn werk is“. Heel vaak wordt er gedacht dat we worden beoordeeld naardat onze “aard” is, of naardat onze “intenties” zijn. Als ik van plan ben om een huis te bouwen, en ik heb er allerlei ideeën over, maar verder leg ik niet één steen op de andere om ook daadwerkelijk mijn plannen vorm te geven, dan komt er niets van terecht. Zo is het ook in ons geestelijk leven. We worden beoordeeld naardat ons werk is. Onze daden zullen voor ons spreken.

Vele jaren geleden zijn we hier in de buurt in een dorp begonnen om een opvanghuis te bouwen, maar de bevolking was er nogal op tegen en dat hebben we gemerkt ook, vanaf het allereerste begin is er continu tegenwerking geweest. Alles wat er neergezet werd was in no time ook weer vernield. Zelfs de hekken die we om de bouwplaats hadden gezet werden in het kanaal gegooid, toen is er een schutting gebouwd en die werd iedere keer weer beklad met de goorste leuzen. Toen er een begin werd gemaakt met het daadwerkelijk bouwen, werd ook daar elke keer schade aangericht en af en toe zou je geneigd zijn geweest om het bijltje er maar bij neer te gooien. Maar elke keer opnieuw zijn de bouwers (vrijwilligers) verder gegaan en uiteindelijk is er toch een mooi en stevig pand ontstaan dat nu nog steeds wordt gebruikt in dienst van de Here God. Volharden tot het einde, dat is wat Paulus ook zegt. Elke keer weer opnieuw beginnen, elke tegenstand keer op keer overwinnen en uiteindelijk zullen we dan het einddoel mogen bereiken.

Tuurlijk, het is ontmoedigend als je net iets hebt opgebouwd en het wordt dan weer door de tegenstander kapot gemaakt. Of ook gebeurt het natuurlijk dat we een poos standvastig kunnen zijn en bezig zijn om overwinning in ons leven te krijgen, en dan tóch vallen we weer een keer voor de verleidingen van satan. Dan zou je ook het idee krijgen om maar op te houden omdat het waarschijnlijk wel nooit iets zal worden. Maar dat is nou juist de bedoeling van de satan, dat we er zó moe van worden dat we de moed maar opgeven.

We mogen bij de Here God op élk moment van de dag of de nacht een nieuw begin maken. En zelfs een paar keer per dag mag dat, het belangrijkste is dát we het doen. Dát we de moed nemen om tóch elke keer weer aan het werk te gaan. Laten we ons toch niet laten ontmoedigen door de omstandigheden, maar laten we steeds weer nieuwe moed verzamelen en tóch blijven werken om uiteindelijk iets moois “van de grond te krijgen” dat is echt zo’n toepasselijke zin, want het is de bedoeling dat wij, als bouwwerk, waaraan we dus dagelijks bouwen, straks in zijn geheel “van de grond komen” en Hem tegemoet zullen gaan in de lucht. Wel grappig eigenlijk

Vroeger zongen we weleens een lied uit de bundel van Johannes de Heer en één van de verzen van dat lied wil ik opschrijven, omdat ik het zo mooi en toepasselijk vind:

Ster, waarop ik schouwe,
Rots, waarop ik sta;
Gids, die ik vertrouwe,
Staf, waarmee ik ga.
Brood, waarvan ik leve,
Borst, waaraan ‘k mij vlei;
Doel, waarheen ik streve,
Alles Heer, zijt Gij.