Saskia en Serge hadden er ooit een liedje over  “Zomer in Zeeland”. Nou, het is maar weer een trieste regendag vandaag (maandag). De temperatuur is prima maar de regen is wat ongezellig, natuurlijk vooral voor alle kinderen voor wie het in deze regio hun eerste vakantiedagje is. In een buurtuin (een paar huizen verderop) hoor ik een moeder schreeuwen tegen de kids die blijkbaar vervelend zijn zo binnen met elkaar, voorbijgangers lopen zonder op of om te kijken onder hun paraplu verscholen langs, fietsers, in de kraag gedoken, trappen zo snel ze kunnen door de dikke druppels en ik zit het allemaal gezellig te bekijken vanaf mijn overdekte terrasje, met een heerlijk kopje koffie want zoals gezegd, de temperatuur is prima

Ik houd van “mensen kijken”, daar verveel ik me nooit bij, of het vanuit mijn tuinstoel is, in een wachtkamer, een winkel, of vanuit de auto terwijl ik wacht op iemand, ik vind het heerlijk om zo rustig alles en iedereen te observeren.

Zo was ik zaterdag even op de fiets naar de Aldi gegaan, ik had mijn fiets geparkeerd en liep de winkel binnen. Achter mij hoorde ik kinderen enthousiast roepen naar hun moeder, in het Duits, dat ze dit wilden en dat wilden en een hele rij handjes probeerde van alles in haar karretje te leggen. De moeder legde haar kinderen uit dat ze niet alles zomaar mochten pakken en dat ze eerst moesten vragen of mama het goed vond, waarop een kakofonie van stemmen losbarstte om mama’s aandacht op de gewenste artikelen te vestigen. Mama zuchtte eens diep maar bleef er vrolijk bij, echte vakantiestemming, zo leuk om te zien. Het troepje liep gemoedelijk langs me heen en de enthousiaste kinderstemmetjes klonken door heel de winkel nog hoog boven alles uit.

Het deed me aan vroeger denken toen mijn eigen kinderen nog klein waren. Ik heb 4 kinderen die regelmatig ook mee gingen als ik boodschappen ging doen. Ook zij wilden uiteraard allerlei lekkers hebben en ook bij mij werd er van alles aangewezen om in mijn karretje te laden. Nou, in de vakantie wil je daarin nog wel wat meer tolerant zijn dan anders, maar in eerste instantie deed ik datgene wat ik nódig had in mijn karretje. Ik had maar een klein budget en ik was verantwoordelijk voor mijn kinderen en moest zorgen dat ze goed gevoed en gekleed door het leven gingen en dat was belangrijker dan al die snoepjes en chipjes die mijn kinderen graag hadden, hoewel ze ook daarin niet tekort zijn gekomen.

Het voorval van zaterdag, het terugdenken aan mijn eigen kinderen, het bracht me bij Gods kinderen. De Here God wil in alles wat wij nodig hebben voorzien, maar zo dikwijls willen we ook allerlei zaken in ons winkelwagentje. We proberen de aandacht van de Here God te vestigen op al die dingen die we zo graag willen hebben. Onze stemmen klinken vaak hoog op om maar vooral Zijn aandacht te vangen… en hoe teleurgesteld kunnen we dan soms zijn als ons karretje leeg blijft van die zaken en er vervolgens “gezonde” dingen in komen in plaats van dat wat we zo graag gehad hadden.

In Phil.4:19 staat: Mijn God zal in al uw behoeften naar Zijn rijkdom heerlijk voorzien in Christus Jezus. Dit is een tekst die graag gebruikt wordt wanneer we iets nodig hebben, maar staat hier nou dat God álles zal geven waar wij om vragen? Nee, er staat dat Hij zal voorzien in onze “behoeften” dus in datgene dat wij nodig hebben. Behoeften staan niet gelijk aan verlangens, dat zijn twee verschillende dingen. Wij mogen onze verlangens bij Hem bekend maken, absoluut, maar het is ook goed om daar direct bij te zeggen dat we het aan Hem overlaten om ons datgene te geven of te weigeren waar wij om vragen. Ik heb het weleens eerder gezegd, maar als ik op mijn leven terugkijk dan kan ik zeggen dat ik lang niet altijd heb gekregen waarom ik heb gebeden, maar dat ik wél altijd kreeg wat ik nodig had. Hoe mooi is dat?

Ik wens je vanaf mijn overdekte terrasje een fijne dag toe!