Een poosje terug ben ik zo eens bezig geweest met dat stukje waar de Here Jezus in de hof van Getsemané tot Zijn Vader zegt: Vader, indien Gij wilt, neem deze beker van Mij weg; doch niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede. (Luc.22:42)

Ik heb deze woorden “niet Mijn wil, maar uw wil geschiede” altijd zo gezien, dat je als het ware, jouw verlangens op een tweede plan zet en tegen God zegt van: nou ik wil dit of dat graag, maar als U iets anders met mij voor hebt, dan laat ik mijn eigen verlangens los en ga wachten op dat wat U met mij van plan bent. Ergens zag ik het als een stap in het ongewisse, je laat je zekerheden los en laat het initiatief aan God over. Maar toen heb ik begrepen dat die uitspraak van de Here Jezus heel anders bedoeld was. Hij zei niet, Vader, ik geef me over aan wat U wilt en ik zie dan wel hoe het verder loopt, nee, de Here Jezus was naar deze aarde gekomen met een duidelijke opdracht, Hij wist precies wat Zijn doel was en toen Hij die woorden uitsprak gaf Hij als het ware een “statement” af, wat Hij daar zei was: Vader, Ik zou het liefste hiermee ophouden, Ik vind het zó moeilijk, maar Ik wéét wat Uw wil is in deze zaak en Ik zal er álles aan doen om te zorgen dat Uw wil gedaan wordt, dáár geef Ik mij helemaal voor, met al mijn kracht en met mijn hele inzet zorg ik ervoor dat Uw wil gedaan wordt. En dáárom was het ook zo zwaar voor Hem, Hij wist wat er nog voor Hem  lag en Hij had het er zó moeilijk mee dat Zijn zweet zelfs in bloeddruppels veranderde, maar Hij heeft Zijn woorden waar gemaakt.

Ik heb deze uitspraak altijd als een “passieve” daad gezien, zo van, “ik houd op om mijn eigen weg te gaan, mijn eigen verlangens te volgen en ik ga wachten op dat wat U met mijn leven wilt doen” Terwijl het juist een “aktieve” uitwerking in mijn leven moet hebben, “Vader, ik ga er álles aan doen om Uw wil in mijn leven waar te laten worden, daar ga ik mij volledig voor inzetten” En dat is wel heel wat anders.

Wij mogen in Gods woord ontdekken wat Zijn wil voor ons leven is, en het is aan ons om te beslissen hoe wij daarmee omgaan en in I Thess.5:16-18 staat: Verblijdt u te allen tijde, bidt zonder ophouden, dankt onder alles, want dat is de wil Gods in Christus Jezus ten opzichte van u.

En dit wat hier staat dat vergt onze gehele inzet, iedere dag opnieuw, want er gebeuren dagelijks zoveel dingen, kleine en grote dingen, waar we niet blij mee zijn, waar we misschien boos of teleurgesteld door zijn en dan is het heel makkelijk om te mopperen, te klagen, zelfbeklag of zelfmedelijden te krijgen. En dan kost het moeite om tóch blij te zijn, niet blij met alle problemen, maar blij óndanks die problemen, omdat Gods woord ons leert dat Hij van álle dingen nog iets goeds kan maken, dat Hij ze kan laten medewerken ten goede. En als er staat dat we onder alles moeten danken, dan kan dat ook heel erg moeilijk zijn soms, en ook dán is het niet zo dat we persé blij moeten zijn om te kunnen danken, nee, dwars door alles heen dankbaar kunnen zijn met het feit dat we weten dat Gods oog op ons rust, dat Hij in elke situatie van ons leven bij ons is, dat we nóóit alleen zijn, dat Hij van alle dingen af weet. Dat is toch reden tot dankbaarheid? En dan nog dat ene zinnetje “bidt zonder ophouden” Weet je, als we dat nou eens daadwerkelijk zouden doen, dan zou er zoveel veranderen in ons leven/ in “mijn” leven want ik spreek in de eerste plaats tegen mijzelf. Als je bidt dan praat je met God en als je dus zonder ophouden bidt dan ben je voortdurend in contact met Hem en dan zouden we vele dingen nalaten die we nu nog wel doen, en zouden we vele dingen doen die we nu voor het gemak vaak maar nalaten… Toch?

“Uw wil geschiede” woorden die voor mij een andere inhoud hebben gekregen of eigenlijk, woorden die door mij inhoud gegeven moeten wórden, elke dag opnieuw.

Ik wens je een mooie en gezegende zondag toe.