Laatst was ik in gesprek met een paar mensen en toen was er iemand die zich afvroeg wanneer je nou een “volwassen” christen bent. Waaraan kun je dan afmeten of je al volwassen genoeg bent? Tja, eigenlijk hadden we er geen van allen zo meteen een antwoord op, maar van lieverlee kwamen me zo een paar dingen in gedachten. Ten eerste dat er staat in Romeinen 8:19 : Want met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden der zonen Gods. en ten tweede dat er een stukje terug staat: Romeinen 8:14 : Want allen die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods. 

Hier wordt gesproken over “volwassenen”. Dat kunnen we dus worden wanneer we ons laten leiden door de Heilige Geest, wanneer we acht slaan op Zijn woorden, op de dingen die Hij ons laat voelen of merken. Door te luisteren wanneer we terechtgewezen worden en door aan onszelf te werken om dingen te veranderen. Als je kijkt in de natuurlijke wereld dan is het zo dat je met 18 jaar tegenwoordig volwassen bent. En wat is dan volwassen zijn? Dat ben je wanneer je beseft dat je verantwoordelijk dient te zijn voor jezelf! Dat je verantwoording draagt voor je daden, voor de woorden die je spreekt, voor de keuzes die je maakt en dat de gevolgen en consequenties ook voor jou zijn.

Het hoort zo te zijn dat we van alle dingen willen leren, dat we de keuze maken om ons te láten leiden door Gods Geest, dat we open zijn zodat we Zijn stem kunnen horen en verstaan en op die manier aan onszelf werken. Natuurlijk kun je niet zeggen dat je van de ene op de andere dag ineens een perfecte volwassene bent geworden want ik denk dat we tot aan onze laatste ademtocht nog steeds zullen leren, maar dat neemt niet weg dat we dat op een goede en volwassen manier mogen doen door met eerlijke ogen naar onszelf te kijken en met eerlijke oren naar onszelf te luisteren.

Wanneer je 18 jaar bent dan mag je kiezen, dan heb je kiesrecht, en je mag dan ook zelf je handtekening zetten onder allerlei documenten en overeenkomsten. Wij mogen onze eigen handtekening zetten onder alles wat we doen, zodat men ook bij óns kan reclameren wanneer dat nodig is en we niet zullen doorverwijzen naar een “ander”. We hebben de mogelijkheid en het recht om te kiezen “zonen Gods” te worden, ik denk dat niet alleen de schepping met reikhalzend verlangen uitziet naar het openbaar worden van die zonen Gods, maar dat de Here God zelf óók met reikhalzend verlangen uitziet naar die groei naar volwassenheid, zodat we een verschil kunnen maken in de wereld, zodat we mensen aan Zijn voeten kunnen brengen en zodat we Zijn liefde kunnen uitdragen naar een mensheid in nood en in ellende.