Ik weet het nog als de dag van gisteren, ik was 19, had net mijn rijbewijs gehaald en kreeg een tweedehands auto van een tante kado. Ik was er supertrots op en enorm blij mee en in dat eerste jaar dat ik hem had heb ik er 33000km. mee gereden. Best veel hè? Iedereen haalde ik op, bracht ik weg, kon meerijden, elke week ging ik met mijn moeder naar Rotterdam voor boodschappen enz. Én ik heb er een aantal ritten Lekkerkerk-Zeeland-Duitsland en weer terug mee gedaan. Het was echt de beste auto die ik ooit heb gehad. Toen gingen we van Lekkerkerk naar Zeeland verhuizen en dat was nog een hele klus hoor. Allemaal meehelpen natuurlijk behálve mijn 1 jaar jongere broer. Hij stond bekend als iemand met 2 linkerhanden, wat hij beslist niet erg vond, want hij hoefde niet te helpen, en omdat hij net voordat we gingen verhuizen óók zijn rijbewijs had gehaald mocht hij met mijn auto op stap. Weliswaar moest hij beloven er voorzichtig mee te zijn, maar dan ging hij toch, samen met een vriend, gezellig een tochtje maken.

Nou moet ik er wel bij vertellen dat deze vriend óók al niet als erg handig bekend stond, maar goed, het zou allemaal wel loslopen. Ze hadden ook nog een filmcamera meegenomen en wilden een leuk natuurfilmpje maken, want hier in Zeeland heb je nog mooie natuur. Aan het einde van de dag kwamen ze vrolijk weer naar huis en jawel, de auto was óók nog prima in orde. Ik weet niet meer of het nog dezelfde dag geweest is, of enkele dagen later, maar mijn broer had het filmpje gemonteerd en we zouden het eventjes bekijken. Het was wel een grappig filmpje want ze hadden er wat effecten in verwerkt waardoor één van hen plotseling verdween en ergens anders weer uit het niets opdook, maar wie schetst mijn verbazing toen ik plotseling mijn dierbare auto’tje zag rijden, zónder bestuurder, helemaal in z’n eentje….?!! Eerst dacht ik nog dat het ook wel trucage zou zijn, maar nee, heel trots vertelde mijn broer dat hij ontdekt had, dat wanneer je de auto in z’n derde versnelling zette, je dan gewoon eruit kon stappen terwijl de auto netjes bleef doorrijden zonder uit te vallen …. ja, oké, ’t was wel even rennen om hem dan weer in te halen en er terug in te springen, maar toch.

Ik wist niet wat ik zag, en het feit dat de auto in goede staat weer teruggekomen was zorgde ervoor dat ik niet echt boos werd, maar daarna was ik toch niet meer zo gemakkelijk met het uitlenen ervan aan mijn broer.

Ach, uiteindelijk was het best grappig natuurlijk, en ze hadden het op een heel stil landweggetje uitgeprobeerd, dus echt gevaar was er niet bij. Maar toen mij dit verhaal zo te binnen schoot, moest ik ergens aan denken. Een auto is ervoor gemaakt dat iemand hem bestuurt. Zonder bestuurder is die auto nergens, zodra er ook maar het minste obstakel in de weg ligt, of een flauwe bocht in het verschiet is, dan kan er van alles mis gaan als er niemand achter het stuur zit.

Ook wij hebben het nodig dat er Iemand is die ons leven bestuurt, en vroeger zongen wij een lied dat ik vast weleens eerder genoemd heb, het is uit de bundel van Joh.de Heer en het spreekt hier ook over.

Nr.803 uit de bundel van Joh. de Heer:

Geef de Heiland ’t roer in handen
van uw aardse levensschip,
Hij zal veilig u doen landen,
Hij kent elke rots en klip.
Zij uw scheepje groot of klein
laat de Heiland Stuurman zijn.

Hoe ook stormen mogen woeden
laat het roer stil in Zijn hand;
Hij zal in ’t gevaar behoeden,
Hij brengt veilig u aan land.
Beeft ‘g ook al van angst en pijn,
laat de Heiland Stuurman zijn.

Veel gevaar bedreigt het leven,
maar het grootst is als ‘k niet stil
alles aan Hem overgeven,
en ook zelf nog sturen wil.
Daarom Heiland, houd mij klein,
en wil Gij maar Stuurman zijn.

Een mooi lied, de Heiland het roer in handen geven van ons levensschip. Zo spreekt dit lied er ook over dat de Here van alle dingen weet, Hij kent de weg die wij moeten gaan en Hij kent de obstakels en de moeiten die wij tegenkomen. Maar Hij kan ons er feilloos doorheen leiden als we Hem de gelegenheid geven. Jammer genoeg is het echter zó, dat wij wel het stuur van ons leven in de handen van de Here willen geven, maar we houden nog zó graag een stukje ervan zelf in handen, terwijl het veel beter is om dat niet te doen. Wij hebben die Stúúrman nodig om ons te leiden en te bewaren, mag Hij alleen ons levensscheepje besturen?