Wie ik?

Simon is, hoewel een echte schat, soms toch onbedoeld minder gezellig voor zijn mede dieren, vogels, eenden, ganzen, ze zijn niet veilig voor hem, hij rent erop af want hij wil met alles en iedereen spelen en als gevolg daarvan schrikken die beesten zich wild en duiken hals over kop de vijver in. Ook kikkers zijn niet veilig voor Simon de verschrikkelijke.

Afgelopen dinsdag zat ik buiten een bakje koffie te drinken toen ik zag dat Simon nogal opvallend veel met zijn kop in de plantenbak tussen de struikjes zat. Ik vermoedde al dat hij op kikkerjacht was en dat bleek inderdaad het geval. In die bak zitten namelijk regelmatig kikkers en ook nu sprong er op een gegeven moment eentje uit. Simon was meteen enthousiast, hij wil wel spelen hoor. Hij ging naar de kikker toe die stil op de tegels zat, tikte er heel voorzichtig met zijn pootje tegen en was verrukt toen de kikker een grote sprong nam. Simon ook een sprong natuurlijk en zo hielden ze elkaar een poosje bezig. De kikker was niet echt bang, hij deed wel elke keer een sprong maar maakte verder geen aanstalten om weg te komen. Ook gilde hij niet. Ik heb weleens kikkers gehad die zo bang waren dat ze gilden, echt heel apart om te horen trouwens. Simon had in ieder geval de tijd van zijn leven, lekker achter de kikker aan. Af en toe nam Simon het beestje heel voorzichtig in zijn bek en droeg het naar de aarde onder de bomen, daar liet hij het los en het kikkertje sprong vervolgens weer tevoorschijn met een grote sprong en dan begon het spelletje weer opnieuw. Maar ineens bleef de kikker roerloos liggen, Simon deed nog een poging om voorzichtig met zijn pootje de kikker in beweging te brengen maar zonder resultaat. Op dat moment verloor Simon ook de lust om er nog verder naar om te kijken, hij liet de kikker verder liggen. Tja, zo is de natuur, heel interessant om naar te kijken, heel leerzaam ook. (overigens was het een trucje van de kikker, zodra Simon uit de buurt was sprong de kikker de bosjes in)

In ons leven is er ook iemand die probeert om zijn spel met ons te spelen. Helaas niet zo vriendelijk en zachtzinnig als mijn Simon dat doet. De duivel is een mensenmoordenaar van den beginne, een zin die je dikwijls hoort. En het is ook zo, hij zal altijd weer proberen om ons aan te vallen, te vernietigen, ons geestelijk dood te maken. Zolang wij steeds één sprongetje van hem vandaan gaan zal hij telkens weer achter ons aankomen, hij zal blijven komen en ons niet met rust laten. Wanneer wij echter ons eigen plan trekken, niet meer ingaan op zijn verleidingen en hem wederstaan, pas dán zal hij ons met rust moeten laten. Het staat precies zo in Jak.4:7: Onderwerpt u dus aan God, maar biedt weerstand aan de duivel, en hij zal van u vlieden.

Ik ben toch zó braaf….

Ik heb dat woord eens opgezocht in het woordenboek en dan staat er dat weerstand “verzet” is, en het tweede was: (natuurkunde) elke kracht (of elk lichaam) waardoor een andere kracht wordt tegengewerkt. Het helpt dus niet om “dood te liggen” we moeten metterdaad eraan werken, dus heel bewust de strijd aangaan tegen de verleidingen van de satan, stelling nemen en NEE zeggen. Het klinkt eenvoudiger dan het is, dat weet ik uit eigen ervaring, maar zeg nou zelf, we laten ons toch niet zomaar (geestelijk) doodmaken?