Mijn windlichtje.

Op mijn vensterbankje in de keuken heb ik al jaren een windlicht staan. En de afgelopen week werd mijn blik er telkens weer naartoe getrokken en was het alsof de Here God er doorheen tot mijn hart sprak.

Het windlichtje is gemaakt van stukjes gebroken glas, in elkaar gezet in een mooi patroontje. Sommige stukje glas zijn wat afgeslepen maar het merendeel is ruw gelaten, in allerlei grootten en vormen, scherpe piekjes en ruwe kantjes, alles bij elkaar in één mooi ontwerp samengevoegd.

Kijkend naar dit windlicht drong het tot me door dat ook wij mensen bestaan uit allerlei gebroken stukjes. Stuk voor stuk hebben we beschadigingen opgelopen in ons leven die voor scherven hebben gezorgd. Scherven waar we soms onszelf maar ook anderen, vaak onbewust, mee hebben bezeerd. Maar op het moment dat wij ons leven in de handen van de Here God leggen, raapt Hij zorgvuldig alle scherfjes bij elkaar en voegt ze samen in een mooi ontwerp en patroon. Je zou het idee hebben dat Hij alle scherfjes van tafel veegt en iets totaal nieuws maakt, maar zo is het niet, Hij gebruikt heel bewust al die scherfjes, ze hoeven niet weggevaagd te worden maar ze mogen een nieuw doel dienen.

Weet je Romeinen 8:28 zegt: Wij weten nu (en hier zou ik willen zeggen IK weet nu, na vele jaren, vele hoogten en diepten, tegenslagen en verdriet) dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens Zijn voornemen geroepenen zijn. Hij gebruikt ieder scherfje, ieder ruw kantje en ieder scherp hoekje. En dan zou je denken dat al die breuklijnen het zwakste deel van het geheel zijn, maar dat is niet zo, júíst die breuklijnen zijn extra verstevigd.

Daar waar wij kapot zijn gegaan, daar waar ons leven voor scherven heeft gezorgd door pijn en verdriet, juist daar zijn wij sterker geworden en in staat om anderen te helpen en te begrijpen.

Als ik dan het kaarsje aansteek binnenin dan schijnt er van binnen uit, door de scherfjes heen, een mooi licht dat de omgeving vangt in een warme gloed. Als wij de Here God Zijn licht in onze harten laten ontsteken mogen ook wij onze omgeving verwarmen en verlichten. En als je dan bijvoorbeeld in een lichte omgeving bent, zoals een samenkomst, dan kun je nog weleens het gevoel hebben dat jouw lichtje helemaal niet zo veel voorstelt, anderen zijn beter, doen het beter, maar jij…?

Laat je niets wijsmaken, een kinderliedje zegt dat we allemaal kaarsjes mogen zijn, brandend in de nacht, jij in jouw klein hoekje en ik in het mijn en dáár zul je zien dat jouw lichtje net zo hard brandt en licht geeft als al die andere lichtjes, want het is immers niet óns licht? Het is de Here God die dóór ons heen Zijn licht laat schijnen!!