Soms, als ik langs de vijver hier loop dan ligt het water er rimpelloos bij en dan zie je van alles weerspiegeld in dat gladde water, mooi is dat hè? zo’n waterspiegeling. Het water weerspiegelt zo mooi precies de begroeiing aan de waterkant, de eenden óp het water, prachtig. En doordat er geen wind is, en dus ook geen rimpels op het water, is het beeld extra duidelijk. Misschien heb je het als kind ook weleens geprobeerd, aan de kant van een slootje, liggend op je buik, je hoofd boven het water houden en dan zien in hoeverre je te herkennen bent. Als het water mooi stil is, als er weinig rimpeling in het water is, dan is het allemaal best goed te herkennen, maar als er een wind opsteekt en het gaat waaien, dan zal het water ook meer en meer gaan bewegen, gaan rimpelen, misschien zelfs gaan golven en als je dan nóg eens in het water zou kijken, dan zou je jezelf er niet meer in herkennen. Zo kan het ook  in ons leven gaan, zolang er geen rimpeling in je leven te vinden is, gaat het allemaal best goed, je leeft je rustige leven van alledag, maar zodra er een wind opsteekt, dan kan het gebeuren dat je dusdanig reageert, dat je jezelf niet meer terug kent. Alle rust en alle vertrouwen die je dácht te bezitten, kunnen je dan weleens zomaar uit de handen glippen.

De bijbel vertelt ons het verhaal van de storm op het meer. Deze keer is de Here Jezus niet bij de discipelen aan boord, maar als zij zich midden op dat water bevinden komt Hij daar ineens, zomaar over de golven naar het schip toe wandelen. In eerste instantie schrikken de discipelen en denken dat het een spook is, maar dan roept de Here Jezus hen toe dat ze niet bang hoeven te zijn, dat Hij het is. En dan vervolgens staat er in Matth.14:28-32 : Petrus antwoordde Hem en zeide: Here, als Gij het zijt, beveel mij dan tot U te komen over het water. En Hij zeide: Kom! En Petrus ging uit het schip en liep over het water en ging naar Jezus. Maar toen hij zag op de wind, werd hij bevreesd en begon te zinken en hij schreeuwde: Here, red mij! Terstond stak Jezus hem de hand toe en greep hem en zeide tot hem: Kleingelovige, waarom zijt gij gaan twijfelen?

Nou moet je je eens bedenken dat deze discipelen dag in dag uit met de Here Jezus op stap waren, en dan zitten ze in een storm en plotseling herkennen ze Hem niet meer, inplaats dat ze blij zijn met Zijn komst, worden ze bang, ze denken dat het een spook is, ze verstaan ook Zijn stem niet meer, want als Jezus zegt dat Hijzelf het is, vraagt Petrus :”Here áls Gij het zijt…”. Hij herkent de stem van Zijn Meester niet eens. De Here Jezus zegt dan dat hij rustig naar Hem toe kan komen, waarop Petrus uitstapt en inderdaad enkele stappen over dat water doet. Maar dan ziet hij weer op de wind en begint te zinken.

Petrus, die stoere Petrus, die de Here Jezus van alles beloofde, hij zou wel voor Hem opkomen, hij zou wel…! Diezelfde Petrus herkent zijn eigen Meester niet, hij is angstig, hij twijfelt, en ik denk dat als je Petrus voordat hij de boot instapte, verteld zou hebben dat hij in de storm angstig zou worden, hij het nooit geloofd zou hebben. Net zoals hij wat later, niet geloofde dat hij óóit de Here Jezus zou verloochenen. Twee gebeurtenissen waarin Petrus zichzelf niet herkent , en hoe zit dat met ons? Als wij in de problemen komen, als het in óns leven gaat stormen? Zijn wij dan nog wel zo stoer en vastberaden als we gedacht hadden? En zien wij dan nog wél de Here Jezus? Verstaan wij dan wél Zijn stem? Of is het gebulder van de storm te hard?

Weet je, heel vaak gebeurt het dat mensen pas in de nood van hun leven, ernst maken en daadwerkelijk de Here gaan zoeken, maar het gevaar is groot dat je Hem niet herkent, omdat je Hem niet ként, dat je Hem niet verstaat, omdat je nooit de tijd hebt genomen om te lúísteren. Je kunt pas iemand “horen” in de stilte, je kunt hem pas “verstaan” als het rustig is, dáár kunnen wij Hem leren kennen, in de stilte, in de rust van ons leven, dáár is het zaak om de tijd voor Hem te nemen, om te luisteren inplaats van te spreken, om tijd met Hem door te brengen, en om  gemeenschap met Hem te hebben. Níét in de hectiek van de problemen, het kabaal van de storm. Misschien iets om vandaag over na te denken? Ik wil er morgen graag nog even op terugkomen, want het verhaal is nog niet af…