De afgelopen twee dagen heb ik iets geschreven over die bloedvloeiende vrouw. Eigenlijk naar aanleiding van een reactie van iemand met de vraag of ik een bepaald lied nog eens aan haar wilde doorsturen. Uiteraard heb ik dat gedaan, maar daardoor kwam me dit verhaal zo in gedachten waar ik de laatste dagen zo mee bezig geweest ben. Een mooi verhaal, een verhaal waar ik weer opnieuw van geleerd heb. Een verhaal waar ik ook vandaag de dag, zélf, in mijn eigen leven, iets mee kan doen. Dat lied, dat ik een heel aantal jaren geleden gemaakt heb, wil ik vandaag ook hier opschrijven, als een soort van aansporing, een moedmaker, om écht naar de Here Jezus uit te reiken en Hem déze dag daadwerkelijk aan te raken. Deze vrouw had maar één wens in haar hart, Hem aanraken, waardoor haar angst voor de mensen verdween, en waardoor ze gewoon ging. Haar verlangen naar de Here Jezus was groter dan ál het andere.

Ook nog zoiets moois van dat verhaal van die vrouw, vind ik dat, toen zij de zoom van Zijn kleed aanraakte, deed zij dat aan de achterkant, eigenlijk met de bedoeling om onontdekt tussen de menigte te blijven. Maar de Here Jezus draait Zich onmiddellijk om, Hij kijkt naar haar, Hij “ziet” haar en vraagt haar om juist úít die schare naar voren te komen. Wanneer zij dan op Hem toe loopt, geeft Hij haar de gelegenheid om haar verhaal aan Hem te vertellen…en Hij neemt daar rustig álle tijd voor, Hij zegt niet dat Hij haast heeft (omdat Hij toch naar dat doodzieke dochtertje van Jaïrus moest) nee hoor, weet je, óók dat vind ik zo liefdevol van de Here. Hij zegt óók niet van, oké je bent nu genezen, vergeet nou maar snel al die jaren die achter je liggen, niet meer over praten, er breekt nu een nieuwe tijd voor je aan. Nee, Hij begreep, dat er, hoewel haar kwaal wel op dat  moment genezen was, diep vanbinnen wonden waren geslagen in al die eenzame jaren, jaren waarin zij verstoken was geweest van menselijk gezelschap, jaren die pijn hadden nagelaten. En dan mág ze bij Hem komen, waarmee Hij voor haar ook meteen ruimte maakt bij de mensen bij wie ze bekend staat als “die onreine”. Want als je zélfs bij de Here Jezus mag komen, tja, welk mens durft je dán nog te weigeren? Maar in de tweede plaats mag ze al haar verdriet en al haar pijn op dat moment bij Hem brengen, voor het eerst in al die jaren is er Iemand die écht naar haar wil luisteren, Iemand die haar volkomen begrijpt, bij wie ze haar hart léég mag maken, waardoor er ruimte komt, ruimte voor Zijn liefde en Zijn vrede.

Raak de Here aan vandaag,
strek je uit naar Hem,
hef je handen naar omhoog
en luister naar Zijn stem.

Denk niet aan wat morgen komt,
Hij is hier, vandaag.
Leg toch alles voor Hem neer
Hij helpt altijd graag.

refr. Heer , ik ga voor U staan
ik raak Uw kleed nu aan,
neem mijn dank in ontvangst,
weg is mijn angst,
Heer ik raak U nú aan.

De Here is de Koning,
Koning van ons bestaan.
Prijs Hem met je hele hart
en raak Zijn kleed nu aan.

Lof en ere voor de Heer
Hij heeft ons gered,
Leg je dank en lofprijs neer
in ’t gebed.

De Here Jezus is dichtbij vandaag, Hij kijkt naar je, Hij “ziet” ook jou en als je wilt kún je Hem aanraken, mág je Hem aanraken. Een kans die je mag grijpen, Zijn hand die je mag grijpen, Zijn hart dat jou kan begrijpen…en Hij heeft álle tijd voor jou persoonlijk, vandaag, nu!