Ik heb een lief klein nichtje, ze is net 4 jaar oud geworden en de kleindochter van mijn broer en schoonzus. Zo’n mooi en puur meiske! Ze stuurt regelmatig gesproken berichtjes naar mijn moeder en soms zingt ze ook een mooi liedje over de Here God, iets dat ze trouwens echt goed kan, keurig op toon. Soms mag ze ook van haar moeder even zelf de telefoon vasthouden en dan komen er allemaal kleine berichtjes binnen waarin ze met haar grappige heldere stemmetje van alles vertelt. Echt een schatje.

Ik denk dat het vorig jaar was dat ik daar was en dat ze haar tutuutje aan had. Met een ernstig gezichtje deed ze haar armpjes in een boog boven haar hoofd en draaide in het rond, helemaal verdiept in haar dans. Het was zo mooi om te zien en toen ik vanmiddag naar de muziek van mijn broer zat te luisteren kwam ik ook een stukje tegen met de titel “prima ballerina” en moest ik denken aan dat mooie tafereeltje van vorig jaar.

In haar mooie roze rokje

de handjes geheven in een boog,

het snoetje ernstig en gefocust

de mooie lieve oogjes naar omhoog.

Zo danst ze, nog wat wankel, in de rondte,

en om haar mondje tekent zich een lach,

zo’n kleine prima ballerina

brengt warmte op de allerkoudste dag.

—

Dat mooie kleine meiske

is het zich echt nog niet bewust,

maar in haar pure lieve onschuld

heeft zij in mijn hart de zon wakker gekust.

Steeds weer als ik haar zie of hoor

komt er een lach op mijn gezicht,

spontaan en schattig, wijs en ernstig,

zo brengt zij overal haar licht.

—

Zoals ik kijk naar deze ballerina,

zo is ook Vaders blik op ons, ied’re dag.

Hij ziet elk stapje, ook de wankele,

en dat brengt op Zijn gezicht een lach.

Zijn hart wordt warm als Hij ons aankijkt,

en als onze ogen de Zijne raken

is Hij het die op ieder schaduwplekje

Zijn licht van liefde aan wil maken.

—