Mijn oudste dochter was een jaar of twee denk ik, en we waren in een grote supermarkt in Middelburg, echt een hele grote met een kleding afd. een huishoudelijke afd. tuinartikelen afd. een afd. met TV en audio app. een restaurant, (dit om even aan te geven hoe groot het was.) We hadden haar maar één momentje uit het oog verloren en weg was ze. Dan overvalt je een golf van paniek, je kind is weg, wat moet je doen? We zijn gaan zoeken, ieder een andere kant uit, maar waar we ook keken, we zagen haar niet. Op zo’n moment schieten de ergste dingen door je hoofd en je kunt nog maar aan één ding denken, waar is mijn kind. Echt gék word je dan hoor. Uiteindelijk na een hele poos zoeken zagen we haar zitten, ze was onder het draaihekje door, terug naar de ingang gegaan en zat daar prinsheerlijk in zo’n wagentje. Ze had er niet eens erg in gehad dat ze ons kwijt was geweest, toen we bij haar kwamen had ze een vrolijk verhaal. Wat ben je dán dankbaar dat je je kind weer terug hebt.

Maar doordat ze er geen erg in had dat ze ons kwijt was, was ze ook niet op zoek gegaan. huilde niet, dus het was ook niemand opgevallen. Alleen wij, de ouders wisten dat we haar kwijt waren en waren naarstig op zoek naar haar.

Onze hemelse Vader, Vader God, is ook op zoek. Er zijn zoveel mensen op deze aarde, die er zelf geen erg in hebben, maar zij zijn ook hun Vader kwijt. Mensen die nog nooit op zoek gegaan zijn naar die Vader, omdat ze geen besef hebben dát Hij ook hún Vader is. God houdt van alle mensen en ieder mens is Zijn schepping. Maar in de loop der tijd zijn de mensen van Hem vervreemd geraakt, sommigen hebben nooit van Hem gehoord, sommigen willen er niets mee te maken hebben en staan er sceptisch tegenover en dat is verdrietig, want Vader God wil niets liever dan ál Zijn kinderen in Zijn armen sluiten. Zoals ik dolgelukkig was toen ik mijn dochter weer in mijn armen kon sluiten. En ik heb het weleens vaker gezegd, daar ligt natuurlijk voor ons ook een taak, om de liefde van de Here God uit te dragen.

Toch kan het ook zo zijn dat je al wel een kind van God bent, maar dat je toch wat afgedwaald bent geraakt in de loop der tijd. Heel langzaamaan ben je verder en verder bij Hem vandaan geraakt. Mijn dochter had niet op ons gelet, ze was ons ongemerkt uit het oog verloren en was toen die leuke auto tegengekomen en vond het daar wel best. Bij ons kan het ook zo zijn dat we meer gefocust zijn op allerlei omstandigheden en ons oog daarbij even van de Here afhalen, waardoor we Hem weleens een beetje kwijt kunnen raken. En als we dan ook nog allerlei andere dingen tegenkomen op onze weg, waar we plezier in hebben, waar we onze tijd in steken, dan kan het zelfs zo zijn dat we er geen erg in hebben dát we afdwalen. Mijn dochter had er niet bewust voor gekozen om weg te lopen, welnee, ze was zélfs nog in dezelfde winkel als wij, alleen zónder ons ook maar een seconde te missen. We kunnen in de Bijbel lezen, we kunnen in de samenkomst komen, we kunnen in hetzelfde huis zijn waar de Here ook is, en tóch bij Hem vandaan zijn. Dat heeft alles te maken met ons denken, waar zijn we mee bezig, wat houdt ons hart en ons denken bezig. Als we gericht zijn op Hem, dan zullen we het merken wanneer we bij Hem vandaan raken, maar als onze gedachten door andere dingen in beslag genomen worden dan kunnen we daar soms zo mee bezig zijn dat we al het andere vergeten. Dat kan zowel in negatieve zin, bijv. door zorgen of problemen die op je weg komen waardoor je alleen nog maar daaraan kunt denken, maar dat kan netzogoed in positieve zin, als alles voor de wind gaat, je hebt de ene meevaller na de andere, dan kan het óók weleens zo zijn dat de Here God een beetje naar de achtergrond verdwijnt.

Ik vind een tekst uit de Spreuken zo mooi, ook om toe te passen in mijn leven, dat is: Spreuken 3:5-6: Vertrouw op de Here met Uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet. Ken Hem in al uw wegen, dan zal Hij uw paden recht maken.

Als alles tegenzit, als onze gedachten negatief beïnvloed worden door de omstandigheden, dan mogen we voor 100% op de Here vertrouwen, Hij kan uitredding geven. Op ons eigen inzicht niet steunen, weet je, soms kan het lijken als alles ons voor de wind gaat, dat het enkel en alleen de zegen van de Here is, maar ook dan moeten we alert zijn, want de duivel kan dat gebruiken om ons van de Here af te leiden, als alles zo goed gaat dan hebben we het idee dat we de Here even niet zó hard nodig hebben. Hem kennen in ál onze wegen, kijk, als we dat nou eens zouden doen, dan zouden we nooit meer verdwalen, als we bij alles met Hem overleggen en onze plannen aan Hem voorleggen, dan kan Hij ons daarin advies en leiding geven. Hij zal onze paden dan rechtmaken, met andere woorden, Hij maakt de doelen zichtbaar. Als je een weg hebt met veel bochten, dan weet je nooit wat er achter de volgende bocht op je wacht, maar als je een rechte weg hebt, dan heb je uitzicht op het doel waarnaar je op weg bent, dan wéét je waar je mee bezig bent.

Onze hemelse Vader is een Vader die voor een ieder van ons een plan heeft gemaakt, Hij heeft voor een ieder van ons bepaalde doelen, waarnaar we onderweg zijn. Hij wil ons gebruiken, een ieder op zijn eigen terrein. Het is goed om regelmatig te controleren of we nog wel onze Vader in het zicht hebben……..hoe je dat kunt controleren? Wel, word eens stil en let eens op de dingen die er door je gedachten gaan, zijn je gedachten bezig met aardse zaken, of met de dingen van God? Is er in je gedachten een monoloog (alleenspraak) gaande, of vindt daar een dialoog (tweespraak) plaats? Voor een dialoog heb je namelijk twee personen nodig en die tweede persoon wil onze hemelse Vader zijn, Hij wil naar ons luisteren, maar ook met ons spreken. Hij heeft interesse in alles wat we doen en denken, Hij is onze Vader en wij mogen in Zijn veilige nabijheid zijn en blijven.