Afgelopen zondag, onderweg naar de samenkomst, kwam er zo’n mooie gedachte naar boven. Een bemoediging die ik met jullie wil delen.

Het is een feit dat mensen die zich profileren, mensen die “eruit” springen om welke reden dan ook, dikwijls degenen zijn die vooraan staan. Dat zijn vaak mensen met een gemakkelijke babbel, mensen die veel doen, zelfverzekerde (zo lijkt het) mensen die dus “zichtbaar” aanwezig zijn. Dit zie je overal, op de werkvloer, op feestjes, in de kerk en ook zelfs in gezinnen.

Naast deze mensen die zo “zichtbaar” zijn, zijn er ook een heel aantal mensen die zich “onzichtbaar” voelen en daardoor ook vaak eenzaam zijn. Mensen die eigenlijk een beetje in de massa lijken op te gaan. Mensen die niet houden van de schijnwerpers maar die wel het gevoel hebben dat er aan hen voorbijgezien en voorbijgegaan wordt. Mensen die zich hierdoor ook minderwaardig gaan voelen.

Misschien herken je hier wel iets van jezelf in? Misschien heb je wel talenten die je heel graag zou gebruiken maar je durft ze niet “aan te bieden”, misschien heb je ook juist wel het idee dat je helemaal geen talenten en niets te bieden hebt. Maar dan heb ik juist voor jou vandaag een bemoediging.

David was “slechts” een schaapherder. Een jongen die elke dag in het open veld te vinden was met zijn schaapjes. Een onbeduidend persoon, die geen publiek had dat hem toejuichte, geen mensen die hem schouderklopjes gaven, nee integendeel zelfs. Toen de profeet Samuel bij zijn vader Isaï kwam omdat hij door de Here God gezonden was om zich juist in dat huis een toekomstige koning uit te zoeken, werden 1 voor 1 de zonen van Isaï aan hem voorgesteld. Stuk voor stuk knappe en sterke mannen waarvan Samuel telkens dacht dat dát de juiste moest zijn. Maar de Here God zei telkens nee. Toen alle zonen voorbij waren gekomen vroeg Samuel of dit alle zonen waren, waarop Isaï zei dat er nog wel een zoon was, de jongste die de schaapjes hoedde. Nou, díé had de Here God nou juist uitgekozen om tot koning gezalfd te worden.God had geen grote sterke (in mensenogen) mannen nodig, hij koos David. Een trouwe dienstknecht die zich achter de schermen bezighield om de schaapjes te beschermen. David die zelfs beren en leeuwen onverschrokken te lijf ging om zijn schaapjes te beschermen, David die het contact met de Here God zocht en vertrouwd was met Hem.

David, de “vergeten” zoon, maar God had hem gezien en koos júíst hem uit, boven zijn sterke en grote broers. David, de eenvoudige jongen van de achtergrond. Hij hield zich dagelijks daar op waar geen mensen waren, niemand die hem “zag”, behalve de Here God! En weet je wat zo mooi is? De Here God zag alle potentie die David in zich had en maakte hem uiteindelijk een groot koning.

Ik vind het zo’n bemoedigend idee dat ook al voelen we ons soms onzichtbaar, de Here God Zijn ogen nóóit van ons af heeft, Hij ziet ons altijd en overal én Hij ziet de potentie die wij hebben en wil die graag gebruiken voor Zijn koninkrijk. Hij wil ons inzetten, ieder op de plaats die Hij Zich voor ons gedacht had, zichtbaar voor Hem! Ik vind dat een mooie gedachte!