Vanmiddag waren de drie meiden van mijn oudste dochter en haar man bij mij, 10, 8 en 5 jaar oud. Nou had ik van de week toevallig een leuk ideetje opgedaan via een filmpje dat door iemand op Facebook gedeeld werd. En zo gingen we dus op deze regenmiddag gezellig met z’n allen aan de eettafel sieraden maken die je op kunt eten.

Voor het geval er nu (groot)moeders aan het lezen zijn die ook wel van knutselen met de kinderen houden, hier het simpele recept: Je crusht een partij gekleurde harde zuurtjes, je neemt wat drop- en gekleurde veters en dan leg je bijvoorbeeld een ring van dropveter op een stukje bakpapier, in die grote ring leg je een kleinere, iets uit het midden. De binnenste ring houd je vrij maar de buitenste vul je met de gecrushte zuurtjes. Dan gaat het voor 15 minuten in een oven van 110 graden, de zuurtjes smelten en lijken op een glas in lood patroon, heel mooi, uit de oven halen, even afkoelen, een lange drop (of andere) veter door het kleine gaatje en klaar is je eetbare ketting. De meiden waren super enthousiast en ik vond het zelf ook wel leuk om te doen en het was echt lekker.

Toen we zo bezig waren en ik het mooie resultaat zag werd ik eigenlijk een beetje ontroerd. Weet je, gisteren had ik het over een “gebroken bloem” en iemand had als reactie op Facebook gezet dat het een grote genade is als een gebroken bloem het goed doet in het leven. Daar ben ik het absoluut mee eens maar ik denk tegelijkertijd dat er heel veel “gebroken bloemen” rondlopen, ook onder de christenen. Ik heb er al zovele gezien en zelf heb ik ook in de loop der tijd wel de nodige barsten opgelopen. Maar vanmiddag werd ik ontroerd door het idee dat de Here God niets liever wil dan al die gecrushte stukjes weer bij elkaar brengen en ze verwarmen met Zijn liefde waardoor de barsten verdwijnen en er een mooi glanzend sieraad tevoorschijn komt… en ja, dat is pure genade!

Als jij door het leven gecrusht bent geraakt dan is er niets beters dat je kunt doen dan de Here God toegang geven tot ieder hoekje en plekje van je leven, Hem de brokstukje in handen geven en er Hem Zijn liefdevolle werk mee te laten doen. Het zal je leven nieuwe glans en wellicht ook een nieuwe vorm geven…

God houdt jouw leven in Zijn hand,
dat mag je merken.
En Hij wil samen met jou
daaraan steeds werken.
‘t Is niet gemakkelijk
en soms ook doet het pijn,
maar het eindresultaat
hoe prachtig zal dát zijn.