Nooit in de schijnwerpers.
Gisteren kreeg ik weer eens een mailtje van een lieve vriend. Hij is iemand met wie ik nu al jaren bevriend ben en ook al spreken we elkaar niet meer vaak en mailen we ook niet meer zo vaak als vroeger, áls we elkaar dan mailen of spreken dan is het ook meteen goed, dan kun je zo de draad weer oppakken. In het verleden hebben we beiden heftige dingen meegemaakt, samen omdat we beiden bij dezelfde situatie betrokken waren, maar ook individueel, en in die tijd heeft onze vriendschap zich wederzijds bewezen en is uitgegroeid tot iets kostbaars en moois.
Deze vriend is echt iemand die trouw is aan mensen en ook aan God. Zo heeft hij vele jaren lang de zorg op zich genomen voor een oudere vriend die, zowel fysiek als mentaal, grote problemen had. Hij heeft zich voor 100% ingezet en tot op de laatste dag met veel liefde voor deze oudere vriend gezorgd. En nadat hij overleden was heeft hij een baan gekregen in de zorg en daar werkt hij nu nog steeds met veel overgave en inzet. Hij is een graag geziene man die in alle bescheidenheid echt verschil maakt in mensenlevens. Nooit op de voorgrond maar altijd in de stilte, op de achtergrond en zonder dat anderen dat te horen krijgen. Doordat ik in het verleden best veel met hem gesproken heb over zijn werk weet ik bepaalde dingen en weet ik ook hoezeer hij met hart en ziel voor zijn cliënten zorgt. Geen grote praatjes, geen grote beloften die hij niet waarmaakt, een man van rust, trouw, inzet, respect en liefde.
Deze man zal nooit de schijnwerpers opzoeken maar wat hij doet is zo enorm kostbaar voor het koninkrijk van God en ik wil voor mijzelf spreken als ik zeg dat ik daar een heel groot voorbeeld aan kan nemen. En dit blogje van vandaag gaat er niet om mensen te vereren maar het gaat erom dat er teveel tegenwoordig draait om eigenbelang, eigen gewin, eigen eer, zowel in de wereld als ook in de christelijke wereld en dan wil ik vandaag de schijnwerper richten, niet op de persoon want ik noem geen namen, maar wel op de daden van deze persoon. Daden die getuigen van echte, ware liefde.
Lieve vriend,
wat kan ik nog veel van jou leren,
jouw warme liefde maakt verschil
in de levens van veel mensen,
iets wat ik hier benoemen wil.
—
In alle stilte zijn jouw handen
zorgend om de ander heen,
spreken je daden van Gods liefde
en laat je de mensen niet alleen.
—
Jij doet veel meer dan “slechts je werk”
jouw ogen zien de stille pijn
jouw hart voelt wat de ander voelt
en jij kiest om dichtbij te zijn.
—
Een kostbaar mens, door God gebruikt
als een man die dienen wil,
onopgemerkt door mensenogen
doe jij je werk, trouw en stil.
—
Maar als die dag is aangebroken
dat we voor Gods troon mogen staan
dan klinkt Zijn stem voor jou vol liefde:
Mijn zoon, je hebt het goed gedaan!
—
is niet blijde over ongerechtigheid, maar zij is blijde met de waarheid. Alles bedekt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verdraagt zij. De liefde vergaat nimmermeer; maar profetieën, zij zullen afgedaan hebben; tongen, zij zullen verstommen; kennis, zij zal afgedaan hebben. Want onvolkomen is ons kennen en onvolkomen ons profeteren. Doch, als het volmaakte komt, zal het onvolkomene afgedaan hebben. Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, overlegde ik als een kind. Nu ik een man ben geworden, heb ik afgelegd wat kinderlijk was. Want nu zien wij nog door een spiegel, in raadselen, doch straks van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik onvolkomen, maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ik zelf gekend ben. Zo blijven dan: Geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde.